گریه کودک مغز مادر را فعال می‌کند

معماری مغز مادران، با بچه‌دارشدن تغییر کرده به‌طوری‌که افکار، احساسات و باورهای متفاوتی را نسبت به زنانی که صاحب فرزند نشده‌اند خواهد داشت. مادر در بدو تولد کودک، حساسیت زیادی نسبت به گریه او ندارد. اما به‌مرورزمان، نسبت به گریه‌های کودک حساسیت پیدا نموده و ارتباطی عمیق بین گریه کودک و مغز مادر برقرار می‌شود.

رابطه گریه کودک و مغز مادر چیست؟

بنا بر بررسی‌های یک گروه تحقیقاتی بر روی ۶۸۴ مادر از ۱۱ کشور مختلف با ملیت و فرهنگ‌های متنوع، این نتایج به دست آمد:

مناطق مغزی مرتبط با حرکت، در آغوش کشیدن و صحبت‌کردن با صدای گریه فرزند در مادر فعال می‌شود.

محققان دریافتند، بین گریه کودک و مغز مادر رابطه شگفت‌‌ آورانه وجود دارد، تا در زمان بسیار کوتاهی (در حدود ۵ ثانیه) به سمت نوزاد خود حرکت کرده، او را در آغوش گرفته و شروع به صحبت با نوزاد خود می‌کنند.

گریه کودک چگونه مغز مادر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؟

رابرت فرومکه (When Robert Froemke) و همکارانش در مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۳، با تزریق مستقیم هورمون اکسی‌توسین به ناحیه قشر شنوایی مغز موش‌ها مشاهده نمودند، موش‌های ماده حتی اگر قبلاً یک‌بار هم گریه نوزادشان را نشنیده بودند رفتاری مانند مادران باتجربه نشان می‌دادند.

هورمون اکسی‌توسین با تحریک سلول‌های عصبی خاص در مغز مادر، موجب بهتر شنیدن صدای گریه نوزاد شده، با اثرات گسترده‌ای بر مغز و بدن پس از تولد، شیردهی، هنگام برقراری ارتباط با افراد دیگر در بدن ترشح می‌شود.

از هورمون اکسی‌توسین به‌عنوان هورمون عشق نیز نام‌برده می‌شود.

بنا بر نتایج تحقیق، رابطه گریه کودک و مغز مادر با تولید اکسی‌توسین در بدن مادر، نورون‌های دریافت صدا بهبودیافته و مادر، گریه نوزاد را بهتر تشخیص می‌دهد. این چرخه در کل، برای‌آنکه نوزادان به آنچه نیاز دارند برسند، رخ می‌دهد.

دکتر سوشا