یک زن، یک وقف، یک قرن عزاداری

خانه‌ای وقف‌شده برای عزاداری حسینی

در دل کوچه‌های کهنه شهر بیرجند، خانه‌ای قدیمی قرار دارد که با آغاز ماه محرم، پیش از طلوع خورشید، صدای روضه از آن به آسمان بلند می‌شود. خانه‌ای که بیش از یک قرن پیش، پدری دلسوز آن را برای سلامتی دخترش وقف کرد و اکنون به محلی برای عزاداری عاشقان سیدالشهدا (ع) تبدیل شده است.

در ایام محرم، فضای بیرجند رنگ و بوی دیگری می‌گیرد. پرچم‌های عزا بر در خانه‌ها نصب می‌شود، صدای طبل و نوحه در کوچه‌های قدیمی طنین‌انداز می‌گردد و مردم با دل‌هایی سرشار از عشق، راهی حسینیه‌هایی می‌شوند که برخی از آن‌ها قدمتی صدساله دارند.

در میان این مکان‌های مذهبی، «حسینیه دختر آخوند» جایگاه ویژه‌ای دارد؛ خانه‌ای واقع در محله انقلاب بیرجند که سالیان درازی است به یمن روضه‌ها، زیارت عاشورا و نذرهای مردم، فضای معنوی و روح‌بخش خود را حفظ کرده است.

روایت وقف از دل ایمان و دلدادگی

داستان این حسینیه از حدود صد سال پیش آغاز می‌شود. مرحوم میرعلی خراشادی، روحانی خوش‌نام بیرجند، برای عاقبت‌به‌خیری دخترش در خانه‌اش مجلس روضه برپا کرد. این دختر پس از سفر به نجف و طی مسیر اجتهاد، خانه پدر را وقف عزاداری امام حسین (ع) نمود. از آن زمان تاکنون، حسینیه دختر آخوند مأمن دلدادگان حسینی بوده است.

متولی کنونی حسینیه، سیدعلی اصغری می‌گوید: «هر صبح محرم، از ساعت چهار و نیم، قبل از طلوع، مردم با دل‌هایی بیدار می‌آیند؛ زیارت عاشورا، روضه‌خوانی، سینه‌زنی و سپس صبحانه‌ای ساده برگزار می‌شود. اینجا همه چیز صمیمی و بی‌تکلف است.»

صفا و سادگی در بافتی تاریخی

ورود به حیاط این حسینیه با دیدن پنجره‌های چوبی مشرف به فضای داخلی، حسی از قدمت و صلابت را منتقل می‌کند. دیوارهای کهنه و استوار خانه، روایتگر تداوم یک سنت هستند. بانوان محله با نذری‌های خود می‌آیند و با ذکر دعا و صلوات، فضای کوچه و خانه را سرشار از روحانیت می‌کنند.

بانوان سالمند روی فرش‌هایی که در کوچه‌های اطراف حسینیه پهن شده، می‌نشینند و برای سلامتی عزیزانشان، شفا و عاقبت‌به‌خیری دعا می‌کنند. یکی از عزاداران قدیمی می‌گوید: «از بچگی با مادرم به این حسینیه می‌آمدم. همیشه حس می‌کردم خود این خانه حسینیه است، نه فقط اسمش.»

آیین‌های سنتی در دل امروز

در این حسینیه، خبری از بلندگوهای مدرن یا تزئینات پرزرق‌وبرق نیست. با ساده‌ترین امکانات، مجلس‌هایی پرشور و معنوی برگزار می‌شود. نور صبحگاهی که از پنجره‌ها عبور می‌کند، بر چهره‌هایی می‌تابد که با اشک، تسبیح می‌گردانند و با نام حسین (ع) می‌لرزند.

سیدعلی ‌اصغری می‌گوید: «مراسم با کمک خیرین اداره می‌شود. برخی افراد نذر دارند و برخی دیگر، فرزندان کسانی‌اند که در گذشته در این حسینیه خدمت کرده‌اند. این خانه، خانه‌ محبت است.»

میراثی زنده از ایمان و ارادت

حسینیه دختر آخوند فقط یک ساختمان نیست؛ بلکه یک سنت زنده و پویاست. مکانی برای تجدید عهد و زنده نگه داشتن عزاداری اصیل حسینی. خانه‌ای که وقف عشق به اهل‌بیت (ع) شده و همچنان بوی روضه، دعا، اشک و صداقت می‌دهد.

تابلوی «حسینیه دختر آخوند» در کوچه انقلاب بیرجند، تنها یک نشانه نیست؛ بلکه سندی زنده از ایمان، صبر، محبت و استمرار سنتی پاک است که یک قرن بدون وقفه ادامه داشته است.

خبرگزاری فارس