خشونت علیه زنان، بحران جدی در افغانستان

خبر اصلی:

«به گزارش یورونیوز، خشونت علیه زنان در افغانستان به یک بحران جدی تبدیل شده است، به‌ویژه پس از بازگشت طالبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱، که منجر به محدودیت‌های شدید در زمینه‌های آموزشی و شغلی برای زنان شده است. دختران بالای صنف ششم از تحصیل محروم شده‌اند و بیش از ۱۷ هزار دانشجوی زن از ادامه تحصیل بازمانده‌اند. آمارها نشان می‌دهد که بیش از ۸۷ درصد زنان افغان با خشونت خانوادگی مواجه هستند و مواردی چون ازدواج‌های اجباری و آزار جنسی نیز رایج است. سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری نسبت به این وضعیت هشدار داده و تأکید کرده‌اند که طالبان با لغو ساختارهای حمایتی، زمینه را برای افزایش خشونت‌ها فراهم کرده‌اند. این شرایط نه تنها حقوق بشر را نقض می‌کند، بلکه بر توسعه اجتماعی و اقتصادی کشور نیز تأثیرات منفی خواهد گذاشت.»

تحلیل خبر:

خشونت علیه زنان در افغانستان به یک بحران جدی تبدیل شده است که به‌ویژه پس از بازگشت طالبان به قدرت در اوت ۲۰۲۱، ابعاد گسترده‌تری به خود گرفته است. این وضعیت نه تنها بر زندگی فردی زنان تأثیر می‌گذارد، بلکه بر آینده اجتماعی و اقتصادی کشور نیز اثرات منفی خواهد گذاشت.

آمارها نشان می‌دهد که بیش از ۸۷ درصد زنان افغان با خشونت خانوادگی مواجه هستند و مواردی چون ازدواج‌های اجباری و آزار جنسی نیز به شدت رایج است. این خشونت‌ها به اشکال مختلفی از جمله جسمی، روانی، جنسی و اقتصادی بروز می‌کند.

زنانی مانند زرافشان، که به اجبار با مردی متأهل ازدواج کرده است، از خشونت‌های خانگی رنج می‌برند و متأسفانه هیچ نهادی برای رسیدگی به شکایات آنان وجود ندارد. به همین علت زنانی مثل او مجبور به سکوت و تحمل خشونت هستند. اما در کنار این خشونت‌های متعدد در محیط خانه، در اجتماع و سیاست هم خشونت علیه زنان افغانستان وجود دارد.

از تابستان سال ۲۰۲۱، بسیاری از زنان افغان به ویژه در حوزه‌های آموزشی و شغلی از حقوق خود محروم شده‌اند. دختران بالای صنف ششم دیگر اجازه تحصیل ندارند و ورود به دانشگاه‌ها برای آنان ممنوع شده است. طبق گزارش‌ها، بیش از ۱۷ هزار دانشجوی زن به دلیل این سیاست‌ها از ادامه تحصیل بازمانده‌اند.این محدودیت‌ها آرزوهای آنان را نابود کرده است و جلوی تغییر وضعیت زنان این کشور را گرفته است. محرومیت و جهل دو تا از مواردی است که خود باعث خشونت و سرکوب خواهد شد.

محرومیت از تحصیل تأثیرات عمیقی بر ابعاد سلامت زنان دارد. عدم دسترسی به آموزش به معنای عدم دسترسی به اطلاعات و منابع لازم برای مدیریت سلامت است. تحقیقات نشان می‌دهد که زنان بدون تحصیلات کافی بیشتر در معرض خطرات بهداشتی قرار دارند، از جمله افزایش نرخ زاد و ولد در میان دختران نوجوان که تحصیلات متوسطه یا بالاتر ندارند. همچنین، کمبود متخصصان زن در زمینه‌های بهداشتی و درمانی می‌تواند منجر به عدم دسترسی زنان به خدمات پزشکی مناسب شود و همین امر در آینده بر سلامت زنان تأثیر منفی خواهد گذاشت.

سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری نیز بارها نسبت به وضعیت زنان در افغانستان هشدار داده‌اند. این سازمان‌ها اعلام کرده‌اند که طالبان با لغو ساختارهای حمایتی مانند وزارت امور زنان و کمیسیون مستقل حقوق بشر، زمینه را برای افزایش خشونت‌ها فراهم کرده‌اند. همچنین، کنوانسیون‌های بین‌المللی که افغانستان به آن‌ها پیوسته است، به وضوح حقوق زنان را تضمین می‌کند، اما طالبان این قوانین را نادیده گرفته و به اعمال محدودیت‌های شدید ادامه می‌دهند.

با توجه به این شرایط، نیاز مبرم به حمایت جامعه جهانی و اقدامات جدی برای حفاظت از حقوق زنان در افغانستان احساس می‌شود. بی‌توجهی به این وضعیت نه تنها بر زندگی فردی زنان تأثیر منفی خواهد گذاشت بلکه بر ثبات اجتماعی و اقتصادی کشور نیز اثرات مخربی خواهد داشت.

وضعیت کنونی زنان در افغانستان نشان‌دهنده یک بحران انسانی عمیق است که نیازمند توجه فوری جامعه جهانی و اقدامات جدی برای حمایت از حقوق بشر است. خشونت علیه زنان نه تنها یک مسئله فردی بلکه یک چالش اجتماعی بزرگ است که بر کل جامعه تأثیر می‌گذارد.

زمانی که نیمی از جمعیت کشور تحت فشار قرار می‌گیرند و از حقوق اولیه خود محروم می‌شوند، توسعه پایدار کشور نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد. بنابراین، حمایت از حقوق زنان باید در اولویت برنامه‌های توسعه‌ای قرار گیرد.

در نهایت، امیدواری وجود دارد که با افزایش آگاهی جهانی نسبت به وضعیت زنان افغان و فشارهای دیپلماتیک بر طالبان، تغییراتی مثبت ایجاد شود. این تغییرات نه تنها برای زنان بلکه برای کل جامعه افغانستان ضروری است تا بتوانند آینده‌ای بهتر و عادلانه‌تر را تجربه کنند.

بیایید با هم صدای زنانی باشیم که شایسته احترام، آموزش و فرصت‌های برابر هستند و تلاش کنیم تا شرایط زندگی آن‌ها را بهبود بخشیم.

زهرا ملکوتی‌پور