عشق به سخره گرفته شده است؛ داستان رئالیتی شو عشق ابدی

«عشق ابدی» تصویری از یک عشق غیرواقعی را به مخاطب ارائه می‌دهد؛ عشقی که با ورود یک فرد جدید از بین می‌رود. در عین حال، تأثیرات منفی این‌گونه برنامه‌ها بر باورهای فرهنگی غیرقابل انکار است.

عشق در فرهنگ و باورهای ایرانی دارای جایگاه ویژه‌ای است، اما «عشق ابدی» به یک اسباب‌بازی تبدیل شده است. مخاطب در این برنامه به‌جای سرگرمی، سقوط و ابتذال ارزش‌های ایرانی و انسانی را مشاهده می‌کند. پسری و دختری که تمام وقت خود را با هم می‌گذرانند، پس از ورود یک فرد جدید همه چیز را به هم می‌زنند و به سمت فرد جدید می‌روند.

افرادی که خود را با سطح بالایی از علم و آگاهی معرفی می‌کنند و مدعی پایبندی به اخلاق‌اند، اما به رفتارهای غیر اخلاقی مانند دروغ و تهمت می‌پردازند. «عشق ابدی» نه تنها با باورهای اعتقادی همخوانی ندارد، بلکه به باور بسیاری از مردم، چنین برنامه‌هایی ضد ارزش محسوب می‌شوند.

داستان عشق ابدی از کجا آمده است؟

این برنامه یک رئالیتی شو در زمینه دوست‌یابی و ازدواج است که در تعدادی از کشورها تولید می‌شود، مانند «جهنم سینگلی» و «عشق پس از طلاق» در کره جنوبی یا برنامه «کدبانوهای واقعی بورلی هیلز» در آمریکا. در رسانه‌های ایرانی نیز نمونه‌های مختلفی از رئالیتی شوها دیده می‌شود که گاهی با جذب مخاطب همراه بوده‌اند، مانند «جوکر»، «شام ایرانی» و «مافیا».

در «عشق ابدی»، چند جوان دور هم جمع شده‌اند تا عشق زندگی خود را پیدا کنند. این برنامه در شبکه اجتماعی یوتیوب منتشر می‌شود. اتفاقات این‌گونه برنامه‌ها در ظاهر در لحظه رخ می‌دهد، اما بیشتر سکانس‌ها و وقایع رئالیتی شوها توسط تیم برنامه‌ریزی کنار هم قرار می‌گیرند تا مخاطب را جذب کنند، مانند دعوای شرکت‌کننده‌ها با یکدیگر. در حقیقت، تنها ۵ درصد از وقایع به‌طور ناخواسته و ناگهانی اتفاق می‌افتد.

هرچند سازندگان معمولاً برای این برنامه فراخوان می‌دهند، اما معمولاً کسانی حضور پیدا می‌کنند که به دنبال دیده‌شدن بیشتر در فضای مجازی هستند. به‌عنوان‌مثال، در نسخه کره‌ای این برنامه با نام «جهنم سینگلی»، دختران و پسرانی که حضور دارند، مدل‌های اینستاگرامی و یوتیوبر هستند. در «عشق ابدی» نیز ماجرا به همین شکل است و افرادی ایفای نقش می‌کنند که مدل و بلاگر هستند. در واقعیت، این افراد می‌پذیرند که از سوی دیگران مورد قضاوت قرار بگیرند تا در فضای مجازی دیده شوند.

تبدیل عشق به یک کالای بی‌ارزش

بر اساس نظر منتقدان، این برنامه عشق را به یک کالای سرگرمی تبدیل کرده است که شرکت‌کننده‌ها برای رسیدن به پول، حاضرند خود را به‌عنوان عاشق نشان دهند و حتی فردی را که به دنبال عشق واقعی است، به‌راحتی از برنامه حذف کنند. شهره سلطانی در یک گفت‌وگوی ویدیویی درباره این برنامه می‌گوید: «عشق در این برنامه به سخره گرفته شده است. کلمه عشق یک واژه مقدس است که حتی شوخی با آن جایز نیست.»

فرهنگ‌سازی غلط در جامعه

«عشق ابدی» بیش از آنکه جذاب باشد، بدآموزی دارد و در همه جای دنیا، این‌گونه برنامه‌ها زشت و ناپسند هستند. این برنامه حتی کیفیت قابل‌قبولی ندارد و یک کپی ضعیف از نمونه‌های خارجی است که چیزی برای ارائه ندارد. در این برنامه، کلیشه‌های قدیمی علیه زنان به‌نوعی بازتولید می‌شود. زنانی که در این برنامه حضور دارند، نقش زنانی حسود و زودرنج را ایفا می‌کنند که دائماً در حال جنگ و جدل بر سر یک آقا هستند.

مسعود فراستی در این باره در یک برنامه ویدئویی می‌گوید: «این برنامه آن‌قدر شنیع است که انسان از نگاه‌کردن به آن شرم می‌کند. عشق ابدی توهینی به زنان ایرانی است.» علیرضا شریفی یزدی، کارشناس و روان‌شناس اجتماعی درباره این برنامه در مصاحبه با همشهری گفته است: «برنامه یوتیوبی عشق ابدی، نقاط ضعف فرهنگ ایران را نشانه رفته و با سوارشدن بر موج توهمی، خود را در شبکه اجتماعی عرضه کرده است. واقعیت این است که این‌گونه فرهنگ‌سازی‌ها موجب می‌شود رابطه عمیق و سالم میان جوانان کم‌رنگ شود.»

خبرگزاری فارس