قفس گرم، خانۀ خالی

در آپارتمانی نه چندان بزرگ، سه نفر زندگی می‌کنند: پدر، مادر و یک فرزند. سکوت خانه گاهی با پارس سگ کوچکی شکسته می‌شود که برای کودک، نقش یک برادر را بازی می‌کند. این سگ، که گاهی حتی فرزند هم خطاب می‌شود، موجودی دوست‌داشتنی و وفادار است، اما در حقیقت، نشانۀ یک جای خالی بزرگتر است؛ جای خالی فرزند دوم. این صحنه، دیگر تصویری حاشیه‌ای نیست؛ بلکه به نمادی از واقعیت بسیاری از خانواده‌های شهری تبدیل شده است.