همسر داریوش رضایی نژاد: در جنگ اخیر صحنه هایی دردناک تر از شهادت همسرم دیدم

مشاور امور زنان و خانواده رئیس سازمان انرژی اتمی گفت: صحنه‌های بسیار دردناک‌تری از صحنه ترور همسرم (دانشمند هسته‌ای شهید داریوش رضایی نژاد) در جنگ ۱۲ روزه دیدم.

شهره پیرانی در نشست معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور با مشاوران امور زنان و خانواده وزرا اظهار کرد: جنگ برای ما جنگ ۱۲ روزه نبود، بلکه بیش از ۶ هزار روز است که درگیر پیامدهای جنگ هستیم و بسیاری از دوستانمان را به همراه خانواده از دست دادیم.

وی با اشاره به اینکه نیاز داریم یک پژوهش در معاونت زنان در مورد جنگ و جنسیت انجام شود، تشریح کرد: جنگ با سوانح طبیعی تفاوت دارد. اضطراب و ترسی که جنگ به وجود می‌آورد، متفاوت است. من صحنه‌های بدی دیدم، صحنه‌هایی بسیار تلخ‌تر از صحنه ترور همسرم را دیدم. به منزل آقای ذوالفقاری رفتیم که هنوز پیکر ایشان و پسرشان پیدا نشده بود. پیکر همسر ایشان پیدا شده بود و انفجار ایشان را به ساختمان بغلی برده بود. فقط یک پا از پیکر باقی مانده بود. نمی‌دانستند این پای آقای ذوالفقاری است یا پای پسرشان است. بعد از دو روز پیکر کاملاً سوخته دکتر ذوالفقاری پیدا شد. تعداد زیادی از همسایه‌ها نیز به شهادت رسیده بودند.

مشاور امور زنان و خانواده رئیس سازمان انرژی اتمی، ادامه داد: بر سر صحنه شهادت مینوچهر و همسرش رفتیم. یک ساختمان ۵ طبقه فرو ریخته ‌بود و همگی به شهادت رسیده بودند. ساختمان بغلی از طبقه سوم به پایین همه شهید شده بودند. سه روز بعد پیکر بی سر همسر مینوچهر و پیکر مینوچهر پیدا شد. همین روزها عکسی از خانم عباسی در رسانه‌ها منتشر شده است، اما کسی نمی‌داند که ایشان به صورت معجزه‌آسایی زنده ماندند. ایشان تنها کسی بود که در صحنه حضور داشت و به شهادت نرسید.

پیرانی ادامه داد: به‌عنوان یک همسر شهید اعتراف می‌کنم این ترس تا ابد ما را همراهی می‌کند، با این وجود اعتقاد دارم که قدرت ما را افزایش می‌دهد. شعار نمی‌دهم. تا یک سال بعد از شهادت همسرم زندگی عادی نداشتم و صحنه اصابت گلوله‌هایی که به همسرم خورد را به خاطر داشتم. فکر اینکه چطور آرمیتا را تربیت کنم، همیشه با من بود. به خانواده شهدا می‌گویم که این شرایط دشوار است، اما می‌توانید از سختی‌ها عبور کنید. این ویژگی زنان است. مردها شاید کمتر بتوانند این مسأله را تجربه کنند، اما زنان این ویژگی را به طور ذاتی دارند.

وی ادامه داد: چیزی که من را ۱۴ سال سرپا نگه داشت، حمایت اجتماعی بود. در کنار روانشناس‌هایی که ما را حمایت می‌کردند و همیشه به آنها مراجعه می‌کنیم؛ بیش از آنها حمایت اجتماعی و مردمی رخ می‌داد. در این ایام جنگ ۱۲ روزه وزارتخانه‌ای نیست که دچار آسیب نشده باشد. آسیب فقط شهادت نیست. بسیاری از آدم‌ها زنده ماندند و شرایطشان به مراتب دشوارتر است. با ۵ نفر از خانواده‌هایی که عزیزانشان در زندان اوین به شهادت رسیدند، صحبت‌هایی داشتم؛ ما خیلی از افراد را نمی‌بینیم و این دردناک است. افرادی هستند که عبور جنگنده‌ها و پهپادها  را به چشم خود دیده‌اند و صدای جنگ را شنیده‌اند. از درون اینها می‌توان تحقیقات مفصلی انجام داد که برای موارد احتمالی بعدی استفاده شود تا اگر حادثه‌ای رخ داد، از آنها استفاده کنیم.

خبرگزاری مهر