مردان به روابط عاشقانه وابسته‌ترند

کلیشه‌ها و نقش‌های جنسیتی معمولاً مانع از دریافت حمایت اجتماعی لازم برای مردان می‌شود. این تصورات باعث می‌شوند که مردان نتوانند به‌راحتی آسیب‌پذیری‌های خود را بروز دهند و احساساتشان را به اشتراک بگذارند، و این مسئله موجب می‌شود که بیشتر به روابط عاشقانه و همسر خود وابسته شوند. یک پژوهش اخیر این موضوع را به طور علمی بررسی کرده و نتایج آن ارائه شده است.

باورکردن این نکته دشوار است، اما مردان به روابط عاشقانه نیاز بیشتری نسبت به زنان دارند.

تحقیقی که توسط واهرینگ و همکاران (۲۰۲۴) انجام شده، نشان می‌دهد که اهمیت روابط عاشقانه برای مردان بیشتر از زنان است. برخلاف تصور عمومی که این روابط را بیشتر به زنان نسبت می‌دهد، این پژوهش علمی این باور را به چالش می‌کشد.

واهرینگ و همکاران بر این باورند که مردان به دلیل نیاز بیشتر به حمایت عاطفی و صمیمیت، به شریک عاطفی خود وابستگی بیشتری دارند. به همین دلیل، مردان تلاش بیشتری برای حفظ روابط عاشقانه انجام می‌دهند، کمتر به جدایی اقدام می‌کنند و پس از جدایی با مشکلات بیشتری روبه‌رو می‌شوند. این رفتارها به این دلیل است که مردان خارج از روابط عاشقانه خود از حمایت‌های عاطفی و اجتماعی کمتری نسبت به زنان برخوردارند و نیازهای عاطفی خود را بیشتر از طریق شریک عاطفی‌شان تأمین می‌کنند.

مردان بخش قابل‌توجهی از حمایت عاطفی خود را از شریک عاطفی‌شان دریافت می‌کنند.

واهرینگ و همکاران این تفاوت‌های جنسیتی را به تأثیر هنجارهای اجتماعی و نقش‌های جنسیتی مربوط می‌دانند. پسران و دختران از کودکی بر اساس این هنجارها تربیت می‌شوند؛ به‌طوری‌که رفتارهای حمایتی و صمیمانه بیشتر با زنانگی مرتبط است، درحالی‌که مردان یاد می‌گیرند کمتر به دیگران تکیه کنند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که مردان اغلب همسران خود را به‌عنوان اصلی‌ترین منبع اعتماد عاطفی معرفی می‌کنند، شاید به این دلیل که آن‌ها یاد گرفته‌اند به جز شریک عاطفی خود به دیگران اتکا نکنند.

مردان باید درک کنند که همسرانشان نمی‌توانند تنها منبع حمایت عاطفی آن‌ها باشند. درخواست حمایت عاطفی از دیگران به معنای ضعف نیست و هرچه مردان بیشتر به دوستان و خانواده برای حمایت تکیه کنند، فشار کمتری بر همسرانشان وارد می‌شود و وابستگی بیش از حد نیز کاهش خواهد یافت.

بازتاب