ترجمه اختصاصی؛

روایت تکان‌دهنده زنان از آزار جنسی در زندان‌های اشغالگران

در گزارشی تکان‌دهنده که توسط مرکز فلسطینی حقوق بشرافشا شد، زنجیره‌ای از نقض‌های جنسی و شکنجه سیستماتیک که توسط اشغالگران اسرائیلی در داخل مراکز بازداشت و بازجویی اعمال شده، مستند گردید. این سوءاستفاده‌ها اخیراً علیه بازداشت‌شدگان فلسطینی _زن و مرد_ که آزاد شده‌اند، صورت گرفته است.

این گزارش که موج گسترده‌ای از خشم و محکومیت بین‌المللی نهادهای حقوق بشری را به دنبال داشت، شامل اظهارات مفصلی است که تجاوز، خلع لباس اجباری، و حملات فیزیکی و روانی را توصیف می‌کند. این اقدامات به‌گونه‌ای توصیف شده که «سیستماتیک» بوده و با هدف تحقیر بازداشت‌شدگان و درهم شکستن کرامت انسانی آن‌هاصورت گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری نساء‌اف‌ام، این گزارش، اقدامات جنسی عمدی در زندان‌ها به یک نوع شکنجه محدود نشده، بلکه از ابزارها و وسایل متعدد استفاده شده است؛ حتی در برخی موارد، سگ‌های پلیس نیز به کار گرفته شده‌اند که این خود نقض آشکار تمامی قوانین بین‌المللی و معاهدات بشردوستانه است.

این مرکز تأکید کرد که این تخلفات، حوادثی فردی نیستند، بلکه سیاستی منسجم را نشان می‌دهند که بیانگر رویکرد اشغالگران در قبال فلسطینیان است. این جنایات در چارچوب وسیع‌تری از نسل‌کشی و خشونت مبتنی بر جنسیت علیه ملت فلسطین صورت می‌گیرد.

صدای زنان غزه: جنایات جنسی بخشی از منظومه نسل‌کشی

در همین راستا، زینب الغنیمی، مدیر مرکز تحقیقات و مشاوره‌های حقوقی زنان در غزه، اظهار داشت که آنچه در گزارش مرکز فلسطینی حقوق بشر آمده، بازتاب‌دهنده واقعیتی هولناک از تجاوزات اشغالگران علیه زنان و مردان است و تأکید کرد که جرایم جنسی اکنون بخشی از سیستم نسل‌کشی علیه فلسطینیان شده است.

وی افزود: «این نقض‌ها از رفتار اشغالگر بعید نیست. کسی که کودکان را می‌کشد، خانه‌ها را ویران می‌کند و زنان باردار را بمباران می‌کند، طبیعی است که مرتکب جرایم تجاوز نیز شود. تمام این جنایات، یک چهره از یک جرم بزرگتر علیه بشریت هستند.»

الغنیمی با اشاره به اظهارات زنان قربانی تجاوز در طول تجاوز اخیر به غزه، عمق فجیع بودن این اقدامات سیستماتیک را برجسته ساخت. وی گفت مراکز حقوقی متعددی موارد آزار و تجاوز را در جریان یورش‌ها، چه در داخل منازل، چه در ایست‌های بازرسی و چه در هنگام تلاش برای آوارگی، مستند کرده‌اند.

الغنیمی صحنه را این‌گونه توصیف کرد: «در مناطقی مانند جبالیا و بیت‌لاهیا، زنان در میدان‌ها جمع شدند، مجبور شدند ساعت‌ها منتظر بمانند، و سپس با شلیک گلوله در بالای سرشان تهدید شدند. برخی از آنان خلع لباس شدند، که این خود نقض وحشتناکی برای کرامت و انسانیت آنان بود.»

وی تأکید کرد که خطرناک‌ترین جنبه در این مرحله، ترس از سخن گفتن درباره این تخلفات به دلیل حساسیت‌های اجتماعی و انگ مرتبط با آن است؛ با این حال، انتشار گزارش اخیر، راه را برای موجی از شهادت‌های جدید گشوده است.

شکستن دیوار سکوت، مسئولیت ملی

پس از انتشار گزارش، مرکز فلسطینی تماس‌هایی از سوی زنانی دریافت کرد که پیشتر به دلیل شرم یا ترس، جرئت بیان جزئیات تجاوزات جنسی را نداشتند اما اکنون برای مستندسازی وقایع در حال برقراری ارتباط هستند. الغنیمی همه قربانیان را دعوت کرد تا صدای خود را بلند کنند، زیرا سکوت مجرم را بدون مجازات می‌گذارد.

وی شکستن دیوار سکوت را یک مسئولیت جمعی خواند و از همه قربانیان خواست تا با نزدیک‌ترین نهاد حقوقی در منطقه خود تماس بگیرند تا اظهارات مستند شوند. الغنیمی تأکید کرد که مستندسازی این وقایع، تنها راه برای محاکمه عاملان جنایات جنگی و افشای روایت جعلی اسرائیل در برابر جهان است.

الغنیمی همچنین به نقش فزاینده مؤسسات زنان و حقوقی در حمایت از زنان قربانی خشونت اشاره کرد و توضیح داد که تقاضا برای خدمات حمایت روانی و اجتماعی طی این سال به دلیل حجم تجاوزات علیه غیرنظامیان، چندین برابر شده است.

وی افزود: «قبل از این تجاوز، ما سالانه بین سه تا چهار هزار زن را هدف قرار می‌دادیم. امروز، در کمتر از یک سال، به بیش از ۱۵ هزار زن و ۵ هزار مرد رسیده‌ایم. این آمار عمق بحران روانی و اجتماعی ناشی از این جنگ را نشان می‌دهد.»

وی خاطرنشان کرد که مؤسساتی مانند «مرکز شؤون المرأة»، «جمعیت عایشه»، «جمعیت العون» و «مؤسسة حضارة» به طور مداوم خدمات حمایت روانی، قانونی و آگاهی‌رسانی ارائه می‌دهند و در تلاشند تا آگاهی جامعه را نسبت به اهمیت مقابله با انگ مرتبط با تجاوز و خشونت جنسی افزایش دهند و تأکید کردند که «ننگ بر قربانی نیست، بلکه بر جنایتکار است. و سکوت دیگر یک گزینه نیست.»

الغنیمی سخنان خود را با پیامی قدرتمند به پایان رساند: «هنگامی که من در سن پانزده سالگی در سال ۱۹۶۹ زندانی بودم، اشغالگران ما را به تجاوز تهدید می‌کردند و ما با کرامت پاسخ می‌دادیم: زمین را می‌دهیم، اما آبرویمان را نه. امروز با صدای بلندتر می‌گوییم — ما از کرامت خود، از زمین‌مان، و از حق خود برای زندگی آزاد دفاع می‌کنیم.»

وی تأکید کرد که تجاوزات جنسی صرفاً مسائل فردی یا اجتماعی نیستند، بلکه جنایات جنگی محسوب می‌شوند، و دفاع از این مسائل بخشی از مبارزه ملی فلسطین علیه اشغالگری است.

این گزارش، لحظه‌ای تعیین‌کننده در مسیر مستندسازی جنایات اشغالگران را به ثبت می‌رساند. صداهایی که تا پیش از این خاموش بودند، شروع به سخن گفتن کرده‌اند و زخم‌هایی که اجباراً پنهان شده بودند، آشکارا در حال خونریزی هستند.

در مواجهه با تلاش‌های اشغالگر برای پنهان کردن حقیقت، مؤسسات حقوقی و زنان فلسطینی تأکید می‌کنند که نبرد امروز، نه تنها نبرد برای زمین، بلکه نبرد برای کرامت، عدالت و انسانیت است.