وقتی زنان انقلاب ۵۷ کرج پیش‌مرگ غذای رزمندگانِ جبهه و جنگ شدند

کرج هم از این قائده مستثنی نیست و کم ندارد زنانی که علاوه بر اعزام فرزندان خود به جبهه‌های جنگ، پشتیانی امور را هم به دست گرفته و کم نگذاشتند.

زیبا سلگی، بانوی پشتیبان جنگ در کرج خاطرات خود از روزهای مبارزه قبل از انقلاب و دفاع از حریم وطن در ۸ سال دفاع مقدس را روایت می‌کند.

او می‌گوید؛ به دلیل اوضاع زمان جنگ و وجود عناصر ضد انقلاب داخل مردم، از مسمومیت مواد غذایی ترس داشتیم. این موضوع تعدادی از خوهران را بر آن داشت نقش پیش‌مرگ رزمنده‌ها را ایفا کنند و انواع خوراکی‌ها را مورد آزمایش قرار می‌دادند تا خیالشان آسوده شود.

آن‌ها ترشی‌جات – مرکبات، شکر یا هر نوع تنقلات دیگر را قبل از ارسال به مناطق جنگی از لحاظ سالم بودن بررسی می‌کردند چون امکانات آزمایشگاهی نبود. مادران شهدا از جمله مادر خودم حاجیه خانم فرخ سلگی و خواهر منیرالسادات پناه خواه و مادر شهید ترابی جوان مقداری از این مواد را می‌چشیدند.

آب لیموها داخل بطری‌ها پلمب شده بودند و نشان از سلامتی کامل داشتند، با اصرار یکی از خواهران یکی از شیشه‌ها آب لیمو را باز کردیم. مادر مقداری از آبلیموها را به دهان گرفت و بعد از چند لحظة کوتاه دچار مشکل شد، او را به درمانگاه ولیعصر واقع در جهانشهر کرج منتقل کردیم.

مادرم موقت بستری شد و سیس آزمایشاتی روی ایشان و موادغذایی انجام دادند، به ما اعلام کردند داخل آبلیموها اسید وجود دارد. خواهر منیرالسادات و تعدادی از خواهران دیگر را مامور خالی کردن آبلیموها و ترشی‌ها کردیم، بالغ بر یک کامیون آبلیمو و ترشی را خالی کردند.

خونریزی معده مادرم تا زمان فوت که سال ۱۳۷۲ بود ادامه داشت و به همین دلیل هم دار فانی را وداع گفت، البته یک روز ترشیجات و آبلیمو به انبار آوردند.

سال ۶۶ هم مقدار زیادی شکر برای ما آورده شد، مجددا پیشمرگ‌ها شکرها را مورد آزمایش قرار دادند و متوجه شدند داخل آن تاید و شیشه خورده وجود دارد. آزمایشات مکرر مواد غذایی – مرکبات و ترشی توسط خواهران پیشمرگ باعث به وجود آمدن بیماری‌های لاعلاج می‌شد از جمله منیرالسادات پناه خواه.

وی هم به دلیل بررسی صحت و سلامت اقلام خوراکی با آسیب‌های شدید حنجره مواجه شد و در حال حاضر هم زندگی خود را به سختی ادامه می‌دهد.

تیتر یک