نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵، اعلام قوانین تازه پوشش برای زنان موجی از واکنش‌ها را برانگیخت؛ در حالی‌که نمایش بدن مردان، از جمله پدرو پاسکال، بدون محدودیت خاصی ادامه داشت. این دوگانگی ظاهری، بحثی تازه درباره برابری جنسیتی، نگاه ابزاری به بدن زن و مرز میان آزادی و عدالت را در فضای رسانه‌ای و اجتماعی رقم زده است.
با وجود گذشت دهه‌ها از نام‌گذاری ۲۴ می به‌عنوان روز جهانی صلح و خلع سلاح برای زنان، جهان همچنان صحنه گسترش سلاح‌های کشتار جمعی و جنایات علیه زنان و کودکان در سایه سلطه‌گری آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
رژه نمادین زنان سوارکار کرد، که در ظاهر به‌نام فرهنگ و سنت برگزار شد، در واقع نمایشی تحقیرآمیز بود که بدن زن را به ابزاری تزئینی برای نمایش قدرت مردانه تقلیل داد؛ نمادی از خشونت نمادین و بازتولید سلطه جنسیتی در پوششی فرهنگی.
سال‌هاست که در گفتمان توسعه سیاسی و فمینیسم لیبرال، این امیدواری وجود داشته که ورود زنان به عرصه سیاست، فضایی آرام‌تر، انسانی‌تر و مبتنی بر مصالحه ایجاد خواهد کرد. با این حال، واقعیت‌های دنیای سیاست، به‌ویژه در سطوح بالای قدرت جهانی، نشان می‌دهد که جنسیت به تنهایی تعیین‌کننده سبک رهبری نیست.
برنامه عشق ابدی با اجرای پرستو صالحی، یکی از نمونه‌های آشکار عادی‌سازی روابط بی‌ضابطه و تخریب بنیان خانواده تحت لوای آزادی و عشق است. این برنامه با نمایش روابط عاطفی گذرا، غیرمتعهدانه و اغلب مبتذل، نه‌تنها ارزش‌های اخلاقی و فطری را زیر پا می‌گذارد، بلکه جوانان را به سمت سبک زندگی مصرف‌گرایانه و بی‌قید غربی سوق می‌دهد.
عباس عبدی در جدیدترین اظهارات خود پیرامون پوشش اجتماعی با بیان آنکه باید از خود مردم پرسید کدام پوشش را حق زنان می‌دانند، مجرم و غیر مجرم را تعیین کرد.
طرح فرهنگی «رفیق شهید» که با نیت ترویج سبک زندگی شهدا در میان دختران نوجوان شکل گرفته، حالا با چالشی جدی مواجه است؛ نادیده‌گرفتن تفاوت‌های جنسیتی و غفلت از معرفی زنان شهید به‌عنوان الگوی زیست مؤمنانه، نسلی از دختران را به سمت تصاویری فانتزی و غیرواقعی از زندگی و عشق سوق داده است—تصاویری که می‌توانند در بلندمدت آسیب‌زا باشند.
نتایج یک مطالعه تازه در ایرلند شمالی نشان می‌دهد بیش از ۸۰ درصد زنان نخستین تجربه آزار جنسیتی را در دوران کودکی داشته‌اند، بخشی از روندی نگران‌کننده که به گفته کارشناسان، ریشه در شئ‌انگاری زن و نگاه ابزاری به بدن او در فرهنگ عمومی دارد.
مدافعان این حضور پاسخ دهند! چگونه می‌توان این ابتذال را اصلاح کرد و فضای سالمی را فراهم کرد؟
در قلب فرهنگ چین، اصطلاحی وجود دارد که ناخوشایند برای زنان مجرد این کشور است. اصطلاح «شنگ نیو» یا «زنان باقی‌مانده» که به‌عنوان یک برچسب به زنان مجرد بالای ۲۷ سال نسبت داده می‌شود. این اصطلاح نمایانگر فرهنگ حاکم کشور در برابر زنان مجرد است که آنها را افرادی ناتمام و ناکامل می‌نامد.
گفتگوی جهان‌بانو با بانوان حاضر در مسیر مشایه
آشنایی با اولین موکب بین المللی زنانه
جملات کوتاه برای تشکر از بانوان خادم عراقی
چند توصیه برای مادران جهت در پیاده‌روی اربعین
به پاس ۱۰۰۰ روز خدمت
جریان مقاومت، جریانی است که باید همچنان خون تازه در آن دمیده شود
سخت‌ترین و سوزناک‌ترین درد بشر، درد فراق است
مردم خوب می‌دانند چه کسی خدمت‌گزارشان است
یادبود بانوان آمل برای شهید رئیسی و شهدای خدمت