حذف زنان از قاب انقلاب

در سالروز ارتحال معمار انقلاب از بنری در میدان ولیعصر رونمایی می‌شود که با ذره‌بین هم نمی‌توان رد پای حتی یک زن را در میان آن مشاهده کرد. غیاب جنس زن در کنار این نوشته: «بر اشرف خلائق روح خدا دمیده» که در میان تصویر خودنمایی می‌کند، فقط یک چیز را به ذهن متبادر می‌کند: «زن در میان اشرف مخلوقات جایی ندارد. همان عنصر در حاشیه، منفعل و خانه‌نشین است، همان زن شرقی» این نگاه متحجرانه که گویی تلاش دارد تا ابتدا با حذف زنان از قاب تصویر، آنها را از ساحت میدان به در کند آن روی سکه‌ای است که زنان را ابزاری برای تلذذ مردان می‌خواهد، در حد ملیجکی سوار بر اسب برای خوشامدگویی.

نبرد  قیچی دو لبه‌ی تحجر و تجدد با الگوی سومی که با اراده‌ی روح‌الله به منصه‌ی ظهور رسید، هنوز با قدرت ادامه دارد. چقدر این تصویر با تفکری که فرمود: «بانوان، رهبر نهضت ما هستند، ما دنباله‌ی آن‌ها هستیم. من شما را به رهبری قبول دارم و خدمتگزار شمایم. خداوند شما را برای اسلام حفظ کند»، نه تنها فاصله بل‌که خصومت دارد. این کوته‌بینی کجا و آن بلندنظری که زن‌ها را پیش‍قدم نهضت می‌دانست کجا؟ آن نگاهی که می‌گفت: «این خانم‌ها بودند که وقتی به خیابان‌ها و کوچه‌ها ریختند و فریاد زدند، تشییع کردند، تشجیع کردند مردها را و قدرت‌های آن‌ها را چند مقابل کردند.»

گویا فراموش کرده‌اند دی ماه ۵۶ را، همان زمانی‌که طبق رسم هر ساله همه چیز محیای تجلیل از کشف حجاب رضاخانی بود و زمستان سرد و ساکت خبر از اراده‌های یخ‌زده‌ای می‌داد که قرار نیست مزاحم اراده‌ی پهلوی‌چی‌ها شوند، بانوان بااراده‌ی مشهدی چونان آتش زیر خاکستر آماده‌ی برافروختن شعله‌ای موسوی بودند که قرار نبود تا آزادی کامل تمام زنان و مردان ایران بل‌که جهان خاموش شود.

همان اراده‌ای که از ۱۷ دی ۵۶ وارد میدان اراده‌ورزی و تاریخ‌سازی شد و اراده‌ی مردان را نیز به دنبال خود کشاند. همان اراده‌ای که امروز در پویش ایران همدل ثابت کرد هنوز اراده‌اش گره خورده با اراده‌ی روح‌الله در حال تاریخ‌سازی است.

امروز یگانه چهره‌ای که از زنان مقاومت در جهان در حال مخابره است، چهره‌ی زنان فلسطینی است. زنانی که نه تنها ایستادگی و مقاومتشان، بلکه نوع تربیت فرزندانشان دنیا را مات و مبهوت کرده است. از رهگذر بازتاب چنین چهره‌ای از زن است که می‌بینیم اقبال زنان بسیاری از غرب و شرق عالم به دین اسلام و مطالعه‌ی قرآن افزایش یافته و چنین زنی تبدیل به یک الگوی جهانی شده است.

اما این زن، الگوی خود را از کجا اخذ کرده است که امروز او را به زن خط مقدم نبرد با تمدن شیطانی غرب و دنیای مدرن بدل کرده که رژیم اشغالگر صهیونیستی نماد تام این تمدن است؟ این سوالی است که قطعا اداره‌های جمهوری اسلامی که به دنبال حذف اراده‌های زنان از میدان انقلابند پاسخی برای آن نخواهند داشت. زن باشرف و با استعداد ایرانی پیشقراول این میدان بوده و هست.

همان زنی که درست در زمانی که رژیم منحوس پهلوی با برگزاری جشن‌های بی‌غیرتی و بی‌عفتی چون جشن هنر شیراز و در اوج انقلاب جنسی غرب، به ولی زمانش دست بیعت داد و با پشتیبانی از ولایت فقیه حتی رهبری حرکت مردان را نیز عهده‌دار شد. همان زنی که در مقابل معادلات جهانی نظام سلطه ایستاده و با دست رد زدن به دو الگوی زن غربی و شرقی چهره‌ی سومی از زن به دنیا ارائه کرده که از چنان معنویت و عقلانیتی برخوردار است که توانسته مسیر تاریخ را با تبعیت از روح خدا تغییر دهد و با قدم گذاردن در صحنه‌ی مبارزه بین زن، سیاست و دیانت پیوند برقرار کند. همان زنی که به تعبیر خلف صالح روح‌الله معمار جدید ایران اسلامی است.

مریم اردویی