قانون در فرانسه افتخار است، در ایران محدودیت؟

برگزارکنندگان تأکید کرده‌اند این تصمیم در راستای حفظ شأن جشنواره و منطبق بر قوانین کشور فرانسه اتخاذ شده و هدف آن، ممنوعیت صریح برهنگی کامل است.
نکته جالب توجه آن‌که رسانه‌هایی همچون بی‌بی‌سی از این تصمیم به‌عنوان نشانه‌ای از نظم، جدیت و اعتبار جشنواره یاد کرده‌اند!
اما وقتی در داخل ایران صحبت از وضع مقررات مشابه در حوزه پوشش به میان می‌آید، عده‌ای فوراً آن را محدودیت، تحمیل یا حتی سرکوب آزادی تلقی می‌کنند؛ گویی قانون‌گذاری در فرهنگ ایرانی امری ناپسند است.
این در حالی‌ است که جامعه ایران، برخلاف بسیاری از کشورهای غربی، ریشه‌ در فرهنگ اسلامی دارد و ارزش‌هایی همچون حیا، وقار و پوشش، بخش جدایی‌ناپذیر از هویت تاریخی و اجتماعی مردم آن است.
چرا در کشوری با چنین پیشینه فرهنگی، برخی مسئولان و تصمیم‌گیران حتی از طرح قانون‌گذاری درباره پوشش هراس دارند؟ چگونه است که در غرب، قانون‌گذاری نشانه بلوغ و نظم است، اما در ایران تبدیل به موضوعی جنجالی و بحث‌برانگیز می‌شود؟
شاید وقت آن رسیده باشد که با اعتماد به فرهنگ غنی و باورهای مردم، قوانین متناسب با هویت ایرانی‌ـ‌اسلامی با صراحت و بدون واهمه از هوچی گری‌ها تدوین و اجرا شود؛ برای پاسداشت شأن فرهنگی جامعه‌ای که سال‌هاست حیا را نه از سر اجبار، بلکه از سر ایمان و اصالت انتخاب کرده است.

رسانه قول سدید