ترجمه اختصاصی؛

نبرد دوگانه برای بقای مادران

جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر سابق نیوزیلند، در مقاله‌ای تکان‌دهنده پیش از گردهمایی مجمع عمومی سازمان ملل، از تجربه شخصی خود به عنوان مادری که همزمان رهبری یک کشور را بر عهده داشت، سخن می‌گوید.

 او افشا می‌کند که در سخت‌ترین روزهای مادری، پیامی از یک دوست به او کمک کرد: زنان در زمان جنگ نیز زایمان می‌کنند. این جمله ساده که قرار بود به او دلگرمی دهد، باعث شد به طور بی‌پایانی به رنج زنانی فکر کند که در مخوف‌ترین شرایط ممکن، زندگی جدیدی به دنیا می‌آورند.

به گزارش گاردین، آردرن با اشاره به آمارهای هولناک تأکید می‌کند که سالانه ۷۰,۰۰۰ زن در سراسر جهان به دلیل خونریزی پس از زایمان جان خود را از دست می‌دهند؛ معادل مرگ یک مادر در هر ۷.۵ دقیقه. این در حالی است که این تراژدی کاملاً قابل پیشگیری است، چرا که در کشورهای با درآمد بالا، مرگ‌ومیر ناشی از این عارضه تقریباً به صفر رسیده است.

بیش از نیمی از این مرگ‌ها در ۲۵ کشوری رخ می‌دهد که درگیر بحران‌های انسانی هستند. برای مثال، سودان جنوبی با نرخ مرگ‌ومیر مادران بیش از ۱۲۰۰ در هر ۱۰۰,۰۰۰ تولد، یکی از خطرناک‌ترین مکان‌های دنیا برای مادر شدن است. خبر امیدوارکننده وجود راه‌حلی مقرون‌به‌صرفه و مؤثر به نام E-MOTIVE است که می‌تواند مرگ‌ومیر ناشی از خونریزی پس از زایمان را به شدت کاهش دهد.

این روش شامل اندازه‌گیری خون از دست رفته با یک وسیله ساده و کم‌هزینه و ارائه مجموعه‌ای از درمان‌های اثبات‌شده به صورت یکجا است. در همین راستا، کمیته بین‌المللی نجات یک مشارکت جهانی جدید با عنوان «تولد امن در بحران» راه‌اندازی کرده که قصد دارد راه‌حل‌های نجات‌بخش را به آسیب‌پذیرترین زنان جهان برساند.

آردرن با صراحت وضعیت در غزه را نسل‌کشی خواند و از رهبران جهان خواست که برای توقف آن اقدام کنند. او مسیر مشخصی را برای این کار ترسیم کرد: به رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط کشورهای بیشتر، قطع هرگونه همکاری که اقدامات نظامی را تسهیل می‌کند، ارسال فوری کمک‌های بشردوستانه و تأمین مراقبت‌های پزشکی برای مجروحان و مادران باردار.

پیام اصلی آردرن این است: ما باید در برابر بی‌شخص سازی اعداد مقاومت کنیم. او از رهبران می‌خواهد که پشت آمار و ارقام، انسان‌ها را ببینند. مقاله او با این جمله قدرتمند به پایان می‌رسد: بله، زنان در زمان جنگ زایمان می‌کنند و می‌میرند. اما آنان نباید بمیرند. نه در حین زایمان و نه در میانه درگیری‌های نظامی. گاهی سیاست و رهبری باید به همین سادگی باشد. این گزارش نه تنها یک تحلیل سیاسی، بلکه یک دعوت‌نامه اخلاقی فوری برای تمرکز بر زندگی افرادی است که در سایه بحران‌های جهانی، اما در مرکز انسانیت ما قرار دارند.