لحظاتی از شعرخوانی بانوی شاعر و آتش نشان

ندا نوروزی بانوی شاعر و آتش نشان کشورمان در دیدار رمضانی شاعران با رهبر انقلاب شعر خود را خواندند.

با غمِ روزگار سَر میکرد

پدرم مثلِ کوه محکم بود

زندگی را برای ما میخواست

سهمش از روزگارِ خوش کم بود

میزد از خانه هر سحر بیرون

تا سلامی به آفتاب کند

ذکر میگفت تا دَمِ حجره

پیش از آنی که فتح باب کند

چرخ‌ها را به راه می‌انداخت

تا نماند زچرخه‌ی تولید

وضع ما بد نبود شکر خدا

چرخ این خانه خوب میچرخید

وصله‌ها را که منتظر بودند

با کمی حوصله به هم میدوخت

تَه حجره بخاری فرتوت

با تَر و خشک هیزمش میسوخت

نمره‌ی عینکش که بالا رفت

تیره شد طاقه‌های رنگارنگ

ماند پیراهنی برش‌خورده

زیر آن چرخ‌های بی‌آهنگ

دل به دریا که زد پدر فهمید

دخل جزر است و خرج‌هایش مد

چه کند با هزار خواهش ما

چه کند با هزار پیشامد

هر چه میکاشت بار کم میداد

آخرش بار هم نشد بارش

دل به رونق سپرده بود اما

عاقبت شد کساد بازارش

پدرم ذره ذره گم میشد

در هیاهوی روزهای رکود

بعد یک عمر تازه فهمیدیم

قاتلش واردات چینی بود

رهبر انقلاب در واکنش به شعرخوانی ندا نوروزی فرمودند: در شعرهای خانم‌ها که گاهی نگاه می‌کنم، شعرهای خانوادگی زیاد است؛ این خیلی رایج شده که بسیار کار خوبی است.‌ خدا ان‌شاءالله حفظتان کند. خدا پدرتان را رحمت کند. البته این داستان، داستان شخصی است اما قابل تعمیم است و می‌شود این را بعنوان یک حادثه کلی در نظر گرفت و مسئولین ان‌شاءالله همت کنند، کاری کنند که اینگونه حوادث دیگر نباشد.