کمبودهای چالش‌برانگیز ورزش زنان

حضور زنان در المپیک همواره از دستاوردهای مهم کشور محسوب میشود اما ورزش زنان برای رسیدن به این جایگاه موانع و مشکلاتی دارد.

المپیک به عنوان بزرگترین رویداد ورزشی محسوب می‌شود که شرکت در آن آرزوی هر ورزشکاری اعم از زن و مرد است. زنان به عنوان نیمی از جمعیت همواره سعی کرده‌اند در عرصه‌های مختلف نقش آفرینی کنند و با توجه به قابلیت‌ها و توانایی‌های خاص خود بدرخشند.

از جمله رقابت هایی که زنان برای حضور در آن بسیار تلاش کرده‌اند المپیک است، نخستین حضور زنان در المپیک به سال ۱۹۶۴ توکیو بازمی‌گردد که طی آن چهار ورزشکار در رشته‌های دو و ومیدانی و ژیمناستیک نام خود را به عنوان نخستین زنان ایران در المپیک ثبت کردند.

در المپیک ۲۰۱۲ لندن، برای اولین بار بیش از ۴ زن ایرانی المپیکی شدند و در المپیک ۲۰۱۶ ریو، ۹ زن در ۶ رشته به المپیک راه پیدا کردند، در المپک ۲۰۲۰، ۶ نفر از زنان سهمیه حضور در المپیک را داشتند.

زنان ورزشکار بر این باورند که برای دست یافتن به جایگاه واقعی خود با مسایل و مشکلاتی رو به رو هستند که لازم است این موانع مورد توجه قرار گرفته و برای آنها راه حلی ارائه شود تا زمینه حضور و موفقیت بیشتر آنها در مسابقات جهانی بیش از پیش فراهم شود.

 «سپیده بابایی»، عضو تیم ملی کشتی آلیش زنان می‌گوید: من هفت مدال جهانی و آسیایی دارم، اما متاسفانه هنوز در جایی مشغول به کار نیستم و در باشگاه مربی‌گری می‌کنم. از طرفی دچار مصدومیت کتف هم شده بودم و در هفته دوم مجبور شدم باشگاه بروم تا از نظر اقتصادی لطمه نخورم. این موارد همه دغدغه هستند.

در واقع دغدغه‌ها و مشکلات بانوان چند برابر آقایان است. متاسفانه رشته ما المپیکی نیست. زیرا پوشش ما طوری است که به ما اجازه رفتن به المپیک را نمی‌دهد. خواهش من این است که همانطور که بچه‌ها روی اعتقادات خود ایستادند و به مدال جهانی بسنده کردند و با مدال المپیک خداحافظی کردند، حمایت شوند.

وقتی کسی از علاقه‌اش به خاطر کشورش می‌گذرد، باید هم حمایت مالی شود و هم اینکه بیمه شود. من حتی در برخی از رشته‌ها شنیده‌ام که بانوان با هزینه خود اعزام می‌شوند که این موضوع اصلا خوب و مطلوب نیست.

ظهرابی‌نیا «دیده شدن ورزشکار » را مهمترین راهکار می‌داند و می‌گوید: رسانه در این زمینه نقش بسیار مهمی دارد. نمی‌گویم تمام بازی به صورت مستقیم پخش شود اما دستکم بخش‌هایی از ورزش بانوان از طریق رسانه‌های ملی پخش شود. اکثر بازیکنان مرد را که دسته ۳ بازی می‌کنند، مردم می‌شناسند، در حالی‌ که این موضوع برای بهترین بازیکن زن متفاوت است. اگر ورزشکاران زن شناخته شوند، اسپانسرها هم حمایت می‌کنند.

ایرنا