۹۰ درصد بازار چادر در دست کره و ژاپن!

اختلاف قیمت قابل توجهی که بین قیمت پارچه چادری تولیدی و وارداتی با قیمت هر قواره وجود دارد، ناشی از قیمت‌گذاری سلیقه‌ای، خلاهای قانونی، وجود واسطه‌های بسیار و انحصارگران و افزایش عمومی قیمت‌ها است. در واقع تعداد زیاد واسطه‌ها از مرحله وارد کردن پارچه تا رسیدن به فروشگاه و اعمال اجرت و سودهای نجومی برای قیمت هر قواره، از مسائلی است که حاصل آن افزایش سرسام‌آور قیمت چادر در بازار فعلی است.

انگیزه‌های جریان نفوذ برای حذف پوشش چادر از جامعه را نیز نمی‌توان در افزایش قیمت این محصول نادیده گرفت، به طوریکه در حال حاضر با ورود افراد بدون دغدغه حجاب و عرضه کالاهایی به اسم پوشاک حجاب، شاهد کاهش این پوشش در سطح جامعه و جایگزین شدن محصولات پر زرق و برق دیگر هستیم.

برندسازی از پارچه‌های وارداتی، مشکل دیگری است که در بازار پارچه چادری وجود دارد. در واقع بسیاری از فروشنده‌ها با تغییر نام پارچه به نام‌های خارجی، محصولات خود را با قیمت‌های گران‌تر می‌فروشند.

علی‌رغم اهمال‌کاری‌هایی که برای نظارت در بازار چادر به‌عنوان یک پوشش عفیفانه وجود دارد، اما فعالان این عرصه و از جمله رئیس انجمن تولیدکنندگان کالاهای حجاب بر این باورند در صورتی که چادر و محصولات حجاب در زمره کالاهای فرهنگی قرار بگیرد و برای تامین آن‌ها ارز اختصاص داده شود و یا حتی از مالیات معاف شود، هزینه تولید این محصولات تا ۵۰ درصد کم می‌شود و در بازار عرضه نیز این محصولات تا ۳۰ درصد ارزان‌تر خواهد شد.

در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد نیاز این بازار از سوی کشورهایی مانند ژاپن، کره و سوئیس تامین می‌شود که واردکنندگانی اغلب ناشناس آن‌ها را به بازار وارد می‌کنند. فارغ از سهل‌انگاری‌هایی که در تامین پارچه چادری و واردات آن وجود دارد، قیمت‌گذاری‌های سرسام‌آور فروشگاه‌ها و مزون‌ها به اسم برند و اعمال ارزش افزوده چند برابری روی قیمت چادرها نشان دهنده آن است که اختصاص دادن ارز نه تنها منجر به کاهش قیمت پارچه چادری نخواهد شد بلکه سود آن در جیب تولیدکننده می‌رود.

از طرف دیگر، تخصیص ارز می‌تواند راه ورود واردکنندگانی بدون دغدغه حجاب را به این عرصه باز کند و باعث حذف بیشتر این پوشش از سطح جامعه شود. در واقع نبود هیچگونه تفاوتی بین خط مشی‌های تجارت چادر و دیگر محصولات بازار باعث شده واردکنندگانی ناشناس و با اهداف صرفا تجاری، چنین وضعیتی را برای بازار چادر به وجود آورند. در شرایطی که کوچکترین نظارتی بر وضعیت ورودی‌های مواد اولیه این کالا، یعنی پارچه

و همچنین قیمت عرضه شده آن وجود ندارد، اختصاص ارز چه تغییری در قیمت این محصول برای مشتریانش ایجاد می‌کند؟

تبیان