قربانی‌های تیراندازی در مراسم عروسی در سال ۱۴۰۳

اخیراً گزارشی در خصوص یک حادثه تیراندازی در مراسم عروسی در درتوجان بندرعباس منتشر شد که جان یک جوان را گرفت. این خبر در آغاز اسفند ۱۴۰۳ با تصاویری از این واقعه تلخ در رسانه‌ها منتشر شد. تیراندازی در عروسی‌ها به یک رسم کهنه و خطرناک تبدیل شده که با گذشت زمان، جان‌های بیشتری را می‌گیرد. طبق آمار، از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳، بیش از ۶۴ نفر بر اثر این نوع تیراندازی‌ها جان خود را ازدست‌داده‌اند.

ریشه‌های یک رسم خطرناک

تیراندازی در مراسم عروسی از سنت‌های قدیمی عشایر ایران نشأت می‌گیرد که برای ابراز شادی و قدرت انجام می‌شده است. این رسم در میان اقوام مختلفی مانند لرها، بختیاری‌ها، عرب‌های خوزستان و بلوچ‌ها رواج داشته و با استفاده از سلاح‌های ساده‌ای مانند تفنگ‌های سرپر، آغاز شده است. با ورود سلاح‌های مدرن و نبود نظارت کافی، این رسم از یک نمایش بی‌خطر به تهدیدی مرگبار تبدیل شده است. در حال حاضر، این سنت بیشتر در مناطق روستایی و عشایری، جایی که سلاح به‌عنوان نماد قدرت و سنت مطرح است، پابرجاست.

مناطق پرحادثه و پیامدهای اجتماعی

مناطق مختلفی در ایران به این رسم پایبند هستند، به‌ویژه عرب‌های خوزستان که تیراندازی را بخشی از شادی و هویت قومی خود می‌دانند. در فرهنگ لرهای بختیاری، شلیک گلوله با موسیقی و رقص همراه است و در جنوب ایران، این رسم در جشن‌های محلی تداوم دارد.

جشن‌های عروسی که باید نماد شادی و پیوند باشند، گاهی به‌خاطر تیراندازی به فاجعه‌ای تبدیل می‌شوند. این حوادث نه‌تنها خاطرات تلخی برای عروس و داماد باقی می‌گذارد، بلکه می‌تواند تأثیرات روانی شدیدی بر روی آن‌ها و خانواده‌هایشان بگذارد. اضطراب، افسردگی و حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) از جمله پیامدهای رایج این حوادث هستند.

تراژدی‌های عروسی‌های خونین

به‌عنوان نمونه، در تیرماه ۱۴۰۱، عروس ۲۴ ساله‌ای در شب عروسی‌اش به دلیل تیراندازی جان خود را از دست داد. همچنین، کودکان نیز از این حوادث در امان نیستند و در میان قربانیان نام آن‌ها نیز دیده می‌شود.

قوانین و چالش‌ها

طبق قانون مجازات اسلامی، تیراندازی منجر به جرح یا قتل جرم محسوب می‌شود و مرتکب آن مجازات خواهد شد. بااین‌حال، در بسیاری از مناطق روستایی و عشایری، به دلیل نبود نظارت کافی و تعصبات فرهنگی، این قانون به‌درستی اجرا نمی‌شود.

مجازات‌ها نیز به‌اندازه کافی بازدارنده نیستند و جمع‌آوری سلاح‌های غیرمجاز نیازمند برنامه‌ریزی و اجرای کامل است که هنوز محقق نشده است.

این مشکل نیازمند توجه جدی و اقداماتی مؤثر برای تغییر فرهنگ و جلوگیری از ادامه این سنت خطرناک است.

صراط