پشت پرده تفریح در برزیل: خوشگذرانی به قیمت تجاوز؟

بنا به گزارش پایگاه خبری فیز، صنعت گردشگری که با وعده تفریح بی‌پایان میلیون‌ها نفر را جذب می‌کند، به بستری برای خشونت‌های جنسی تبدیل شده است. تحقیقات میدانی و گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی نشان می‌دهد ترکیب فرهنگ مصرف افسارگسیخته الکل و مواد مخدر، ضعف نظارت دولتی و نابرابری‌های اقتصادی، پیوندی مرگبار میان گردشگری مبتنی بر مهمانی‌های ساحلی و افزایش تجاوز جنسی ایجاد کرده است.

سکوت مقامات محلی در برابر این فجایع، نقش تعیین‌کننده‌ای در تداوم این چرخه دارد. در ریو برزیل، ورود ۲ میلیون گردشگر در سال ۲۰۲۰ اقتصاد محلی را رونق بخشید، اما همزمان آسیب‌پذیری کودکان و زنان را در برابر گردشگری جنسی افزایش داد. مقامات اغلب به دلیل ترس از کاهش درآمد گردشگری، از نظارت مؤثر بر هتل‌ها و مراکز تفریحی خودداری می‌کنند.

حتی در رسوایی‌های خاندان سلطنتی انگلیس در لاس وگاس، نهادهای قدرت ترجیح دادند حوادث را نقض حریم خصوصی بنامند تا جرائم اخلاقی. این سکوت در کنار فرهنگ مقصرشماری قربانیان، باعث شده است بر اساس داده‌های سازمان ملل، ۷۰درصد قربانیان خشونت جنسی در محیط‌های توریستی هرگز آن را گزارش ندهند.

 دلایلی چون ترس از رسوایی در جوامع محافظه‌کار، ناآگاهی از مکانیسم‌های حقوقی در کشور میزبان، و وابستگی اقتصادی به صنعت گردشگری، سکوت آنان را عمیق‌تر می‌کند. زنان قربانی در کلمبیا  که در پی رابطه اجباری به اچ‌آی‌وی مبتلا شد، فریاد می‌زنند: ما توسط دولت فراموش شده‌ایم. 

پیامدهای این پدیده فراتر از رنج فردی، جامعه را در معرض فروپاشی قرار می‌دهد. در کلمبیا، نرخ ۲۱ مورد اچ‌آی‌وی در هر ۱۰۰ هزار نفر بالاتر از میانگین ملی مستقیما با گردشگری جنسی مرتبط است. محققان هشدار می‌دهند تبادل رابطه جنسی محافظت‌نشده در ازای کالا، عامل اصلی گسترش ایدز است.

راه نجات از این بحران، تحول نظام‌مند در صنعت گردشگری است. در سطح جهانی، پیشنهاد شورای حقوق بشر سازمان ملل برای ممنوعیت سفر مجرمان جنسی ثبت‌شده و ایجاد گواهینامه بین‌المللی رفتار اخلاقی برای گردشگران، گام دیگری به سوی پاسخگویی است. فعالان برزیلی بر این باورند که دست‌درازی به حریم زنان زیر لوای گردشگری، جنایت سازمان‌یافته علیه بشریت است و مقابله با آن نیازمند اتحاد سه‌گانه جامعه، دولت و صنعت است.

تا زمانی‌که لذت‌طلبی کور گردشگران و منفعت‌طلبی دولت‌ها بر امنیت انسانی اولویت داشته باشد، سواحل آفتابی برای قربانیان بی‌پناه به جهنمی مبدل خواهد شد که تابش خورشید را پشت ابرهای خشونت و بى‌عدالتى پنهان می‌کند.