مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی

مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی، از موضوعات پرحاشیه‌ای است که کمتر به آن پرداخته می‌شود. ورزش بانوان در طول سه دهه گذشته، توانسته است به تدریج پیشرفت کرده و اکنون در ۱۳۰ رشته ورزشی مختلف داخلی و جهانی حضور دارد. در این مقاله به بررسی ورزش بانوان و چالش های آن می‌پردازیم.

مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی

ورزش در ایران یکی از زمینه‌های مهمی است که به آن توجه بسیاری می‌شود. جایگاه ورزش ایران به دلیل نشان دادن هویت و افزایش غرور ملی، در دهه‌های گذشته فارغ از جنبه‌های فرهنگی و سیاسی پیشرفت خوبی کرده است. به عنوان مثال می‌توان گفت:

• ایران در والیبال نشسته رتبه ۱ جهانی را دارد.
• در رشته کبدی رتبه ۲ جهان را دارد.
• در رشته والیبال ساحلی رتبه ۳ جهان را دارد.
• در فوتسال رتبه ایران در جهان ۶ است.
• ایران در والیبال جهانی، کشور ۸ است.
• ایران در بسکتبال و فوتبال به ترتیب رتبه ۲۴ و ۳۲ جهان را دارد.
• و … .

با این حال در برخی رشته‌ها به خصوص در رشته‌های زنان شاهد برخی گلایه‌ها هستیم. مانند دستمزد و امکانات کم که در مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی بسیار تاثیر گذار است، توجه کمتر که باعث ایجاد تفاوت‌های بسیاری در عملکرد آنها می‌شود.

ورزش زنان در ایران

ورزش زنان در بسیاری از کشورهای اسلامی، همواره مورد نقدها و چالش‌های بسیاری بوده است. با این حال ورزش زنان ایران نیز توانسته است در کنار زمینه‌های ورزشی مردان پیشرفت خوبی داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان به برخی افتخارات در این زمینه اشاره کرد که عبارتند از:

• ورزش زنان ایران در رشته والیبال نشسته، رتبه ۶ جهانی را دارد.
• ورزش زنان ایران در رشته تیر و کمال، رتبه ۱۷ جهانی را دارد.
• فوتبال ملی زنان ایران رتبه ۷۰ جهانی، بسکتبال رتبه ۷۸ جهانی و والیبال رتبه ۷۴ جهانی را دارد.

در مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی باید به این نکته اشاره کرد که پس از یک وقفه ده ساله، ورزش زنان در ایران پس از انقلاب از سال ۱۳۷۱ در رشته‌های مختلفی دوباره و به تدریج برگزار شد که از جمله آن باید به بسکتبال، والیبال، تنیس روی میز و غیره اشاره کرد و پس از سال‌ها اکنون در سطح بین المللی نیز با رقبای خارجی خود رقابت می‌کند. از اولین پیشتازان این عرصه می‌توان به افرادی همچون لیدا فریمان، زهرا محروقی، آتوسا پورکاشیان اشاره کرد که در رشته‌های مختلفی برای اولین موفق به کسب افتخار شدند.

پیشرفت ورزش بانوان بعد از انقلاب

• تعداد مربیان ورزشیِ خانم از ۹ مربی به ۳۵٫۰۰۰ مربی افزایش داشته است.
• تعداد داوران زن نیز از ۷ نفر به ۱۶٫۰۰۰ نفر رسیدکه افزایش ۲هزاربرابری داورِ زن می باشد.
• تعداد ورزشگاه‌های اختصاصی بانوان پس از انقلاب اسلامی ۳۰ برابر شده‌است.
  فدراسیون‌های فعال ورزشی در حوزه بانوان ۴۹ برابر شده است.
• مدال‌های کسب‌شده در رویدادهای بین‌المللی توسط بانوان ۴۰۰ برابر شده است.
• درحال حاضر در ایران بیش از ۱۳۰ ورزشکار زن مطرح در رشته های مختلف وجود دارد

امکانات ورزش زنان ایران و جهان

یکی از موضوعات مهم در مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی، بررسی امکانات آنها است. در این خصوص باید گفت پس از افتخار آفرینی‌هایی که از سوی برخی ورزشکاران زن شاهد آن هستیم، امکانات و بودجه اختصاص یافته در برخی رشته‌ها بیشتر شده است. با این حال در برخی از زمینه‌های ورزشی شاهد آن بودیم که ورزش بانوان ایرانی نسبت به جهان استاندارد کافی نداشته است. به عنوان مثال می‌توان در این زمینه به عدم توجه فدراسیون به حقوق بانوان ورزشکار ایرانی اشاره نمود. فرزانه فصیحی که تجربه این مشکل را داشت، در سال‌های گذشته اعتراض خود را به حقوق ۸۰۰ هزارتومانی برای ورزش دو که بین ۲ – ۴ میلیون هزینه داشت بیان کرده بود. سپس او در سال ۱۳۹۹ با کسب مدال در رشته دو، مورد حمایت باشگاه سپاهان قرار گرفت.

از سوی دیگر در مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی باید گفت برخی از رشته‌ها بودجه و امکانات کمی در این خصوص ارائه می‌دهند. به عنوان مثال نجمه خدمتی، یکی از امیدهای ایران در رشته تیراندازی از عدم اختصاص مربی و امکاناتی مانند فشنگ گلایه می‌کند و می‌گوید تاکنون مورد حمایت سازمان ورزشی در ایران قرار نگرفته است. ثریا آقایی در رشته بدمینتون با کسب سهمیه برای شرکت در رقابت المپیک، این اتفاق را بدون پشتیبانی مسئولان ورزشی از این رشته یک موفقیت بزرگ می‌داند.

محدودیت های ورزش زنان ایران

مورد دیگری که در خصوص مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی باید به آن اشاره کرد، محدودیت‌هایی است که در این زمینه نسبت به کشورهای دیگر وجود دارد که می‌توان گفت:

• پوشش‌ها: برخی از رشته‌های ورزشی در دهه‌های گذشته پوشش بانوان ایرانی را تایید نمی‌کردند که در این زمینه می‌توان به رشته‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال اشاره نمود. همچنین مشکل پوشش باعث شده بود تا سال ۱۳۸۷، شرکت در برخی ورزش‌ها مانند دوچرخه سواری، شنا و دو به طور کلی در ورزش جهانی و داخلی برای بانوان مسلمان امکان پذیر نباشد. با تلاش‌هایی که در دولت ۱۱ صورت گرفت، این مشکلات در برخی رشته‌ها مانند وزنه برداری، بسکتبال و غیره از چندین سال قبل بدینسو این موارد برطرف شده‌اند. مورد دیگر پوشش‌های اسلامی برای برخی رشته‌ها بوده است که نمونه آن را می‌توان مایو اسلامی دانست. این پوشش‌ها تا سال‌های قبل موردپذیرش فدراسیون‌های جهانی نبود که از دو سه سال قبل بدینسو مورد پذیرش قرار گرفته است.
• محرومیت‌ها: بنا به برخی از گزارش‌ها، اعمال برخی محرومیت‌ها برای ورزشکاران سبب شده است تا آنها در حین مسابقات ورزشی، حواس و تمرکز خود را بیشتر بر روی پوشش خود قرار دهند.
• عدم توجه بیشتر مسئولین: یکی دیگر از مشکلات و محدودیت‌هایی که در بخش مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی باید به آن پرداخت، تمرکز دولت بر روی ورزش مردان است که موجب شد تا به امور ورزش زنان توجه کمتری شود.
• عدم حمایت‌ در زمینه‌های مختلف: یکی دیگر از مسائل و محدودیت‌ها در ورزش بانوان ایران، عدم فعالیت و جذب ورزشکار در رشته‌های مختلف ورزشی است. شاید بتوان عدم توجه مسئولین و بودجه گذاری بر روی این بخش‌ها را دلیل اصلی این اتفاق دانست. به عنوان مثال در میان ۱۹ رشته ورزشی معلولین در ایران، با وجود عدم محدودیت پوشش و یا موارد دیگر، بانوان تنها در ۲ رشته تیراندازی و والیبال فعالیت می‌کنند.
• مشکلات اجتماعی: در کنار محدودیت‌هایی که تاکنون برای مقایسه ورزش بانوان ایرانی و خارجی بیان شده است، موارد دیگری نیز وجود دارند. مخالفت برخی از خانواده‌ها و یا از جانب همسر، ترس از افت تحصیل در میان ورزشکاران نوجوان و جوان، عدم وجود اطلاعات در مورد رشته‌های ورزشی بانوان و غیره نیز می‌تواند موجب ایجاد محدودیت‌هایی در فعالیت ورزشی بانوان ایرانی شود.

رویداد۲۴