عشق به مردم، انگیزه‌ای که پریا را در هلال احمر ماندگار کرد

کمک به هموطنان در شرایط سخت و بحرانی برای اعضای جمعیت هلال احمر، فارغ از جنسیت معنا پیدا می‌کند. این نهاد مردمی، با داشتن سه و نیم میلیون نفر عضو، نیمی از آنها را زنان و دختران این سرزمین تشکیل می‌دهند؛ همه داوطلبانه و بدون هیچ چشم‌داشتی در خدمت نیازمندان هستند.

اعضای این جمعیت در تمام طول سال، در هر شرایط و هر زمان که نیاز باشد، حاضرند. کمک به همنوع برای آنها تعطیلی نمی‌شناسد؛ از روزهای طاقت‌فرسای سیل و زلزله گرفته تا زمان‌های خاص مانند ایام زیارتی و اربعین، همیشه در کنار مردم هستند و در این مسیر از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.

پریا سنگینیان، یکی از همین دختران جوان، به دلیل علاقه و عشق به مردم، عضویت در جمعیت هلال احمر را انتخاب کرده است. او یکی از هزاران دختری است که به طور داوطلبانه وارد این نهاد شده و بدون هیچ انتظار مادی، در کنار مردم قرار می‌گیرد.

این امدادگر جوان می‌گوید: «پریا سنگینیان هستم، ۲۸ساله، مجرد و دانش‌آموخته کارشناسی رشته میکروبیولوژی. از ۱۶ سالگی به‌عنوان داوطلب وارد جمعیت هلال احمر شدم و طی این مدت تمام دوره‌های آموزشی مانند کمک‌های اولیه، جستجو در آوار، عملیات جاده‌ای، جستجوی ارتفاع و دیگر دوره‌های تخصصی را گذرانده‌ام.»

کمک به مردم؛ تجربه‌ای که هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود

پریا که ۱۲ سال است در این مسیر قدم گذاشته، از علاقه کودکی خود به کمک به مردم می‌گوید: «از همان کودکی دوست داشتم به دیگران کمک کنم. وقتی بزرگ‌تر شدم، فهمیدم شغل‌های زیادی وجود دارد که در شرایط سخت، حتی بیماری، می‌توان به مردم یاری رساند. همین شد که تصمیم گرفتم وارد یکی از این عرصه‌ها شوم. ویژگی خوب هلال احمر این است که می‌توان از همان نوجوانی وارد آن شد و فعالیت کرد. من هم در کنار تحصیل، امدادگر هلال احمر شدم.»

وی درباره فعالیت‌های خود توضیح می‌دهد: «فعالیت من به‌عنوان امدادگر هلال احمر شامل حضور در پایگاه‌ها، شیفت دادن و کمک به مردم در موقعیت‌های مختلف است. مثلاً در ایام نوروز، در پایگاه‌های امداد جاده‌ای حاضر می‌شوم تا اگر کسی نیاز به کمک داشت یا تصادفی رخ داد، بتوانیم امدادرسانی کنیم.»

پریا در پاسخ به اینکه زنان در چه عملیات‌هایی شرکت داده می‌شوند، می‌گوید: «نوع عملیات تعیین‌کننده حضور زنان است؛ اگر عملیات خیلی دشوار و دور باشد، معمولاً مردان بیشتر حضور دارند. اما در بیشتر موارد، زنان پا به پای مردان در عملیات‌ها حاضرند. حتی در عملیات‌های سخت، زنان در بخش پشتیبانی نقش مهمی دارند؛ مثل تهیه و توزیع اقلام موردنیاز برای آسیب‌دیدگان. در میان امدادرسانی‌ها، گاهی فشار روحی زیادی به ما وارد می‌شود؛ به همین خاطر بعد از هر حادثه سخت، دوره‌های حمایت روانی برگزار می‌شود تا به بهبود حال ما کمک کند.»

وی با تاکید بر اینکه کمک به مردم هیچگاه تکراری نمی‌شود، اضافه می‌کند: «هر بار که به مردم کمک می‌کنم، حالم بهتر می‌شود. این حس خوب را نمی‌توان با هیچ چیز در دنیا مقایسه کرد.»

ایسنا