از تمسخر چادر تا تمسخر شاهنامه

روزی که او با چادر دهان باز می‌کرد و هر آن‌چه در شأن خودش و نه یک‌زن بود را، بی مهابا بر زبان می‌آورد، باید می‌فهمیدیم آن کس که حیای زبان ندارد و از نماد دینی چادر برای تمسخر بهره می‌برد، روزی خواهد رسید که بی تعلقی‌اش به وطن و زبان مادری‌اش را هم فریاد خواهد زد.
و وقتی در اعتقادات ما دو مفهوم ایمان و وطن درهم‌تنیده است، کسی که احساس تعلق به اولی نداشته باشد، احساس تعلق به دومی را هم نخواهد داشت‌.
و افسوس که برخورد سخت با او در انتهای مسیر بی تعلقی به وطن رخ داد نه همان زمان که وهن چادر کرد و حریم خودش و زبانش را شکست.
و افسوس که توهین او به شاهنامه همه را به واکنش واداشت، نه توهین او به چادری که میراث دینی مادران ماست‌.
و در نهایت افسوس که او زن است، زنی که باید مظهر ادب و بزرگ‌منشی و حیا باشد نه دریده دهانی و زبان بی‌افسار که هر آن‌چه می‌خواهد، بر زبان می‌راند.

یادداشت سردبیر