ننه سکینه تنها زن ایرانی، در موکب عراقی‌ها

یکی از موکب داران عراقی، دست‌وپاشکسته به زبان فارسی، می‌گوید: تنها زنی که برای کمک، به موکب‌های عراقی می‌رود، ننه سکینه است. با رسیدن کامیون یخ، کمک کرده، تا آنها را خالی کنند. حدود ۱۲ شب، به بین‌الحرمین می‌رود تا زباله‌ها را، جمع کند. ‌

ننه سکینه، آرام و قرار ندارد. باید برای حرف‌زدن با او، دنبالش بدویم. فقط یک ساعت در شبانه‌روز را، استراحت دارد.

۱۰ سالی می‌شود که از خانه‌اش در شاندیز مشهد، اوایل محرم تا آخر ماه صفر را، به کربلا آمده، و همه موکب داران، او را می‌شناسند.

جنب و جوشش به عشق امام حسین (ع)، ۷۰ سالگی‌اش را، مثل جوان‌ها نشان می‌دهد. همراهی ما، به گردپای او هم نمی‌رسد.

آب‌خنک موکب را، تأمین کرده، و در موکب بعدی، زباله‌ها را جارو می‌زند. یخ‌ها را از کامیون خالی کرده، و در موکب دیگر، غذا می‌پزد.

ذکر مدامش این است که، امام حسین(ع)، برایم سنگ تمام می‌گذارد .من به عشق آقا جانم، به بهشت او، کشیده می‌شوم.

ننه سکینه اینجاست تا بگوید عشقی که ۱۴۰۰ سال پیش، موی سپید حبیب بن مظاهر را خضاب‌کرده، پیر و جوان نمی‌شناسد.

حالا در بین‌الحرمین، همان عشق، ننه سکینه را دربه‌در کرده است.

عشقی که هنوز بعد از قرن‌ها، از حرارت نیفتاده، و روزبه‌روز، بیشتر می‌شود.

فارس