تسلط در ۱۱ روز بدون مقاومت

خبر اصلی:

در پی رخدادهای اخیر سوریه، دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل اعلام کرد که تشدید تنش نظامی در این کشور باعث آواره شدن حدود ۳۷۰ هزار نفر شده است. بر اساس گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، طبق گزارش اوچا، از میان آنها ۱۰۰ هزار نفر بیش از یک بار آواره شده‌اند و بیشتر آنها زن و کودک هستند.

تحلیل خبر:

«انَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّي يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ» خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی‌دهد مگر آنچه را که آنان در خودشان است تغییر دهند!

 شرایط سوریه در سال ۲۰۱۱ باعث شد تا گروه‌های جهادی محلی، از جمله ده‌ها گروه مسلح ظاهر شده و به قدرت برسند. هر کدام می‌خواستند به سوریه تسلط پیدا کنند، هرچند که در این بین برخی از آن‌ها یا به دیگر گروه‌ها پیوستند و یا به کلی منحل شدند اما برخی دیگر با حمایت کشورهایی مانند ترکیه مجهز به تجهیزات نظامی مختلف شدند و از لحاظ نظامی قدرت گرفتند.

از حدود ۵ سال اخیر آرامش نسبی به سوریه بازگشته بود و دیگر اخبار جنگ‌های داخلی در این کشور به گوش نمی‌رسید، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که این آرامش قبل از طوفان باشد.

در این ۵ سال و با خاتمه جنگ‌های داخلی، بشار اسد شهرهای بزرگ و مهم کشور را تحت کنترل داشت اما همچنان برخی از  مناطق دیگر سوریه، تحت کنترل مستقیم او نبودند. پس فرصت لازم برای قدرت گرفتن مخالفان حکومت از جمله شبه نظامیان مسلح هیئت تحریرالشام فراهم شده بود تا آن‌ها در آرامش کامل به دنبال راهی برای آشوب باشند.

این گروه که متشکل از ۵ گروه مسلح دیگر بود از ۶ سال قبل برای ایجاد «اتاق جنگ یکپارچه» شروع به به ایجاد اتحاد میان ۲۵ گروه مسلح مخالف در جنوب سوریه را، که طی شش سال گذشته تحت کنترل اسد بودند، کرد و از یک سال قبل با برنامه‌ریزی با فرماندهان این گروه‌ها نقشه‌ی از بین بردن حکومت اسد ریخته شد تا سرانجام در  روز ۸ دسامبر ۲۰۲۴ (۱۸ آذر ۱۴۰۳) شورشیان اسلام‌گرا موفق شدند به سوریه تسلط پیدا کنند.

نیروهای نظامی هیئت تحریرالشام شامل بسیاری از گروه‌های سلفی و جهادی داخلی و خارجی ‌هستند که ساختار اصلی آن را شاخه القاعده سوریه تشکیل داده و هزاران مبارز از کشورهای مختلف مانند آلبانی، چین، آسیای میانه، جزایر مالدیو و روسیه در این گروه تروریستی حضور دارند.

هرچند که این گروه از سوی بسیاری از کشورهای جهان از جمله آمریکا، روسیه، ترکیه و سازمان ملل متحد به‌عنوان گروه تروریستی به‌حساب می‌آید اما همچنان بسیاری از مردم این کشور از روی کار آمدن این گروه به جای حکومت اسد خوشحال هستند.

شاید آن‌ها قرار است رویای آزادی را با گروه‌های افراطی‌گرایی ببینند که دختران کرد سوری را به اسارت می‌برد و برخی از میدان‌های شهر را تبدیل به قتلگاه مخالفان خود و موافقان بشار اسد کرده‌اند که این چنین در برابر وطن خود بی وطنی کرده و برخی از آن‌ها نه تنها در برابر تروریست و تفکر تروریستی که اطراف‌شان را گرفته بود مقاومتی نکردند بلکه خود عضوی از این گروه‌ها شدند تا در کنار سایر ملیت‌های حاضر در این گروه‌های تروریستی سهم بزرگی در نابودی کشور خود داشته باشند.

آن‌ها نمی‌دانستند که تعطیلی رسانه‌ها و محرومیت‌شان از دسترسی به رسانه‌های شنیداری و مطبوعات در عصر ارتباطات، توقف پرداخت حقوق کارمندان و عدم اجرای وعده‌‌ی چهار برابر شدن حقوق، بیانیه‌های متعدد این گروه برای محاکمه‌های افراد مختلف از جمله روزنامه‌نگاران و خبرنگاران فعال در زمان بشار اسد، آوارگی بیش از ۳۷۰ هزار تن از هموطنان و… تنها بخش کوچکی از وضعیت این روزهای کشورشان خواهد بود که این چنین در برابر امنیت وطن پا پس‌کشیده و با گروهی همراهی کردند که هر لحظه ممکن است طناب دار را به هر بهانه‌ای بر گلویشان بیندازد، یک روز در قامت طرفدار سابق بشار اسد و روز دیگر به جرم مطالبه‌گری‌ ابتدایی یک شهروند.

یقینا سوری‌هایی که به تحریرالشام پیوستند و یا از به قدرت رسیدن آن‌ها نوای شادی سر دادند به تاریخ باوری نداشتند تا سرگذشت کشورهایی همچون عراق را بخوانند و یا اسلام را به درستی نفهمیده‌اند و نقش خود را برای حفظ وطن از یاد برده‌اند و در بازی افراط‌گرایان به ظاهر مسلمان شرکت کردند تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن بر کشورشان مسلط شوند.

آیا این افراد مطمئن خواهند بود که هم‌گروهی‌هایشان یا بهتر است بگوییم دیگر اعضای غیرسوری این گروه تروریستی مانند آلبانی‌ها و دیگران دل‌شان به حال مردم‌شان سوخته و به دنبال احقاق حقوق آن‌ها هستند؟

اسلام‌گرایان غیر مسلمانی که اسلام را بازیچه رسیدن به خواسته‌های خود کرده‌اند و سعی در مخدوش‌کردن چهره این دین بزرگ دارند آن‌ها نه گوشی برای شنیدن به احکام و دستورات الهی دارند و نه هیچگاه قرار است حکومتی بر پایه اسلام برقرار کنند.

چراکه خداوند بارها در قرآن به هر زن و مرد مسلمان توصیه به مسئولیت‌پذیری اجتماعی نموده و امنیت و سرنوشت جامعه را در گرو ملت‌ها عنوان می‌کنند و همین عدم مسئولیت‌پذیری چه بسیار ملت‌هایی را که به نابودی کشانده است و سوریه جدیدترین نمونه آن خواهد بود.

فاطمه قلی‌زاده