پس از طلاق، گروه‌درمانی برای زنان توصیه می‌شود

امید درمانی به زنان مطلقه این امکان را می‌دهد که با نگاهی مثبت به آینده، زندگی جدیدی را از سر بگیرند و به شکوفایی و رشد خود ادامه دهند.

طلاق به عنوان یک رویداد زندگی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روانی و اجتماعی زوجین، به خصوص زنان مطلقه داشته باشد. در این راستا، گروه‌درمانی به عنوان یک روش مؤثر برای تاب‌آوری و افزایش امید به زندگی در این گروه از زنان مورد بررسی قرار گرفته است.

امید درمانی یک روش روانشناختی است که به زنان مطلقه کمک می‌کند تا با مشکلات پس از طلاق و تغییرات زندگی کنار بیایند. این رویکرد بر تقویت انگیزه و امید در فرد تمرکز می‌کند و به زنان مطلقه آموزش می‌دهد که چگونه می‌توان به آینده‌ای مثبت و روشن فکر کرد.

امید درمانی به زنان مطلقه این امکان را می‌دهد که با نگاهی مثبت به آینده، زندگی جدیدی را از سر بگیرند و به شکوفایی و رشد خود ادامه دهند.

لادن اردلانی، روانشناس در ادامه به بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر معنادرمانی بر افزایش امید به زندگی در زنان مطلقه می‌پردازد.

طلاق به عنوان یک عامل گسیختگی خانواده، می‌تواند باعث بروز مشکلات اجتماعی و روانی متعددی برای زنان مطلقه شود. این مشکلات شامل افسردگی، کاهش عزت نفس و احساس تنهایی است. به همین دلیل، نیاز به روش‌های درمانی مؤثر برای کمک به این زنان احساس می‌شود. گروه‌درمانی مبتنی بر معنادرمانی، یکی از رویکردهای مؤثر در این زمینه است.

معنادرمانی و گروه‌درمانی

معنادرمانی، که طبق نظریات ویکتور فرانکل توسعه یافته، بر اهمیت یافتن معنا در زندگی تأکید می‌کند. این رویکرد به افراد کمک می‌کند تا نگاه جدیدی نسبت به چالش‌های زندگی خود داشته باشند. گروه‌درمانی به عنوان یک روش درمانی، فضایی را فراهم می‌کند که در آن افراد می‌توانند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از یکدیگر حمایت کنند.

 اهداف گروه‌درمانی

۱_افزایش تاب‌آوری: تاب‌آوری به معنای توانایی فرد در مواجهه با مشکلات و بازگشت به زندگی عادی است. گروه‌درمانی این ویژگی را تقویت می‌کند.

۲_افزایش امید به زندگی: یکی از اهداف اصلی گروه‌درمانی، افزایش مثبت‌نگری در زنان پس از جدایی است.

مطالعات نشان می‌دهد که گروه‌درمانی مبتنی بر معنادرمانی تأثیر مثبتی بر افزایش تاب‌آوری و امید به زندگی در زنان مطلقه دارد. در یک مطالعه انجام شده در شهر قم، نتایج نشان می‌دهد که نمرات تاب‌آوری و امید به زندگی پس از اجرای گروه‌درمانی، بسیار افزایش یافته است.

این پژوهش‌ها با استفاده از روش‌های آماری استنباطی و توصیفی مانند تحلیل کوواریانس، به تجزیه و تحلیل اطلاعات می‌پردازند. این روش‌ها به کارشناسان اجازه می‌دهد تا تأثیرات گروه‌درمانی را به طور دقیق‌ بررسی کنند.

نتایج به دست آمده از مطالعات نشان می‌دهد که این روش می‌تواند مشکلات روانی را کاهش دهد و امید به زندگی و تاب‌آوری را در زنان مطلقه بیشتر کند. این یافته‌ها می‌تواند مبنای برنامه‌های درمانی برای این گروه از زنان قرار بگیرد.

میگنا