چرا زنان از صنعت معدن ایران کنار گذاشته شده‌اند؟

علی‌رغم این که زنان در رشته‌های مرتبط با معدن مانند مهندسی معدن و زمین‌شناسی تحصیلات خود را گذرانده‌اند، حضور آن‌ها در بازار کار معدنی همچنان محدود و غالباً نمایشی است.

علاقه‌ای از کودکی

لیلا رستگار، فارغ‌التحصیل مهندسی معدن و مشاور ایمنی در یکی از معادن سنگ‌آهن، بیان کرد که علاقه او به زمین‌شناسی از دوران کودکی آغاز شده است. او توضیح داد که وقتی به دانشگاه وارد شد و رشته مهندسی معدن را انتخاب کرد، بسیاری به توانایی‌های او به عنوان یک زن در این حوزه شک داشتند. با این حال، او توانست با تلاش و پشتکار، به کارآموزی و پژوهش در محیط واقعی معدن بپردازد.

رستگار به عدم وجود زیرساخت‌های مناسب برای حضور زنان در معادن اشاره کرد و گفت: «نبود امکاناتی نظیر سرویس بهداشتی جداگانه و خوابگاه، مانع بزرگی برای ورود زنان به این صنعت است.»

تغییر نگاه همکاران

وی در ادامه از چالش‌های موجود در محیط کار معدنی گفت و اشاره کرد که در ابتدای کار، برخی همکاران مرد نسبت به توانایی‌های او تردید داشتند. اما با گذشت زمان و اثبات توانایی‌هایش، این دیدگاه تغییر کرد. او تأکید کرد که تبعیض‌های پنهان و آشکار در محیط کار، مسیر پیشرفت را برای زنان دشوارتر می‌سازد.

تجربه‌های موفق در معادن خصوصی

رستگار به معادن خصوصی که نگاه حرفه‌ای‌تری دارند، اشاره کرد و افزود که در این معادن، شرایط برای زنان بهتر است. او همچنین به تغییر نگرش خانواده‌اش نسبت به شغلش اشاره کرد و گفت که پس از مشاهده موفقیت‌های او، حمایت بیشتری از وی کردند.

نقش رسانه‌ها در تغییر نگرش‌ها

وی بر اهمیت رسانه‌ها در تغییر نگرش جامعه نسبت به حضور زنان در صنعت معدن تأکید کرد و گفت که این رسانه‌ها می‌توانند به ترویج موفقیت‌های زنان در این حوزه کمک کنند. او پیشنهاد کرد که اصلاح قوانین و ارائه مشوق‌های مالی به شرکت‌هایی که زنان را استخدام می‌کنند، می‌تواند به افزایش حضور زنان در این صنعت کمک کند.

نقش مدیران و فرهنگ‌سازی

مهندس ناهید کشاورز، مدیر منابع انسانی یکی از شرکت‌های بزرگ معدنی، نیز در گفت‌وگویی درباره تغییرات اخیر در زمینه حضور زنان در معادن گفت که تا چند سال پیش، زنان تنها در پست‌های اداری مشغول به کار بودند. اما با افزایش آگاهی و تغییر فرهنگ سازمانی، شرایط بهبود یافته است.

وی تأکید کرد که باید به جای تطبیق زنان با مردان، ساختارها را با توانمندی‌های انسانی تطبیق دهیم. حضور زنان در معادن نه تنها به معنای جسارت، بلکه نشانه‌ای از عدالت است.

اگر به این باور برسیم که آینده صنعت معدن نیازمند نیروهای چندبُعدی و آموزش‌دیده است، حضور زنان نه تنها مشروع، بلکه ضروری خواهد بود. زنانی که همزمان توانایی‌های خود را در دل زمین و در سطوح مدیریتی اثبات کرده‌اند، می‌توانند به الگویی برای نسل‌های آینده تبدیل شوند. این تغییرات می‌تواند باعث شود که معدن به مکانی برای همه انسان‌ها تبدیل شود، نه فقط مردان.

دنیای معدن