نگاهی به مطالب کمتر عنوان شده در مورد زندگی حضرت خدیجه سلام الله علیها

حضرت خدیجه کبری (س) حتی پیش از ازدواج با حضرت محمد (ص) نیز به عنوان فردی برجسته در شبه جزیره عربستان شناخته می‌شدند؛ فعالیت‌های این بانوی بزرگ در حوزه تجارت گسترده بود و این بانو به واسطه همین فعالیت‌های اقتصادی توانسته بود ثروتمندترین زن در زمان خود شود. این ثروت در کنار بسیاری از ویژگی‌های اخلاقی پسندیده، ایشان را به بانویی قدرتمند و پر نفوذ تبدیل کرده بود.

«ام المومنین»

حضرت خدیجه را «ام المؤمنین»‌ نیز می‌نامند، چراکه ایشان مادر حضرت فاطمه (س) و مادر همه ائمه اطهار (ع) هستند. همچنین این بانوی بزرگ اولین همسر پیامبر گرامی اسلام هستند که پیش از بعثت با ایشان پیمان زناشویی بستند و اولین زنی که به گواهی تاریخ به پیامبر ایمان آورد، ایشان بودند. حضرت خدیجه (س) تمام ثروت خود را در راه گسترش اسلام صرف کرد. همچنین، نسب این بانوی بزرگ به طبقه متوسط خاندان‌های عرب می‌رسد و دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بودند.

حضرت محمد (ص) به احترام ایشان در طول زندگانی وی با شخص دیگری ازدواج نکردند و بعد از وفات این بانو نیز همواره با القابی احترام‌آمیز از ایشان یاد می‌کردند. پیامبر اکرم (ص) از حضرت خدیجه دو پسر به نام‌های قاسم و عبدالله و چهار دختر به نام‌های زینب، رقیه، ام کلثوم و حضرت فاطمه (س) داشتند، در نتیجه همه فرزندان پیامبر اسلام به جز ابراهیم، از حضرت خدیجه (س) بودند.

دور اندیشی حضرت خدیجه کبری (س)

این بانوی بزرگوار، زنی عاقل و دور اندیش بودند. براساس اطلاعات ثبت شده در کتاب‌های تاریخ بیهقی و طبقات الکبری، زمانی که  حضرت محمد (ص) با ایشان ازدواج کردند، حضرت خدیجه ۲۵ سال داشتند و همواره به عنوان یاور پیامبر شناخته می‌شدند. زمانی که حضرت پیامبر گرامی اسلام به نبوت رسیدند، این بانوی بزرگ علاوه بر همراهی و پشتیبانی از پیامبر با ثروت خود، با هم کلامی نیز ایشان را یاری می‌کردند. پس از بعثت پیامبراکرم (ص)، ایشان بسیار از نظر روحی تحت فشار بودند با این وجود حضرت خدیجه کبری (س) تلاش کردند در این راه در کنار پیامبر (ص) باشند و با مشکلات مقابله کنند.

این بانوی گرانقدر حدود ۲۵ سال با پیامبر زندگی کردند و در سن ۵۰ سالگی جان خود را از دست دادند، با این وجود ایشان به عنوان نخستین زنی که به اسلام ایمان آورد، بانویی بودند که ولایت امام علی (ع) را پذیرفتند. در روایت آمده است که حضرت محمد (ص) یک روز خطاب به همسر بزرگوار خود گفتند: جبرئیل بر من فرود آمد و فرمود دین اسلام زمانی بر شما تکمیل می‌شود که ولایت پذیر باشید، بنابراین حضرت خدیجه (س) این موضوع را پذیرفتند و با امام علی (ع) بیعت کردند. این بیعت به گونه‌ای بود که امیرالمومنین (ع) دست خود را زیر دست پیامبراکرم (ص) قرار دادند و حضرت خدیجه هم دست خود را بر روی دست پیامبراکرم گذاشتند و اینگونه ولایت امام علی (ع) را پذیرفتند.

چهار ویژگی مهم حضرت خدیجه کبری (س)

حضرت خدیجه (س) به چهار ویژگی برجسته شناخته می‌شوند. این بانوی گرانقدر اولین بانویی بودند که به اسلام ایمان آوردند. ویژگی دوم ایشان این است که اولین همسر پیامبر گرامی اسلام محسوب می‌شوند و سومین ویژگی، بیعت این بانو با امیرالمومنین (ع) در زمان حیاتشان است. همچنین ایشان اولین زنی بودند که برای نماز به پیامبر (ص) اقتدا کردند.

حضرت خدیجه همواره حامی معنوی پیامبر محسوب می‌شدند. در ماجرای محاصره شعب ابی طالب، اموال این بانوی گرانقدر صرف حمایت از بنی‌هاشم و مسلمانان شد، تا جایی که در روایت آمده است ابوطالب و حضرت خدیجه (س) همه اموال خود را در راه اسلام و کمک به محاصره‌ شدگان انفاق کردند. در این محاصره حکیم بن حزام، برادرزاده حضرت خدیجه شتر‌ها را می‌آورد و با آن شترها، خرما و گندم حمل می‌کرد و با خطرات و زحمات زیاد آن‌ها را به محل زندگی بنی‌هاشم انتقال می‌داد. این بخشش به اندازه‌ای بزرگ و خالصانه بود که خداوند آن را در ردیف نعمت‌ها و مواهب بزرگ پروردگار قرار داد و پیامبرگرامی اسلام (ص) نیز همواره از ایثار و بخشندگی ایشان، با بزرگی و عظمت یاد می‌کردند.

حضرت خدیجه (س) بانویی صبور و با ایمان بودند که همیشه به نیازمندان کمک می‌کردند و حتی قبل از اسلام نیز بخشندگی این بانو به فقرا از ویژگی‌های شناخته شده ایشان بود. بنابراین، این بانوی بزرگوار به عنوان یک شخصیت ویژه در جامعه آن زمان مطرح بودند. از طرف دیگر هوش سرشار ایشان و مقابله با سرزنش‌های مردم مکه در آغاز اسلام در سیره این حضرت در تاریخ ثبت شده است.

پاداش عظیم خداوند به اولین بانوی مسلمان

کار‌های نیک حضرت خدیجه (س) موجب شد خداوند پاداش بزرگی به ایشان عطا کند و آن پاداش مادری فاطمه زهرا سلام الله علیها بود؛ زنی که برترین زنان عالم است و مادر ائمه اطهار علیهم السلام محسوب می‌شود.

سالی که این بانوی گرانقدر جان به جان آفرین تسلیم کرد، سال عام الحزن نامیده می‌شود، چراکه در همان سال حضرت محمد (ص) عموی خود جناب ابوطالب (ع) را از دست دادند و همسر حامی و پشتیبان خود حضرت خدیجه (ص) را نیز از دست دادند و سالی دشوار را سپری کردند. براساس روایات اسلامی پیامبر گرامی اسلام (ص) بعد از وفات حضرت خدیجه (س) ابتدا با ردای خود و سپس با ردای بهشتی، این بانوی گرانقدر را  به خاک سپردند.

سیره اخلاقی و شخصیتی حضرت خدیجه کبری (س)

حضرت خدیجه (س) نخستین بانویی بودند که به دین اسلام ایمان آوردند. این بانو از ضمیر روشنی برخوردار بودند و انسانی دوراندیش محسوب می‌شدند، با این وجود فردی معتقد به حق و حقیقت، وزین و باوقار، علاقه‌مند به معنویات و بسیار باگذشت بودند. همین موضوع زمینه ازدواج ایشان با پیامبر گرامی اسلام (ص) را فراهم کرد.

علم و دانایی حضرت خدیجه کبری (س)

حضرت خدیجه بانویی دانشمند بودند که توانایی خاصی در سرودن شعر داشتند. اشعار فصیح و پرمعنای ایشان در شأن حضرت محمد (ص)، علم و ادب، کمال و محبت ایشان به پیامبر گرامی اسلام را نشان می‌دهد.

این بانوی بزرگوار از چنان مرتبه والایی برخوردار بودند که خداوند بار‌ها بر ایشان درود و سلام فرستاد. براساس روایتی از امام محمد باقر (ع)، پیامبر اکرم (ص) هنگام بازگشت از معراج، به جبرئیل فرمود: آیا حاجتی داری؟ جبرئیل عرض کرد: خواسته‌ من این است که از طرف خداوند و من به حضرت خدیجه کبری سلام و رحمت فرستی.