کاهش طلاق از مسیر آسیب‌شناسی حکمرانی جمعیتی

افزایش نرخ طلاق در ایران به عنوان یک چالش اجتماعی جدی، نیازمند سیاست‌گذاری مؤثر و اصلاحات قانونی برای تقویت بنیان خانواده و افزایش نرخ باروری است.

مسئله طلاق در ایران به یکی از چالش‌های اجتماعی مهم تبدیل شده است. با افزایش نرخ طلاق و کاهش نرخ باروری، ضرورت سیاست‌گذاری مؤثر در این حوزه بیش از پیش احساس می‌شود. این مقاله به تحلیل وضعیت طلاق و ارائه راهکارهای تقنینی و اصلاحی برای کاهش آن می‌پردازد.

وضعیت طلاق در ایران

در سال‌های اخیر، نسبت طلاق به ازدواج در ایران به طور چشمگیری افزایش یافته است. این نسبت از ۳۴ درصد در سال ۱۳۹۹ به ۳۹ درصد در سال ۱۴۰۱ رسیده و میانگین سن طلاق نیز به طور متوسط به ۳۴ سال برای زنان و ۳۹ سال برای مردان افزایش یافته است. بیشتر طلاق‌ها در خانواده‌های بدون فرزند یا دارای یک فرزند اتفاق می‌افتد که نشان‌دهنده تأثیر منفی طلاق بر فرزندآوری است.

تأثیر طلاق بر فرزندآوری

آمارها نشان می‌دهد که ۶۷ درصد طلاق‌ها در خانواده‌های بدون فرزند رخ می‌دهد و این امر به کاهش انگیزه فرزندآوری منجر می‌شود. همچنین، کمتر از ۵۰ درصد زنان مطلقه موفق به ازدواج مجدد می‌شوند که این نیز به کاهش باروری دامن می‌زند. موانع اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باعث شده‌اند که افراد پس از طلاق، تمایل کمتری به ازدواج مجدد داشته باشند.

علل طلاق

تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل مختلفی باعث افزایش طلاق در کشور شده است. از جمله این عوامل می‌توان به مشکلات اقتصادی، خشونت خانگی، عدم مسئولیت‌پذیری، اعتیاد و اختلافات فرهنگی اشاره کرد. این عوامل به طور مجموعی به تضعیف نهاد خانواده و افزایش تنش‌ها منجر شده است.

پیشنهادهای اصلاحی

برای کاهش نرخ طلاق و بهبود وضعیت خانواده‌ها، پیشنهادهای زیر مطرح می‌شود:

  • پوشش بیمه‌ای خدمات مشاوره خانواده: ارائه پوشش بیمه‌ای برای خدمات مشاوره‌ای به منظور بهبود سلامت روان و کاهش طلاق.
  • تقویت مشاوره‌های پیش از ازدواج: آموزش و مشاوره پیش از ازدواج برای افزایش آگاهی زوجین و ارتقاء کیفیت روابط.
  • آموزش‌های پس از طلاق: حمایت از افراد مطلقه از طریق مشاوره و برنامه‌های آموزشی به منظور تسهیل ازدواج مجدد و کاهش آثار منفی طلاق.
  • هزینه‌مند کردن طلاق: ایجاد موانع قانونی و الزام زوجین به مشاوره پیش از طلاق به منظور تشویق به سازش و کاهش تقاضای طلاق.

افزایش نرخ طلاق در ایران نیازمند توجه ویژه و اصلاحات قانونی است. با توجه به تأثیرات منفی طلاق بر ساختار اجتماعی و باروری، اصلاح قوانین و ارائه حمایت‌های مؤثر برای نهاد خانواده ضروری است. این اقدامات می‌توانند به تقویت بنیان خانواده و کاهش نرخ طلاق کمک کنند.

جامعه اندیشکده‌ها