هم‌اتاقی یا هم‌خانواده؟ نتیجه‌ی یک تحقیق: کرونا، خیانت میان زوجین را افزایش داد

طبق یک تحقیق جدید که پایگاه phys.org گزارش داده، در همین دوران سخت، یک پدیده غم‌انگیز افزایش یافته: خیانت در رابطه زناشویی. و جالب اینجاست که والدین بیشتر از بقیه این مسئله را تجربه کرده‌اند.

چرا چنین چیزی اتفاق افتاد؟

داستان از این قرار است:

۱. استرس همه‌جانبه: ترس از بیماری، نگرانی مالی، بی‌حوصلگی و عدم قطعیت درباره آینده، مانند ابری تیره دائماً روی سر خانواده‌ها بود. این استرس مداوم، انرژی عاطفی زوجین را کاملاً خالی کرد.

۲. نبود خلوت و فضای خصوصی: با حضور دائمی بچه‌ها در خانه، دیگر هیچ زمانی برای یک گفت‌وگوی آرام، یک بغل گرم یا حتی یک نگاه معنادار بین پدر و مادر وجود نداشت. صمیمیت، قربانی یک برنامه شلوغ و بی‌وقفه شد.

۳. تبدیل شدن به «هم‌اتاقی»: بسیاری از زوج‌ها به جای اینکه معشوق یکدیگر باشند، به «همکاران مدیریت بحران» تبدیل شدند. تمام صحبت‌هایشان حول محور درس بچه‌ها، خرید و کارهای خانه می‌گشت و دیگر خبری از آن شوخی‌ها و گفت‌وگوهای صمیمی نبود.

خیانت، یک فریاد کمک بود!

نکته مهم این تحقیق این است: خیانت در این شرایط لزوماً به معنای عشق نداشتن نبود. برای بسیاری، این عمل یک واکنش نادرست و ناسالم به احساس تنهایی شدید، نادیده گرفته شدن و فشار طاقت‌فرسا بود. وقتی کسی در رابطه خودش احساس کند که دیگر “دیده” نمی‌شود، ممکن است برای پر کردن این خلأ عاطفی به سمت ارتباطات خارج از رابطه سوق پیدا کند.

درس بزرگ این تحقیق برای همه ما چیست؟

دوران کرونا به ما نشان داد که فقط «بودن» در کنار هم کافی نیست. آنچه یک رابطه را زنده نگه می‌دارد، “کیفیت” زمانی است که زوجین برای هم می‌گذارند؛ یک گفت‌وگوی واقعی، یک در آغوش گرفتن ساده، یا یک شب فیلم دیدن بدون حضور بچه‌ها.

این تحقیق به ما هشدار می‌دهد که در بحران‌های بعدی زندگی، باید مراقب سلامت عاطفی رابطه‌مان باشیم. چون فشارهای بیرونی می‌توانند آرام و بی‌صدا، قوی‌ترین پیوندها را نیز فرسوده کنند. محکم بودن یک رابطه، نیازمند عشق آگاهانه و مراقبت دائمی است، نه فقط حضور فیزیکی.

زینب حیدری