رنج نان‌آوری مردان

علیرغم آنکه مردان در همیشه تاریخ در اوج قدرتی مخرب تصور شده‌اند اما مرد بودن و مردانگی رویه دیگری هم دارد که کمتر از آن یاد می‌شود در حالی‌که شایسته تقدیر و تحسین است.

اگرچه مدیریت و مسئولیت درون خانه و سنگینی آن با زن است اما کمتر از رنج نان‌آوری مردان صحبت شده است. مردانی که برای دیگران تلاش می‌کنند. سختی‌های تأمین معاش را تحمل می‌کنند. دل آزردگی‌ها و اذیت‌ها را، شاید تا حد ممکن، پشت در می‌گذارند و وارد خانه می‌شوند. به استقبال و لبخند و خسته نباشی، دلگرم می‌شوند. از دیدن آسایش و رفاه همسر و فرزندان احساس غرور و رضایت می‌کنند. پشتیبان و تکیه‌گاه‌اند. چه بسا مردان صبور و فهمیده و معقولی که دلیل رشد همسرشان هستند.

زنانی که شیفتگی‌شان به شوهر و مردشان به جهت تجربه رشد و پختگی و بهتر شدنی است که با آنان داشته‌اند. چنین مردانی، دارا و نادار، محل اعتماد و رجوع همسر و فرزندان‌شان هستند. مرد بودن حقیقتا سنگ زیرین آسیاب بودن است. مردی که در رویه حقیقی انسانیت و مردانگی صحیح رشد و نمو کرده باشد، ستون خانه و خانواده و محل آرامش و امنیت است.

مرد بودن یعنی سکوت خردمندانه، آرامشی که به سختی برآشفته می‌شود، تکیه‌گاهی امن و مطمئن و حضوری که دیگران را بر خودش ترجیح می‌دهد. ایثاری مادرانه در شکل بخشش و سخاوت مردانه. به افتخار تمام مردان و پدران حاضر و غایب.

به یاد تمام پدرانی که دیگر در غزه و لبنان و سوریه کنار خانواده نیستند. و با احترام به سردار سلیمانی، ابومهدی، سیدحسن نصرالله و همه شهیدانی که نماد مردانگی و پیش از آن الگوی انسانیت و آزادگی‌اند.

دکتر سمیه خراسانی،مدیر رویداد خانواده