ترجمه اختصاصی؛

فرانچسکا آلبانیز علیه دستگاه تحریف اسرائیل

وقتی ظلم به قاعده و عدالت به استثنا تبدیل می‌شود، حقیقت‌گویان تنها می‌مانند؛ در حالی‌که کارزارهای سازمان‌یافته برای بدنام‌سازی و خاموش کردن صدای آنان جریان دارد و دروغ با سوءاستفاده از نفوذ، روایت‌ها را تحریف کرده و باطل را به‌جای حقیقت جا می‌زند.

به گزارش الجزیره، از قلب این کشمکش، فرنچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در اراضی اشغالی، به عنوان صدایی جسور در برابر ماشین نسل‌کشی در غزه ظاهر می‌شود، جایی که مستقیماً با خودشیفتگی اشغالگران اسرائیلی روبرو شده است.

هنگامی که او حقیقت را فاش کرد و نقض‌ها را آشکار ساخت، اشغالگران چاره‌ای جز دروغ گفتن و به راه انداختن کمپین‌های بدنام‌سازی رسانه‌ای نیافتند؛ سلاحی که همیشه در دست ناتوانان است، در تلاشی برای ساکت کردن صدای حق و توجیه جنایات خود.

فرنچسکا آلبانیز گزارشی در مورد شرکت‌های حامی طرح اسرائیل برای کوچاندن فلسطینیان منتشر کرد. در این گزارش، او همدستی این شرکت‌ها با اشغالگران و سود بردن آن‌ها از اقتصادی که بر پایه تبعیض نژادی و اشغال غیرقانونی بنا شده است را تحلیل نمود.

اسرائیل از ورود فرنچسکا آلبانیز به اراضی اشغالی فلسطین جلوگیری می‌کند، همانطور که از دسترسی سازوکارهای حقیقت‌یاب و بازرسان دیوان کیفری بین‌المللی نیز ممانعت به عمل می‌آورد.

این رفتار مانعی آشکار در مسیر عدالت و ابزاری برای پنهان کردن شواهد و جلوگیری از اتخاذ تدابیر لازم برای حفظ آن‌ها است، که چالشی مستقیم برای سازمان ملل متحد و گزارشگران ویژه آن، و برای تمامی تعهدات بین‌المللی ناشی از حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر محسوب می‌شود.

با وجود محدودیت‌ها و موانع، آلبانیز به مستندسازی نقض‌های اشغالگران ادامه می‌دهد، با تکیه بر تحقیقات و تحلیل‌های حقوقی، و مصاحبه با قربانیان و شاهدان در اردن و مصر.

قدرت گزارش‌های او در زبان مستقیم و بدون ابهام آن‌ها نهفته است؛ او در استفاده از واژگانی مانند: «نسل‌کشی، تجاوز، پاکسازی قومی، تبعیض نژادی، اشغال، استعمار» تردیدی ندارد.

او در کار خود به چارچوب حقوقی بین‌المللی، شامل حقوق بین‌الملل بشردوستانه، حقوق بین‌الملل حقوق بشر، حقوق کیفری بین‌المللی، و عرف بین‌المللی، و همچنین تحولات حقوقی و رویه‌های قضایی مرتبط، استناد کرده است.

او همچنین گزارشی در مورد شرکت‌های حامی طرح استعماری شهرک‌سازی اسرائیل با هدف کوچاندن فلسطینیان و جایگزینی آن‌ها با دیگران منتشر کرد. در این گزارش، او همدستی این شرکت‌ها با اشغالگران و سود بردن آن‌ها از اقتصادی که بر پایه تبعیض نژادی و اشغال غیرقانونی بنا شده است، تا رسیدن به نسل‌کشی، را تحلیل نمود. او گفت: «اگر مراقبت‌های لازم در مورد حقوق بشر رعایت می‌شد، نهادهای تجاری مدت‌ها پیش از اشغال اسرائیل خارج شده بودند».

این شرکت‌ها و دیگران، امکان دسترسی اسرائیل به فناوری‌های رایانش ابری و هوش مصنوعی را تقریباً در سطح دولتی فراهم کرده‌اند، که این امر توانایی‌های آن را در نظارت، تحلیل و تصمیم‌گیری تقویت کرده است.

وی بر لزوم پاسخگویی این شرکت‌ها و مدیران اجرایی آن‌ها در سطوح ملی و بین‌المللی تأکید کرد و خواستار توقف تلاش‌های تجاری شد که نسل‌کشی بی‌گناهان را امکان‌پذیر می‌سازد و از آن سود می‌برد، به ویژه هنگامی که پای حق تعیین سرنوشت و موجودیت یک ملت در میان باشد. این شرط اساسی برای توقف نسل‌کشی و برچیدن سیستم جهانی است که به آن اجازه وقوع داده است.

آلبانیز نشان داد که چگونه برخی شرکت‌ها، پس از اکتبر ۲۰۲۳، به تسریع عملیات کوچاندن در طول عملیات نظامی که غزه را ویران کرد و بیشترین تعداد فلسطینیان را از سال ۱۹۶۷ آواره ساخت، کمک کرده‌اند. گزارش او از همپوشانی اقتصاد اشغالگر شهرک‌ساز با جنایات نسل‌کشی پرده برداشت و به شرکت‌هایی مانند: مایکروسافت، آلفابت (گوگل) و آمازون اشاره کرد.

این شرکت‌ها و دیگران، امکان دسترسی اسرائیل به فناوری‌های رایانش ابری و هوش مصنوعی را تقریباً در سطح دولتی فراهم کرده‌اند، که این امر توانایی‌های آن را در نظارت، تحلیل و تصمیم‌گیری تقویت کرده است. این موضوع شبهه همدستی در جنایات جدی بین‌المللی، مانند کمک، تحریک و تسهیل را برمی‌انگیزد.

اگنس کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل گفت: «این اقدام حمله‌ای آشکار و شرم‌آور به اصول اساسی عدالت بین‌المللی است».

آنچه گزارشگر سازمان ملل به آن پرداخته، چیزی جز حقیقت نیست، در حالی که آنچه اشغالگران انجام می‌دهند، تنها تلاش‌هایی برای ارضای غرور و تثبیت سلطه خود، بدون توجه به هیچ گونه ملاحظه‌ای برای عدالت انسانی است.

بدتر آنکه، ایالات متحده نه تنها حقایق آشکار شده توسط آلبانیز را نادیده گرفت، بلکه به وضوح به روایت اسرائیلی، با انگیزه‌های سیاسی برای توجیه و حفاظت از اشغالگران، متمایل شد و حتی فراتر رفت و تحریم‌های شخصی علیه او اعمال کرد، در تلاشی برای خاموش کردن صدای مستقل او و منصرف کردنش از ادامه کار، و او را به یهودستیزی و حمایت از تروریسم متهم نمود.

با این حال، آلبانیز عقب‌نشینی نکرد، بلکه با قاطعیت به انجام وظایف خود ادامه داد و تأکید کرد که حقیقت را نمی‌توان پنهان کرد، هر چقدر هم که کمپین‌های بدنام‌سازی یا فشارهای سیاسی شدت یابند. او ثابت کرد که حق قوی‌ترین سلاح در مواجهه با باطل است و درسی به تمام جهان داد که عدالت انسانی تنها با صداهای جسوری که جرأت گفتن حقیقت را دارند، حفظ می‌شود، هر چقدر هم که هزینه داشته باشد.

اگنس کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل گفت: «این اقدام حمله‌ای آشکار و شرم‌آور به اصول اساسی عدالت بین‌المللی است».