الگویی از زندگانی حضرت فاطمه(س) برای زنان در کلام علامه امینی

مرحوم آیت الله ابراهیم امینی در کتاب «بانوی نمونه اسلام فاطمه زهرا (سلام الله علیها)» به تشریح خانواده حضرت فاطمه (س) والگوبرداری از این خانواده پرداخته وآورده است: على بن ابى طالب علیه السلام یک فرد عادى نبود، بلکه دومین شخصیت ممتاز اسلام، سپهسالار و سرباز نیرومند و فداکار اسلام بود. مرد عدالت، زهد، انفاق، مواسات، مساوات، ایثار، تقوا، و بالاخره ولى مسلمین و خلیفه رسول خدا بود. خود و خانواده اش در کمال عسرت زندگى مى کردند و آنچه را که داشت در راه خدا انفاق مى نمود. بیت المال را در بین مسلمین بالسویه تقسیم مى کرد و هیچ کس را بر دیگرى ترجیح نمى داد، حتى سهم خودش و امام حسن و امام حسین نیز بیش از سایرین نبود. وقتى برادرش عقیل شدت فقر خود را به آن حضرت عرض کرد حاضر نشد چیزى اضافه از آنچه به سایر مسلمین مى داد بدهد [بحار ج ۴۱ ص ۱۱۴٫]

حضرت صادق علیه السلام درباره آن حضرت مى فرماید: على بن ابى طالب علیه السلام از جهت غذا و رفتار شبیه ترین مردم به رسول خدا بود. خودش نان با زیتون مى خورد ولى به مردم نان و گوشت مى داد. او آب و هیزم منزل را تهیه مى کرد و فاطمه علیهاالسلام آرد درست مى کرد و خمیر مى نمود و نان مى پخت و لباس ها را مى شست و وصله مى کرد. [بحار ج ۴۱ ص ۱۳۱٫] امیرالمؤمنین علیه السلام در زمان خلافت که همه گونه امکانات برایش فراهم بود، به دنیا خطاب کرده مى فرمود: اى دنیاى پست! آیا به من روى آورده اظهار علاقه مى کنى؟ هیهات، هیهات، دیگرى را مغرور کن، من نیازى به تو ندارم. تو را سه طلاقه کرده ام که دیگر رجوع ندارد. [بحار ج ۴۱ ص ۱۲۱٫]

همسری شایسته

در همان زمان مى فرماید: آیا به همین مقدار اکتفا کنم که مرا امیرالمؤمنین بگویند، ولى در سختى هاى روزگار با مردم شریک نباشم و در سختى زیستن براى آنها الگو نباشم؟ من آفریده نشده ام که به خوردن غذاهاى لذیذ مشغول شوم، مانند حیوان بسته اى که جز علف خوردن کارى ندارد، یا حیوان آزادى که سرگرم خوردن  و از آینده اش غفلت دارد. [نهج البلاغه کتابه الى عثمان بن حنیف.] امیرالمؤمنین علیه السلام چنین مردى بود و مى خواست این چنین زندگى کند و براى این چنین زیستن به همسرى موافق نیاز داشت. و جز حضرت زهرا علیهاالسلام هیچ زن دیگرى لیاقت هسمرى با او را نداشت، تنها او بود که مى توانست درباره اش بگوید: نعم العون على طاعه اللَّه.

در اینجاست که مقام ممتاز فاطمه روشن مى شود و مى توان او را به عنوان تنها همسر لایق حضرت على معرفى نمود. او بود که توانست در بیت على و بر طبق میل او زندگى کند و در اطاعت خدا و انجام مسؤولیتى که بر عهده اش نهاده بود، مؤید و مشوقش باشد.

زهرا علیهاالسلام با رفتار اسلامى خود توانست لیاقت خود را براى فرزندى پیغمبر اکرم (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) و همسرى امیرالمؤمنین علیه السلام باثبات رساند و به همین جهت از جانب پیامبر به عنوان بزرگترین و شایسته ترین زنان جهان معرفى شد. فاطمه بانوى نمونه ى اسلام است و بانوان اسلام باید از آن حضرت درس زندگى بگیرند.

درس‌هایی از زندگی حضرت زهرا(س) برای زنان به ویژه همسران طلاب

در این میان خانواده ى رجال دین و روحانیون از مسؤولیت بیشترى برخوردارند. خانمى که همسرى یک عالم دین را پذیرفته باید به مسؤولیت مقام شوهرش توجه داشته باشد.

باید بداند که خانه او به منزله خانه پیامبر و على است. خانه معنویت، علم، عدالت، مواسات، مساوات، ایثار، تقوا، فضیلت، توجه به خدا، خدمت به اسلام و مسلمین، و در یک کلام خانه دعوت به همه فضائل و مکارم اسلامى و انسانى است.

باید بداند که مردم سخنان پیامبر و امامان (علیهم السلام) را از این خانه ها مى شنوند و انتظار دارند عمل آنها را نیز در همین خانواده ها مشاهده نمایند.

زن و فرزند یک عالم دین باید بدانند که خانه آنها جاى خوشگذرانى و تجمل پرستى نیست بلکه بیت نمایش سیره ى پیامبر و على و فاطمه علیهم السلام است.

باید بدانند که اعمال و رفتار آنها مورد توجه مردم مى باشد. با رفتار اسلامى خود مى توانند مروج اسلام باشند و مردم را به خوبى دعوت نمایند و با رفتار غیر اسلامى خود مى توانند بزرگ ترین ضربه را بر پیکر اسلام وارد نمایند و مردم را نسبت به علماء دین بدبین سازند و سخنانشان را از اعتبار بیندازند. مى توانند شوهر یا پدرشان را در انجام مسؤولیت کمک نمایند و بدین وسیله مروج دین و در ثواب او شریک باشند، و مى توانند او را از رعایت شؤون مقام مقدس روحانى بازدارند و سخنان او را از اعتبار ساقط سازند و مردم را به ارتکاب گناه و تخلف از قوانین شریعت تشویق نمایند و خود نیز در کیفر این گناهان سهیم و شریک باشند.

البته رجال دین در یک مرتبه نیستند بلکه هر چه مقام علمى و اجتماعى بالاترى را داشته باشند، خود آنها و خانواده شان نیز مسؤولیت بیشتر و سنگین ترى را بر عهده دارند. و به همان مقدار که در انجام مسؤولیت خویش جدیت کنند نزد خدا مأجور خواهند بود.

هر عالمى که در یکى از مقامات علمى و دینى قرار گرفت لیاقت آن را ندارد که خلیفه پیامبر و على (علیهماالسلام) و عالم دین باشد، بلکه لیاقت او در صورتى است که اخلاق و رفتارش مانند پیامبر و على علیهماالسلام باشد.

هر زن و فرزند عالمى هم لیاقت آن را ندارد که به عنوان همسر و فرزند یک عالم دین معرفى شود بلکه لیاقت او در صورتى باثبات مى رسد که اعمال و رفتارش بر طبق اعمال و رفتار حضرت زهرا علیهاالسلام باشد.

شفقنا