باورهای غلط، مانع فرزندآوری

در این گزارش باورهای اشتباهی را بررسی می‌کنیم که بازه سنی بارداری را به چند سال محدود تبدیل کرده و اجازه نمی‌دهند دختران این سرزمین، وقتی ازدواج می‌کنند براساس فطرت مادرانه شان تصمیم بگیرند. دکتر مریم اردبیلی که علاوه بر دکترای پزشکی از دانشگاه شهید بهشتی، دکتری آینده پژوهی نیز دارد، معتقد است نوعروسان زیادی هستند که دوست دارند اقدام به فرزندآوری کنند، اما از حرف‌هایی که پشت سرشان ردیف می‌شود، می‌ترسند: «بیچاره! یکم سفر می‌رفتی بعد برای بچه اقدام می‌کردی!… ناخواسته بوده؟…کار و دانشگاهت چی پس؟!…هنوز سنی ندارین که!»  به صورت طبیعی در تمام کشورهای دنیا زنانی که در سنین ۱۵ تا ۴۵ سال قرار دارند، می‌توانند صاحب فرزند شوند. با همین یک خط بسیاری از طرفداران آزادی زنان اعتراض می‌کنند که: «ای خانم! پس کی زندگی کنند؟!» پس در واقع فرزندآوری برابر با از دست دادن زندگی و بیچاره شدن محسوب می‌شود. حرف پشت این اعتراض همین است. اما آیا واقعاً همین‌طور است؟

تک بعدی بودن والدین، عامل خوشبختی!

یک باور اشتباه رایج وجود دارد که تا تحصیلات دانشگاهی‌ات را به پایان نرسانده‌ای و تا شغل ثابت پیدا نکرده‌ای مبادا ازدواج کنی! مریم اردبیلی با اشاره به نخستین باور غلط؛ از شعارهای خوبی می‌گوید که در سنگاپور نسبت به ازدواج مطرح می‌شود: «چرا مسیر اشتغال و تحصیلم را با شریک زندگی‌ام طی نکنم؟!» واقعاً چرا؟! این پرسشی است که همه ما خانواده‌های پسردار و دختردار باید از خودمان بپرسیم. با تأخیر در ازدواج سال‌های مهمی از باروری تحت تأثیر این تأخیر قرار می‌گیرد و در واقع از دست می‌رود و افراد به تک‌بعدی بودن عادت می‌کنند. همین رشد تک‌بعدی هم فرزند‌آوری را دشوار می‌کند.

بچه هیولا است!

مهمانی جشن تولد یکی از اقوام بود. داشتم لباسم را مرتب می‌کردم که دخترخاله‌ام آمد توی اتاق و نگاهی به کیف دستی صورتی من انداخت و گفت: «ببین تا بچه نداری قشنگ از این مهمونیا لذت ببر! من که نمی‌فهمم چی به چیه!» و مشغول پوشاندن جوراب‌شلواری به دخترش شد. در قطار مشهد هم که من و همسرم نشسته بودیم روبروی یک زوج که فقط یک فرزند داشتند، زن همین جمله را تکرار کرد. باور عموم مردم همین است. همین یک جمله است که همه‌جا خودش را از لابه‌لای خاطرات ما بیرون می‌کشد. کمتر زوج جوانی را پیدا می‌کنید که این جمله را نشنیده باشند. در این باور نادرست با آمدن فرزند خوشی زندگی از بین می‌رود و دیگر هیچ طعم لذت‌بخشی در خاطراتمان پیدا نمی‌شود. اما واقعیت همین است؟ با همه دشواری‌های منحصربه‌فرد والدگری، از همین آدم‌های بچه‌دار اگر بپرسید حاضرند برگردند به زندگی بدون بچه و به قول خودشان بدون دردسر زندگی کنند؟ امکان ندارد یکی از آنها از ته قلبش چنین چیزی بخواهد.

فرزند، تکیه‌گاه زندگی است

اردبیلی با اشاره به آمار طلاق، هشدار می‌دهد که بیشترین طلاق‌ها در ۵ سال نخست زندگی اتفاق می‌افتد و این باور نادرست است که ما باید زمان زیادی را باهم زندگی کنیم تا بنای خانواده مستحکم شود. از این تفکرات نادرست باید فاصله بگیریم و به متن زندگی توجه کنیم. در متن زندگی، این فرزندان هستند که میخ تفاهم و آرامش را محکم‌تر به تخته زندگی می‌کوبند. اما باورهای عمومی، فرزندهراسی را تقویت می‌کنند تا زوج‌ها آن‌قدر این موضوع را به تأخیر بیندازند که یا درگیر مشکلات ناشی از ناباروری شوند یا سال‌های باکیفیت زندگی را برای والد شدن از دست بدهند.

تک فرزندی با وجود ۲ فرزند!

اردبیلی باور اشتباه سوم را در «تولد فرزند دوم» به ما نشان می‌دهد. حالا که یک فرزند داریم، باید به فکر هم‌بازی برای بچه اول باشیم. اما کی؟! در باور عمومی « بذار بچه اولت مدرسه بره بعد دومی رو بیار» یکه‌تاز میدان است.

اردبیلی می‌گوید برای تولد فرزند دوم باید به ذخایر بدن مادر، ورزش خوب، شرایط جسمی او و…توجه کنیم. این توجه اگر نباشد ده سال هم برای فاصله بین فرزندان کم است. به لطف باورهای نادرست که باقدرت خودشان را در ذهن مردم جا می‌اندازند، ۶ سال دیگر از باروری یک زن، به‌راحتی هرچه‌تمام‌تر از دست می‌رود و از آن طرف دو فرزندی که ۶ سال یا حتی ۸ سال فاصله سنی دارند، دیگر دو تک‌فرزند هستند و کاهش دشواری‌های تربیتی را که مدنظر است برای والدین ندارند. تربیت کردن هر یک از این فرزندان به صورت جدا انرژی زیادی خواهد گرفت، درحالی‌که اگر فرزندانمان با هم‌ بازی کنند، با هم درس بخوانند، باهم حتی دعوا کنند و بسازند بسیار زودتر از اینکه ما دخالت کنیم بزرگ می‌شوند.

«ببخشید نوه تونه؟!»

انجمن زنان زایمان آمریکا در پروتکل‌هایی که منتشر کرده است، حتی برای زنان ۵۰ساله هم شرایط بارداری و کمک‌های خاصی پیش‌بینی کرده و این نشان می‌دهد سن باروری به این زودی‌ها تمام نمی‌شود اما در کشور ما چطور است؟

چند درصد از خانم‌های چهل‌ساله را می‌شناسید که بتوانند صاحب فرزند شوند و از حرف مردم نترسند؟! مگر می‌شود یک زن ۴۵ساله با کالسکه در خیابان و پارک و مرکز خرید تردد کند و بقیه با حرف و زبان بدن و هزار روش دیگر به او نفهمانند که خیلی بد وقت بچه‌دار شده؟! اولین سؤالی هم که احتمالاً از او بپرسند این است: ببخشید نوه‌تونه؟!

اردبیلی با اشاره به اهمیت پروتکل های پزشکی و مراقبت و توجهی که برای فرزندآوری نیاز است اشاره می‌کند که این باورها هیچ کمکی به سلامت جامعه نمی‌کند و در واقع جز اینکه زمان وسیع بارداری را از زن‌ها بگیرد کاری نکرده است.

در واقع اگر سن باروری را وسیع در نظر بگیریم، خانم‌ها می‌توانند بافاصله مناسب، با ادامه تحصیل و هر برنامه‌ریزی درست دیگری صاحب بچه شوند و نگران حرف مردم و فشار اجتماعی نباشند.

خبرگزاری فارس