شعر بسترساز اقتدار ماست

وقتی صحبت از جنگ می‌شود، کمتر کسی تصور می‌کند که نگاه یک مادر بتواند شعر مقاومت را شکل دهد. اما برای هدیه ارجمند، شاعر مشهدی، شعر نه تنها ابزار بیان احساس که راهی برای ایستادن در کنار مدافعان کشور و همدردی با مردم است. او از زاویه‌ای مادرانه به جنگ نگاه می‌کند و در تلاش است تا با کلماتش، نیرویی برای امید، حماسه و آرامش بسازد.

همراهی شعر با میدان مقاومت

در روز‌هایی که برخی معتقدند شعر نمی‌تواند با واقعیت‌های تلخی مثل جنگ همراهی کند، هدیه ارجمند در این باره می‌گوید: در چنین بزنگاه‌هایی شعر باید به ایفای نقش بپردازد. گاهی به شکل بیانیه‌ای برای صلح و گاهی در قالب یک سوگنامه، اما همیشه باید شعله‌ای باشد تا آتش غیرت را در قلب‌ها روشن نگه دارد.

نگاه مادر به جنگ از مهمترین دیدگاه‌ها است

وی تاکید می‌کند: وقتی خبر حملات را می‌شنوم، اولین تصویری که به ذهنم خطور می‌کند، فرزندانم هستند. از منظر مادری نگاه می‌کنم؛ اینکه چطور می‌توانم یار سرداران کشورم باشم. شعرهایم در برخی مواقع رنگ‌وبوی مادری دارد؛ اهمیت این جایگاه را نشان می‌دهم، چون معتقدم مادران، ستون استوار جامعه هستند.

شعر، بسترساز اقتدار است

این شاعر به ظرفیت شعر برای معنا بخشی به لحظات دشوار اشاره کرده و می‌افزاید: شعر می‌تواند دستاورد‌های ملی را پررنگ کند. به جای آنکه فقط روی رنج جنگ تمرکز کنیم، اگر از زاویه مقاومت نگاه کنیم، شعر به حماسه تبدیل می‌شود. غرورآفرین است و الهام‌بخش. موضوع این است که از کدام زاویه نگاه کنیم؛ وگرنه زبان شاعر، همیشه امیدبخش است.

در پایان، یکی از سروده‌های کوتاه هدیه ارجمند را درباره غیرت ملی و پایداری مردم ایران می‌خوانید:

تا آخر خط قامتمان خم نشود

بیداری‌مان باور عالم نشود

در سنگر غیرت و شهادت هستیم

تا آجری از کشورمان کم نشود

خبرگزاری شهرآرا