نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در پی ماجرای پرحاشیه‌ی مرگ مغزی آدریانا اسمیت، زن باردار سیاه‌پوست در ایالت جورجیا، بار دیگر مسئله سقط جنین و چالش‌های اخلاقی و حقوقی آن در آمریکا به صدر اخبار بازگشت؛ جایی که تصمیم برای زنده نگه‌داشتن بدن او به‌منظور نجات جنین، تقابلی آشکار میان کرامت انسانی و آزادی فردی را به تصویر کشید.
وقتی امنیت و حمایت واقعی زنان فراموش می‌شود، حضورشان در خیابان‌ها فقط یک نمایش بی‌روح است.
در اول خرداد، تجمعی متفاوت در حمایت از فلسطین مقابل دانشگاه تهران برگزار شد؛ حضوری رنگارنگ از زنان و مردان با پوشش‌ها و گرایش‌های متنوع که به گفته برخی، تلاشی بود برای پیوند دادن جریان «زن، زندگی، آزادی» با گفتمان فلسطین. تلاشی که از نگاه برخی ناظران می‌تواند بازتاب‌دهنده‌ی نوعی تطهیر سیاسی و بازتعریف گفتمان‌های معترضانه باشد.
در حالی‌که سال‌ها نگاه انتقادی نسبت به نقش مادری در جوامع مدرن رواج داشت، اکنون در آمریکا_نماد آزادی و پیشرفت_موجی تازه در تجلیل از ارزش مادری و نهاد خانواده به راه افتاده است؛ موجی که در برابر برخی گفتمان‌های فمینیستی ایستاده و بر حق انتخاب زنان برای مادر شدن تأکید می‌کند.
سعید روستایی، کارگردان تحسین‌شده سینمای ایران، با فیلم تازه‌اش «زن و بچه» در جشنواره کن حضور یافته است؛ اثری که با تمرکز بر زندگی پرستاری ۴۵ ساله، سعی در بازنمایی دشواری‌های زنان ایرانی دارد، اما به‌زعم بسیاری، در دام کلیشه‌های تک‌بعدی و تصویرسازی‌های تلخ و یأس‌آلود گرفتار آمده است.
در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵، اعلام قوانین تازه پوشش برای زنان موجی از واکنش‌ها را برانگیخت؛ در حالی‌که نمایش بدن مردان، از جمله پدرو پاسکال، بدون محدودیت خاصی ادامه داشت. این دوگانگی ظاهری، بحثی تازه درباره برابری جنسیتی، نگاه ابزاری به بدن زن و مرز میان آزادی و عدالت را در فضای رسانه‌ای و اجتماعی رقم زده است.
با وجود گذشت دهه‌ها از نام‌گذاری ۲۴ می به‌عنوان روز جهانی صلح و خلع سلاح برای زنان، جهان همچنان صحنه گسترش سلاح‌های کشتار جمعی و جنایات علیه زنان و کودکان در سایه سلطه‌گری آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
رژه نمادین زنان سوارکار کرد، که در ظاهر به‌نام فرهنگ و سنت برگزار شد، در واقع نمایشی تحقیرآمیز بود که بدن زن را به ابزاری تزئینی برای نمایش قدرت مردانه تقلیل داد؛ نمادی از خشونت نمادین و بازتولید سلطه جنسیتی در پوششی فرهنگی.
سال‌هاست که در گفتمان توسعه سیاسی و فمینیسم لیبرال، این امیدواری وجود داشته که ورود زنان به عرصه سیاست، فضایی آرام‌تر، انسانی‌تر و مبتنی بر مصالحه ایجاد خواهد کرد. با این حال، واقعیت‌های دنیای سیاست، به‌ویژه در سطوح بالای قدرت جهانی، نشان می‌دهد که جنسیت به تنهایی تعیین‌کننده سبک رهبری نیست.
برنامه عشق ابدی با اجرای پرستو صالحی، یکی از نمونه‌های آشکار عادی‌سازی روابط بی‌ضابطه و تخریب بنیان خانواده تحت لوای آزادی و عشق است. این برنامه با نمایش روابط عاطفی گذرا، غیرمتعهدانه و اغلب مبتذل، نه‌تنها ارزش‌های اخلاقی و فطری را زیر پا می‌گذارد، بلکه جوانان را به سمت سبک زندگی مصرف‌گرایانه و بی‌قید غربی سوق می‌دهد.
گفتگوی جهان‌بانو با بانوان حاضر در مسیر مشایه
آشنایی با اولین موکب بین المللی زنانه
جملات کوتاه برای تشکر از بانوان خادم عراقی
چند توصیه برای مادران جهت در پیاده‌روی اربعین
به پاس ۱۰۰۰ روز خدمت
جریان مقاومت، جریانی است که باید همچنان خون تازه در آن دمیده شود
سخت‌ترین و سوزناک‌ترین درد بشر، درد فراق است
مردم خوب می‌دانند چه کسی خدمت‌گزارشان است
یادبود بانوان آمل برای شهید رئیسی و شهدای خدمت