ترجمه اختصاصی؛

چرا زنان هنوز در موقعیت‌های کلیدی حضور کمرنگی دارند؟

عدالت جنسیتی در صنعت فناوری، همچنان یکی از چالش‌های بزرگ و حل‌نشده است که علی‌رغم دهه‌ها وعده برای دموکراتیک کردن فرصت‌ها و بهبود وضعیت، هنوز محقق نشده است.

به گزارش خبری نیوزویک، در سال ۲۰۲۴ تنها ۳ درصد از سرمایه‌گذاری‌ها به شرکت‌های متعلق به زنان اختصاص یافته است و فقط ۲۶ درصد از موقعیت‌های کلیدی فناوری در شرکت‌های بزرگ به زنان تعلق دارد.

فرانسین گوردون، استاد مدیریت دانشگاه سانتا کلارا، یکی از دلایل اصلی این معضل را سوگیری‌های ناخودآگاه معرفی می‌کند. او در مصاحبه با نیوزویک بیان داشت که این سوگیری‌ها باعث می‌شوند زنان در صنعت فناوری مسیر پیشرفت شغلی مشخص و قابل اطمینانی نداشته باشند و در نتیجه بسیاری از آنها مجبور به ترک این حوزه شوند. این سوگیری‌ها در مراحل حساس شغلی مانند استخدام، ارزیابی عملکرد، گفتگوهای ارتقاء، جستجوی مدیران ارشد و جذب سرمایه‌گذار تأثیرگذار هستند.

صنعت فناوری با رشد سریع و تحولات دیجیتال، به‌ویژه پس از دوره دات‌کام، به یکی از پرسودترین و جذاب‌ترین حوزه‌های شغلی تبدیل شده است؛ اما در عین حال این موفقیت‌ها موجب افزایش انحصارطلبی و عدم توازن جنسیتی نیز شده است.

با وجود تلاش‌های برنامه‌هایی مانند دخترانی که کد می‌زنند (Girls Who Code) و سرمایه‌گذاری‌های اختصاصی برای حمایت از زنان کارآفرین، نابرابری‌های ساختاری و فشارهای اجتماعی و مالی همچنان سد راه پیشرفت زنان در این حوزه است.

بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۲۴ وب سامیت (Web Summit)، ۵۰ درصد زنان شاغل در حوزه فناوری تجربه تبعیض جنسیتی داشته‌اند و نزدیک به نیمی از آنان احساس می‌کنند که باید بین خانواده و شغل خود یکی را انتخاب کنند. علاوه بر این، چالش‌هایی مانند کمبود نقش‌های زنانه در سطوح مدیریتی، سندرم ایمپاستر (حس ناتوانی و شک در توانمندی‌ها)، نبود شبکه‌های حمایتی و مشکلات در جذب سرمایه از موانع مهمی هستند که زنان فناوری را تحت فشار قرار می‌دهند.

فرانسین گوردون که خود یکی از نخستین اعضای هیئت علمی زن در دانشکده مدیریت دانشگاه استنفورد بوده، محیط کاری زمان خود را بسیار خصمانه توصیف می‌کند و معتقد است که تجربه نسل‌های گذشته می‌تواند چراغ راه نسل جدید برای مقابله با تبعیض و بهبود وضعیت باشد.

با وجود گام‌های مثبت و برنامه‌های حمایتی، بی‌عدالتی‌جنسیتی در صنعت فناوری همچنان پابرجاست و برای رسیدن به برابری واقعی، باید به ریشه‌های این معضل از جمله سوگیری‌های ناخودآگاه، فشارهای اجتماعی و کمبود حمایت‌های سازمانی توجه ویژه شود. افزایش آگاهی، اصلاح سیاست‌های استخدامی و ارتقاء فرهنگ سازمانی از جمله راهکارهای موثر برای تغییر وضعیت فعلی است.