اولین تجربه مادرانه در استادیوم آزادی

پس از سال‌ها دنبال کردن بازی‌های پرسپولیس از پشت صفحه تلویزیون، بالاخره در روز جمعه این فرصت را پیدا کردم تا به ورزشگاه بروم و از نزدیک شاهد عملکرد تیم محبوبم باشم. فضای ورزشگاه از همان ابتدا پرانرژی، شاد و مملو از هیجان بود. تشویق‌ها منسجم و هماهنگ بود و خبری از شعارهای پراکنده یا سروصدای بی‌حد معمول نبود. شاید یکی از دلایل این نظم، حضور انحصاری تماشاگران زن بود.

دختران جوان با رنگ‌های قرمز، چهره‌های نقاشی شده و پرچم‌های بزرگ، مشغول تشویق تیمشان بودند. با شروع بازی، تمام سکوها یک‌صدا فریاد می‌زدند و جالب اینکه برخلاف تصور برخی، بعضی از بانوان با عصبانیت به بازیکنان اعتراض می‌کردند و برخی دیگر با شوخی و خنده، شرایط بازی را تحمل می‌نمودند.

هر تصمیم بحث‌برانگیز داور با نارضایتی جمعی همراه می‌شد، نه فریادهای تند و الفاظ ناپسندی که گاهی اوقات حتی صدای ورزشگاه را قطع می‌کند.

بازی ضعیف پرسپولیس در برابر تاکتیک‌های سپاهان

عملکرد پرسپولیس بسیار ناامیدکننده بود، درحالی که برتری تاکتیکی سپاهان کاملاً مشهود بود. سازماندهی دفاعی پرسپولیس ضعیف بود، خط حمله خلاقیتی نداشت و در هر حمله سپاهان، جای خالی‌ها و اشتباهات مدافعان کاملاً دیده می‌شد. بازیکنان در حفظ توپ ناتوان بودند، جاگیری‌ها غلط بود، پاس‌های بی‌هدف داده می‌شد و شوت‌های از راه دور بی‌نتیجه بودند. حتی در موقعیت‌های به‌دست‌آمده نیز نتوانستند کاری از پیش ببرند.

در مقابل، سپاهان هوشمندانه بازی کرد. با برنامه‌ریزی دقیق، از ضعف‌های دفاعی پرسپولیس استفاده کرد و با دو حمله حساب‌شده و یک کرنر، در دقایق ابتدایی دو گل به ثمر رساند.

هواداران بی‌قیدوشرط و کودکان مشتاق

باوجود بازی ضعیف پرسپولیس، تماشاگران دست از تشویق برنداشتند و تا آخرین لحظه حمایتشان را ادامه دادند. نکته جالب، حضور دختری کنار من بود که مثل یک گزارشگر حرفه‌ای، تمام جزئیات بازی را در دفترچه‌اش یادداشت می‌کرد. بعد از بازی از او پرسیدم: «نویسنده‌ای؟» با خنده پاسخ داد: «نه، اما می‌خواهم این خاطره را فراموش نکنم.»

یکی دیگر از صحنه‌های جالب، حضور پررنگ کودکان در استادیوم بود. برخی مادران همراه فرزندان کوچکشان آمده بودند و سعی داشتند قوانین بازی را برای آن‌ها توضیح دهند.

شکستی تلخ، تجربه‌ای شیرین

پرسپولیس آن روز واقعاً بد بازی کرد و سپاهان سزاوار برد بود. اما برای من، مهم‌تر از نتیجه، لذت حضور در ورزشگاه و حس مشترک هواداری با هزاران زن دیگر بود. امیدوارم این تجربه دوباره تکرار شود، البته با بازی بهتر و پیروزی پرسپولیس!

م. آب‌نیکی

پارس فوتبال