گزارش اختصاصی؛

از سکوت تا فریاد؛ بازخوانی نقش مادران در سخت‌ترین روزهای جنگ

مرضیه عالی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت می‌گوید: مادران که محور حمایت و پرورش فرزندان هستند، در شرایط جنگی نقش قوام‌بخشی به جامعه را ایفا می‌کنند، اما خود تحت‌فشارهای شدید روانی و اخلاقی قرار دارند.
مادران

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی جهان‌بانو، دومین نشست از سلسله‌نشست‌های بازخوانی اجتماعی جنگ ۱۲ روزه، با محوریت «خانواده، مادری و جنگ» برگزار شد. در این نشست کارشناسان و پژوهشگران حوزه‌های روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی به بررسی تأثیرات پیچیده جنگ بر ساختار خانواده و نقش مهم مادران پرداختند.

خانواده؛ نخستین پناهگاه و قلب نظم اجتماعی

سخنران افتتاحیه، دکتر مرضیه عالی از دانشگاه تهران، با اشاره به اهمیت خانواده به‌عنوان سنگ بنای نظم اجتماعی و نخستین جامعه‌ای که معنا و هویت را شکل می‌دهد، تحول تاریخی مفهوم خانواده را تبیین کرد. او تغییر مفهوم خانواده از خاندان و مالکیت در قرون‌وسطی، به خانواده هسته‌ای با محوریت زوجیت و سپس کودک را بررسی کرد و تأکید نمود که خانواده امروز، نه فقط ساختاری اجتماعی، بلکه محل اصلی مراقبت عاطفی و ایجاد آرامش است. جنگ اما ضد اجتماعی‌ترین کنش است که این محوریت‌های خانواده را متزلزل کرده و با ایجاد آوارگی، تروما و فروپاشی اقتصادی تنش‌های روانی و اجتماعی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند. دکتر عالی افزود، مادران که محور حمایت و پرورش فرزندان هستند، در شرایط جنگی نقش قوام‌بخشی به جامعه را ایفا می‌کنند، اما خود تحت‌فشارهای شدید روانی و اخلاقی قرار دارند.

مادری؛ بین مراقبت و مقاومت

 خانم فاطمه ستوده در سخنان خود جنگ را مظهر خشونت بی‌پرده برشمرد و دو نقش متفاوت مادر را معرفی کرد؛ «مادر مراقب» که بیشتر دغدغه حفاظت جسمی و روانی خانواده را دارد و «مادر مقاوم» یا «مادر شاهد» که در عین سوگواری، فعال و کنشگر است و به گفتگو با کودکان می‌پردازد. او افزود که روایت‌های تاریخی و ادبی کمتر به صدای مادران جنگ پرداخته و اغلب تمایل به تمرکز بر روایت‌های مردانه وجود دارد. ستوده همچنین به لالایی‌های مادران در دوران جنگ اشاره کرد که حامل دلسوزی و مقاومت عاطفی‌اند و نقش مادری را فراتر از حیطه زیستی به عرصه اخلاقی و سیاسی گسترش داد.

دو چهره مادری در جنگ: فداکار و مطالبه‌گر

خانم فاطمه صالحی، جامعه‌شناس، مادری را در شرایط تنش و جنگ از منظر اجتماعی تحلیل کرد. او دو الگوی مادری فداکار و مادری مطالبه‌گر را مطرح نمود. مادری فداکار به‌مثابه سرمایه اجتماعی و ایدئولوژیک، فرزند را به‌عنوان نماد فداکاری در راه وطن تقدیم می‌کند و تصویر آن توسط نهادها و رسانه‌ها تقویت می‌شود. در مقابل، مادری مطالبه‌گر، خواهان پاسخگویی و اعتراض علیه ظلم و خشونت است و این صدای او اغلب حاشیه‌ای مانده است. صالحی همچنین به «نظامی‌سازی مادری» اشاره کرد که چگونه احساسات و مراقبت‌های مادرانه به سرمایه‌های ملی بدل شده و در قالب بسیج و مشروعیت‌بخشی جنگ به کار گرفته می‌شود.

وظایف حکومت؛ تأمین امنیت و حمایت از خانواده

 دکتر علی نوری، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، با تمرکز بر نقش دولت در شرایط بحران و جنگ، یادآور شد که جنگ اخیر متفاوت از جنگ‌های گذشته بود، زیرا خانواده‌ها خود در جبهه جنگ قرار گرفتند و بسیاری از شهدای خانوادگی بودند. این تغییر، چالش‌های جدیدی به همراه داشت؛ از جمله اختلال در زندگی روزمره، افزایش تنش‌های خانوادگی، آسیب‌های روانی، مهاجرت اجباری و کاهش اعتماد اجتماعی. دکتر نوری ضمن نقد فقدان تمهیدات کافی برای حمایت‌های روانی و اطلاع‌رسانی، تأکید کرد که دولت باید با برنامه‌ریزی دقیق، خدمات حمایتی، درمانی، مالی و آموزشی را فراهم کند و شبکه‌های اجتماع‌محور برای تقویت تاب‌آوری خانواده‌ها ایجاد نماید.

 او همچنین به اهمیت مشارکت شهروندان، شفافیت اطلاعات، مقابله با شایعات و ارتقای فرهنگ نوع‌دوستی اشاره کرد و یادآور شد که خانواده، سرمایه اجتماعی ارزشمندی است که می‌تواند در بحران‌ها، سنگر اصلی مقاومت باشد، ولی نیازمند حمایت و آموزش مستمر از سوی حاکمیت است.

جمع‌بندی؛ ضرورت تقویت تاب‌آوری خانواده‌ها و بازشناسی نقش مادری

 این نشست با تأکید بر این نکته پایان یافت که خانواده، نه فقط یک واحد زیستی، بلکه کانون حمایت عاطفی، فرهنگی و اجتماعی است که حفظ و تقویت آن کلید مقابله با آسیب‌های جنگ است. نقش مادران در این زمینه حیاتی است؛ زنانی که علاوه بر مراقبت، نقش کنشگر و مطالبه‌گر سیاسی را نیز ایفا می‌کنند و تصویری چندبعدی از مادری در شرایط جنگی ارائه می‌دهند.

 کارشناسان بر نیاز به سیاست‌های جامع و پایدار حمایت از خانواده تأکید کردند، سیاست‌هایی که محدود به تشویق فرزندآوری نباشد و حمایت‌های مالی، روانی و اجتماعی را شامل شود. همچنین ضرورت توجه به روایت‌های متنوع مادران، فرزندان و سایر اعضای خانواده برای درک کامل ابعاد بحران و ترمیم زخم‌های آن موردتوجه قرار گرفت.

 در نهایت هشدار داده شد که خشم و دردهای ناشی از جنگ نباید به شکل نژادپرستی و تبعیض انعکاس یابد و باید در مسیر عدالت‌خواهی و صلح‌آفرینی هدایت شود. این نشست فرصتی بود برای طرح درس‌آموخته‌ها و زمینه‌سازی جهت برنامه‌ریزی‌های آتی در جهت توانمندسازی خانواده‌ها، بهبود تاب‌آوری اجتماعی و ارتقای فرهنگ صلح در جامعه.

 این گزارش نشان‌دهنده تلاش جامع پژوهشگران و نخبگان اجتماعی برای فهم بهتر پیامدهای جنگ ۱۲ روزه بر خانواده‌ها و نقشی است که مادری در این شرایط تاریخی ایفا می‌کند، با امید به بسترسازی سیاست‌های عملی و فرهنگی برای آینده‌ای مستحکم‌تر و پایدارتر.

گزارشگر: زهرا ملکوتی پور