اگر قرار است کشته شویم، می‌خواهیم با حیا و آبرو شهید شویم

خانه هر زن مسلمان فلسطینی این لباس یکی از وسایل ضروری است. علاوه بر وقت نماز، زمانی که مهمانان مرد می‌رسند، یک زن فلسطینی این لباس را به عنوان حجاب به تن می‌کند. به طور کلی اگر زن مجبور باشد با عجله از خانه خارج شود و محجبه بماند، اسدال وسیله‌ای راحت است که می‌توان آن را پوشید.

اما در طول جنگ، زنان فلسطینی شبانه روز آن را می‌پوشند، در خانه یا بیرون، خواب یا بیدار، زیرا نمی‌دانند چه زمانی بمبی به خانه آنها اصابت می‌کند و باید فرار کنند. سارا اسعد ۴۴ ساله می‌گوید: اگر وقتی خانه‌مان بمباران می‌شود بمیریم، و یا مجبور شویم ناگهان از خانه خارج شویم، می‌خواهیم آبرو و حیا خود را داشته باشیم. اگر بمباران می‌شویم، نمی‌خواهیم با لباس نامناسب از زیر آوار نجات پیدا کنیم.

سارا در زیتون، در شرق شهر غزه زندگی می‌کند و به همراه سه دختر و دو پسرش که همگی نوجوان هستند در مدرسه الفخاری آواره شده است. او می‌افزاید که زنان و دختران وحشت زده در مدرسه که مملو از افراد آواره است، این لباس را شبانه روز می‌پوشند. ما در ۱۷ سال گذشته حملات مختلف اسرائیل، به این سبک زندگی عادت کرده‌ایم. وقتی اولین موشک به غزه می‌افتد، ما شبانه روز اسدال‌هایمان را می‌پوشیم.

رائده حسن پنجاه و شش ساله، اهل شرق خان یونس، می‌‌گوید که در طول جنگ‌های زیادی که غزه متحمل شده است، اسدال خود را نزدیک نگه داشته است، تا جایی که، گاهی اوقات از دیدن آن خوشش نمی‌آید زیرا برای او یادآور جنگ و خشونت است. رائده با اشاره به اسدال خود می‌گوید: اولین کاری که می‌خواهم بعد از جنگ انجام دهم این است که اسدال  دیگری بخرم تا رنج جنگ را به خاطر نیاورم.

رائده برای لحظه‌ای فکر می‌کند و سپس فریاد می‌زند: نمی‌دانم این تصور برای همه از کجاست که ما به نوعی آماده بمباران هستیم. اول از همه، این به چه معناست؟ برای اینکه خانه، تاریخ، خاطرات خود را از بین ببریم آماده باشید؟ چه کسی روی زمین می‌تواند بگوید این چیزی است که شما باید برای آن آماده باشید؟ به هر حال، ما نمی‌دانیم که بمب ها قرار است کجا بیفتند، یا کدام خانه از بین خواهد رفت.

 دخترانم یا هر یک از زنان خانواده را بدون اسدال ببینم، به آنها می‌گویم که آن را بپوشند، هرگز نمی‌دانید ممکن است چه اتفاقی بیفتد. سلما، دختر ۱۶ ساله رائده در همان نزدیکی نشسته است، سر تکان می‌دهد و لباس اسدال خود را پوشیده است.

برای بسیاری از زنان دیگر که با الجزیره صحبت کردند، اسدال به عنوان نمادی از وحشت در خیابان و همچنین لحظات آرام دعا و تأمل، احساسات متفاوتی را به همراه دارد. در زمان جنگ، عمل ساده پوشاندن آنها با اسدال با سنگینی غم و اندوه همراه شده است.

 الجزیره