میزگرد تخصصی گفتاری نقش اجتماعی زنان در تاریخ اسلام؛

نقش زنان در عرصه عمومی دوره نبوی و پسانبوی

تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران پیامبر، زنان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فعال بودند و به عنوان مشاوران و کنشگران سیاسی شناخته می‌شدند.

در ادامه نشست مطالعات تاریخی هویت تمدنی زن مسلمان در اداره پژوهش دانشگاه باقرالعلوم با موضوع نقش اجتماعی زنان در تاریخ اسلام، سرکار خانم نجمه صالحی با موضوع نقش زنان در عرصه عمومی دوران نبوی و پسانبوی گفتگو را ارائه داده و ابراز کرد: در عصر جاهلیت، نگرش جامعه عرب به زنان و مردان به طور کلی متفاوت بود و زنان به طور عمده از فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی کنار گذاشته می‌شدند.

با ظهور اسلام و بعثت پیامبر اکرم (ص)، تحولات فکری و اجتماعی در جامعه آغاز شد که به تغییر نگرش نسبت به زنان منجر گردید. پیامبر با تأکید بر حقوق زنان و مشارکت آن‌ها در امور مختلف، جایگاه اجتماعی و فرهنگی آن‌ها را ارتقا داد و به آن‌ها نقش فعالی در جامعه بخشید.

با گذشت زمان و پس از وفات پیامبر، این آموزه‌ها به تدریج دستخوش تغییرات منفی شد و زنان به حاشیه رانده شدند. در قرون بعدی، این کناره‌گیری به بخشی از فرهنگ جوامع اسلامی تبدیل شد و به نظر می‌رسد ظهور جریان‌های مدرن مانند فمنیسم اسلامی، واکنشی به این پیشینه فکری باشد.

در این راستا، کشورهای اسلامی در تلاشند تا با بازخوانی مفاهیم و حقوق زنان، به روزرسانی‌های لازم را در دین و فرهنگ خود انجام دهند.

تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران پیامبر، زنان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فعال بودند و به عنوان مشاوران و کنشگران سیاسی شناخته می‌شدند.

اما در دوره‌های بعدی، با ترویج نظریات منفی درباره زنان و تأکید بر نقصان عقل آن‌ها، نقش و جایگاه زنان به شدت کاهش یافت. این تغییرات به تدریج به حاشیه‌نشینی زنان در جامعه منجر شد و به نظر می‌رسد که این روند ناشی از تفکرات حاکمان آن زمان بوده است.

يكي از گزاره‌هاي حائز اهميت، روايات ناظر به عقل زنان بوده كه در تراث روايي نخستين اهل تسنن نقل شده است. بر پايه پژوهش انجام گرفته در منابع اوليه حديثي اهل تسنن، دو نوع تعبير ناظر به اين مطلب وجود دارد؛

نخست: از زنان با تعبير «نَاقِصَاتِ عَقْلٍ وَدِينٍ» ياد شده بدين معنا كه بهره آنان از عقل و دين ناقص است و افزون بر آن، پر شمارترين افراد اهل جهنم بانوان هستند.

دوم: پذيرش نظر بانوان درست نيست و اطاعت از آنها موجب ندامت است.

قابل ذكر است كه سند اين روايات ضعيف است، چنان‌كه گزارش «ربيع انصاري» با سند نقل نشده بنا بر اين مرسل بوده و در شمار روايات ضعيف قرار گرفته و از نظر اكثر قريب به اتفاق عالمان حديث و نقد كنندگان در اين زمينه قابل احتجاج نيست (ابن صلاح، مقدمة ابن الصلاح في مصطلح الحديث ص ۵۴).

در سلسله روایات دیگر هم افراد مجهول‌الحالی وجود دارند که استناد حدیث به پیامبر اکرم (ص) را ضعیف می‌کند.

در تحليل گزاره‌هاي فوق چند نكته شايان ذكر است:


نخست: پذيرفتن اخبار ياد شده، با داده‌های دانش كلام درباره قدرت خداوند ناسازگار است، زيرا خلق موجود ناقص كه نيمی از جمعيت انسان‌ها را تشكيل می‌دهد و در جنبه‌های مختلف دارای كنش‌گری است، به معنای اين است كه خداوند قدرت بر ايجاد موجود كامل ندارد و يا از اساس بنا دارد ميان دو موجود كه به تصريح قرآن از نظر ماهيت مساوی هستند و از نفسی واحد خلق شده و روح الهی در هر دو دميده شده، تبعيض قائل شود كه صورت دوم نيز با حكمت الهي سازگار نيست؛


دوم: قبول روايات مذكور با آيات الهی مبنی بر مشاركت برابر بانوان در امر مشورت با مردان سازگاری ندارد و بديهی است كه ميان گفتار نبوی و وحی الهی تناقض نيست؛


سوم: اين روايات با سيره نبوی ناهمگون است زيرا پذيرش پندار «نقصان عقل بانوان» و «پشيماني در صورت قبول نظر آن‌ها»، با سيره آن حضرت در مشورت با زنان همساز نيست، چرا كه مشورت با بانوان مختلف و پذيرش نظر آنان چنان‌كه گذشت، نشان از اتكای كامل رسول خدا (ص) به عقل آن‌ها است چون در صورت نبود چنين اعتمادی، مشورت و پذيرش نظر آنان بي‌معنا است.

صالحی در آخر مباحث اشاره کردند، یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که:

  1. بر اساس آموزه‌های اسلام زنان در ماهيت، تكامل معنوی، انتخاب حق و باطل، استقلال اجتماعی، مالكيت اقتصادی و حقوق خانوادگی، دارای تساوی هستند؛
  2. زنان در عصر پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در امور مختلف سياسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نقش فعال داشتند، چنان‌كه مسئله بيعت آنان، نقش آفرينی در جنگ، ادامه فعاليت اقتصادی بانوانی نظير حضرت خديجه و عطر فروشی بانوی صحابی و … شاهدی بر اين امر است؛
  3. در نگاه قرآن و آموزه‌های نبی اكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نه تنها بهره زنان از عقل مانند مردان كامل بوده بلكه در عرض مردان مورد مشورت قرار مي‌گرفتند و آن حضرت به نظر آنان عمل می‌كرد؛
  4. در دوره خلیفه اول زنانی همچون حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها و ام سلمه، ام ایمن و … در عرصه سياسی وارد شده و حكومت را با چالش مواجه ساختند اما به حاشيه رانده شدند و حق آنان ناديده انگاشته شد؛
  5. در دوره خلیفه دوم و سوم در راستای كنار زدن بانوان گزاره‌هايی مانند «نقصان عقل»، «ابليس انگاری» و … به نام پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در جامعه رواج يافت كه بر اساس آيات قرآن، سيره نبوی و مباني دانش رجال، انتساب آن‌ها به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نادرست است، بنا براين اين دست از روايات جعلی است و به نظر می‌رسد نقل‌های زن ستيزانه ياد شده محصول تفكر سردمداران حكومت‌های سه‌گانه پس از رسول اكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله است چنان‌كه یکی از خلفا نيز اعتراف نمود با اينكه خداوند برای زنان حقوقی قرار داد اما مانند دوران جاهلی آنان را در هيچ امری وارد نساختيم؛
  6. به نظر می‌رسد اقدامات مذكور در راستای كاستن نقش بانوان در امور سياسی و جلوگيری از اثربخشی اين عنصر اثر گذار بود.

یادآوری می‌شود که این نشست با گفتمان هویت تاریخی زن مسلمان به همت انجمن علمی مطالعات تاریخی آیه، با همکاری بنیاد شیخ انصاری(ره)، انجمن علمی «نُها» مطالعات تاریخی هویت تمدنی زن مسلمان و اداره پژوهش دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام برگزار شد.

گزارشگر: مهتا صانعی