آیه ابو نصر؛ ثبت تاریخ غزه با قلمی آغشته به درد

از قلب غزهٔ زخم‌خورده و از میان آوارها، آیه ابو نصر کتابش را نوشت، اما نه با مرکب، بلکه با اشک و درد. صدایش از خانه‌ای در «بیت لاهیا» برخاست تا گواه زنده‌ای باشد بر آنچه مردم غزه با از دست‌دادن، آوارگی و مرگ تدریجی تجربه کردند؛ در کتابی که مفهومش را در جمله‌ای خلاصه کرد که سرنوشت شهرش را روایت می‌کند: «در غزه، آن که مُرد نجات یافت و آن که نجات یافت، مرد.»