هفت خان کارآفرینی زنان

نرخ بیکاری زنان فارغ‌التحصیل دانشگاه نزدیک به سه برابر مردان است و بر اساس معیارهای وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در زمستان ۱۴۰۲ تنها سه میلیون و ۷۶۰ هزار نفر از ۳۲ میلیون و ۴۶۵ هزار زن در سن اشتغال، شاغل بودند. این رقم نشان می‌دهد شمار زنان شاغل نسبت به فصل قبل همان سال، ۲۴۰ هزار نفر کاهش‌یافته است و از طرفی به دلیل ظرفیت محدود بازار کار و امکان استقلال و انعطاف‌پذیری بیشتر ساعات کار در کسب‌ وکار شخصی که سبب ایجاد تعادل بین کار وزندگی خانوادگی می‌شود، گرایش زنان به کارآفرینی در سال‌های اخیر بیشتر شده است.

 این نشان‌دهنده اشتیاق برای دخالت فعالانه در تعیین سرنوشت خویش در محیط کار و اجتماع است. کارآفرینی، راه مهمی برای توانمندسازی اقتصادی زنان است و درحالی‌که این اقدام، به‌اندازه مردان، بر رفاه زنان تأثیر می‌گذارد اما زنان در مقایسه با مردان، برای راه‌اندازی کسب‌وکار، به‌طور قابل ‌توجهی با موانع بیشتری روبه‌رو هستند. درنتیجه، کمتر از ۱۰ درصد کارآفرینان را زنان تشکیل می‌دهند.۵۸ ۵۸ درصد زنان شاغل در کارهایی با قرارداد موقت و یا بدون قرارداد مشغول به کار هستند. مرکز آمار گزارشی را در سال ۱۴۰۰ منتشر کرد که مربوط به تفکیک اشتغال بخش رسمی و غیررسمی در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ است. این گزارش می‌گوید که از ۴ میلیون و ۳۲۰ هزار زن شاغل، تنها ۱/۶ میلیون نفر در مشاغل رسمی مشغول به کارند. یعنی ۲ میلیون و ۷۳۹ هزار نفر در مشاغل غیررسمی کار می‌کنند.

 آنان دارای حقوق و مزایای شاغلان رسمی، مانند بیمه بازنشستگی و بهداشت نیستند، و یا شاید قراردادشان هم در اداره کار ثبت‌نشده باشد، به همین علت برخی از آن‌ها با کارآفرینی در مناطق خود جمع زیادی از زنان را مشغول به کارکرده و به لحاظ اقتصادی درآمد قابل‌توجهی کسب کرده‌اند.

کارآفرینی در ایران به‌عنوان یک مفهوم مردانه در نظر گرفته می‌شود

لیلا سلمانی،  جامعه‌شناس و پژوهشگر شهر و جنسیت با اشاره به این موضوع می‌گوید: «زنان اغلب به دلایل متعددی ازجمله بیکاری، کمبود دستمزد‌ها و نارضایتی از شغل قبلی به سمت کارآفرین شدن حرکت می‌کنند، اما نبود یا کمبود مدل و الگو، نداشتن تجربه کافی، مهارت و دانش متناسب، مسئولیت دوگانه بین خانه و جامعه، و تأخیر بین دانش‌آموختگی و شروع به کار از عوامل محیطی و اجتماعی برای کارآفرین نشدن زنان است. ترس از موفق نشدن نیز یکی دیگر از موانع ورود زنان به عرصه کارآفرینی است، زیرا آنان کسب‌وکار را فقط وظیفه خود نمی‌دانند و به دنبال موفق شدن و گسترش کسب‌وکار نیز هستند.

سلمانی عنوان می‌کند: «در کشور ما، زنان همواره دوشادوش مردان درصحنه‌های مختلف حضورداشته‌اند، اما هیچ‌گاه این حضور، به مشارکتی جدی درصحنه‌های اقتصادی تبدیل نشده و زنان، معمولاً به ساده‌ترین کارها در پایین‌ترین رده‌ها اشتغال دارند؛ ولی در سال‌های اخیر، با تغییرات اجتماعی‌ای که در کشور رخ‌داده، گرایش برخی زنان، به عرصه‌های فناوری، دانش و کارآفرینی افزایش‌یافته است و این می‌تواند در بخش‌های مختلف جامعه، اثرات حائز اهمیتی داشته باشد. ازجمله، موجب بالا رفتن سطح درآمد خانواده و به‌تبع آن، بالا رفتن سطح رفاه آن خانواده خواهد شد.

 موانع پیش روی زنان

این پژوهشگر با اشاره به بررسی‌ها و تحقیقات انجام‌شده در مورد موانع کارآفرینی زنان در کشورهای مختلف می‌گوید: «نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهد سه دسته موانع در مقابل زنان کارآفرین قرار دارد. دسته اول موانعی هستند که برای تمام زنان و مردان کارآفرین وجود دارد. دسته دوم موانعی است که به دلیل شرایط خانوادگی، اجتماعی و حقوقی در مورد زنان کارآفرین شدیدتر است و دسته سوم که صرفاً موانع زنان کارآفرین است.

به‌طورکلی کارآفرینان با دو نوع مانع روبه‌رو هستند‌‌: یکی موانع شروع به کار و دیگری مشکلات ادامه کار. در مرحله آغازین کار، مشکلات عبارت‌اند از: کمبود تجربه کاری، دشواری کسب سرمایه و بی‌تجربگی در برنامه‌ریزی مالی.

در ادامه کار مشکلات عبارت‌اند از: کمی تجربه در برنامه‌ریزی مالی، هدایت سرمایه و دشواری در جلب مشتری.

 لزوم حمایت معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری از زنان کارآفرین 

به اذعان این پژوهشگر شهر و جنسیت، «در کشور ما معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری ازجمله نهادهایی است که می‌تواند تا حدی از زنان کارآفرین حمایت کند؛ یعنی این معاونت باید از دولت درخواست کند که وام‌های قرض‌الحسنه مختلفی را به زنان کارآفرین بپردازد؛ اما متأسفانه این معاونت حمایت‌های مناسبی از کسب‌وکارهای با مدیریت زنان انجام نداده است. البته صرف‌نظر از معاونت امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور، سایر نهادهایی که موظف به حمایت از کسب‌وکارها هستند یعنی وزارتخانه‌های کار و صمت نیز باید پشتیبانی‌های بیشتری را از کسب‌وکارها انجام بدهند؛ به‌طور مثال، وزارت کار می‌تواند وام‌های کم‌بهره و کوتاه‌مدتی را به کسب‌وکارهای خانگی بپردازد که متأسفانه عمده کسب‌وکارهای خانگی از این وام‌ها بی‌بهره مانده‌اند.»

مسئله دیگری که باید به آن توجه داشت، این است که سال ۱۴۰۰ مرکز آمار ایران، آماری را از تعداد زنان سرپرست خانوار اعلام کرد که بر اساس آن از ۲۵ میلیون و ۶۸۵ هزار سرپرست خانوار کشور، حدود ۳ میلیون و ۵۱۷ هزار نفر از آنان را زنان تشکیل می‌دهد.

رسالت