خاموشی زندگی در «روز جهانی پیشگیری از بارداری»

وقتی بخش بزرگی از کشورهای دنیا با پیر شدن جمعیت و تهدید نابودی نسل‌ها مواجه هستند، برخی نهادهای قدرتمند بین‌المللی سیاست‌هایی را در دستور کار قرار داده‌اند که در ظاهر با هدف «آگاهی‌بخشی» عملیاتی می‌شود اما در باطن به خاموش شدن چرخه زندگی انسانی کمک می‌کند.

درحالی‌که بخش بزرگی از کشورهای دنیا با بحران کاهش نرخ زاد و ولد، پیر شدن جمعیت و تهدید نابودی نسل‌ها مواجه هستند، برخی نهادهای قدرتمند بین‌المللی سیاست‌هایی را در دستور کار قرار داده‌اند که در ظاهر با هدف «آگاهی‌بخشی» عملیاتی می‌شود اما در باطن به خاموش شدن چرخه زندگی انسانی کمک می‌کند.

«روز جهانی پیشگیری از بارداری» که از سوی شبکه‌ای از سازمان‌های وابسته به صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) برگزار می‌شود، نمونه بارز همین سیاست‌هاست. شعار محوری این روز، «هر بارداری باید خواسته شده باشد»، در نگاه نخست چیزی جز احترام به انتخاب فردی به نظر نمی‌رسد؛ ولی وقتی در متن ساختارهای جمعیتی، اقتصادی و فرهنگی جهان قرار می‌گیرد، عمق آن آشکار می‌شود: تشویق فوری و فراگیر به جلوگیری از تولدهای جدید، به ویژه در کشورهای جوان و پرجمعیت.

هدف‌گذاری خاص در کشورهای در حال توسعه

بررسی سخنان و اسناد منتشرشده توسط این نهادها نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی آن‌ها بیش از همه بر جوامعی متمرکز است که نرخ زاد و ولد بالا و جمعیتی جوان دارند. استفاده از آمارهایی مانند «۲۵۰ میلیون زن فاقد دسترسی به روش‌های ایمن پیشگیری» بهانه‌ای برای ورود گسترده به سیاست‌گذاری فرهنگی، تخصیص بودجه‌های کلان، و ایجاد هنجارهای جدیدی است که فرزندآوری را به یک انتخاب کم‌ارزش یا حتی پرهزینه تبدیل می‌کند.

این پروژه با بازتعریف نقش زن، او را به جای ستون خانواده و نسل‌آفرینی، به نیروی کار و مصرف‌کننده صرف تقلیل می‌دهد. نهادهای بین‌المللی با القای این پیام که «پیشگیری از بارداری شرط موفقیت زنان است»، عملاً خانواده را به نفع بازار کار و اقتصاد مصرفی قربانی می‌کنند. چنین رویکردی یک تغییر فرهنگی گسترده را دنبال می‌کند که هدف نهایی‌اش فروپاشی پیوند نسل‌ها و کاهش میل به تشکیل خانواده است.

سازمان‌های برگزارکننده هیچ اشاره‌ای به بحران‌های واقعی نمی‌کنند؛ بحران‌هایی همچون نبود حمایت‌های اجتماعی برای مادران، فشارهای اقتصادی، و سیاست‌های ضدفامیلی در کشورهای توسعه‌یافته. به جای اصلاح این مشکلات، آن‌ها نسخه‌ای ارائه می‌دهند که نتیجه‌اش «انقراض نرم» جوامع است؛ نسخه‌ای که با ابزار تبلیغاتی و رسانه‌های جهانی، در افکار عمومی جا می‌افتد و نسل جوان را نسبت به فرزندآوری بی‌میل می‌کند.

خاموشی تدریجی نسل بشر

در نگاه کلان، این روز جهانی و گزاره‌های مشابه، بخشی از یک سیاست مهندسی جمعیت با رویکرد کنترل موالید است؛ سیاستی که اگر در سال‌های آینده به شکل گسترده عملیاتی شود، زمین را به زیستگاهی خاموش تبدیل خواهد کرد، جایی که نسل جدید کمتر و کمتر می‌شود و چرخه زندگی طبیعی انسان متوقف خواهد شد.

خبرگزاری فارس