نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
صدای تیر از آن سوی فرات آمد، اما در میان دشت کربلا، صدایی ضعیف‌تر و سوزناک‌تر بر دل‌ها چنگ می‌زد؛ گریهٔ نوزادی شش‌ماهه که نه شمشیر داشت و نه زره، فقط لبانی خشکیده از عطش. حسین(ع) او را در آغوش گرفت، رو به لشکر ایستاد و گفت: «اگر بر من رحم نمی‌کنید، به این کودک جرعه‌ای آب بدهید.» پاسخ اما تیر سه‌شعبه‌ای بود که گلوی کوچک علی‌اصغر را شکافت و خونش را بر دستان پدر نشاند.
۱۴ قرن گذشته است، اما زمین هنوز شاهد است که کودکان بی‌دفاع چگونه قربانی عطش، محاصره و بی‌رحمی می‌شوند. امروز، در غزه، کودکانی با چشمانی خشک از بی‌آبی و قلب‌هایی لرزان از صدای انفجار، همان پرسش خاموش علی‌اصغر (ع) را تکرار می‌کنند: «گناه من چیست؟»
کربلا تنها در عاشورا خلاصه نشد… هرجا کودکی در محاصره نان و آب، زیر آوار بمباران یا در سایه تحریم جان می‌دهد، همان تیر سه‌شعبه دوباره رها می‌شود. و تاریخ گواه است: خون بی‌گناهان، روزی عدالت را فریاد خواهد زد.
می‌خواهم مثل همه بچه‌های دنیا زندگی کنم
بازداشت گسترده معترضان در میدان پارلمان: «این دموکراسی است؟»
حسین(ع)، جاذبه‌ای فراتر از زمان
صدای حقیقت خاموش نمی‌شود