نابودی از پیش تعیین شده زنان فلسطینی

خسارات جانبی فوری و بلندمدت وارده بر مردم فلسطین در نوار غزه از شدت، تنوع و خطرناکی بی‌شمار است. بزرگترین این خسارات، نابودی تقریباً کامل نظام آموزشی است؛ به طوری که نه دانشجویان دانشگاهی می‌توانند فارغ‌التحصیل شوند، نه دانش‌آموزان مدارس می‌توانند دروس خود را دنبال کرده و از کلاسی به کلاس دیگر و از مقطعی تحصیلی به مقطع دیگر منتقل شوند، و نه نسل‌هایی که به سن مدرسه می‌رسند می‌توانند به مهدکودک و سپس سال اول دبستان وارد شوند. تمام این‌ها به معنای نابودی نسل‌های آینده و تبدیل آن‌ها به بیکاران، معلولان یا متقاضیان مهاجرت است.

بر اساس گزارش پایگاه خبری شفقنا،‌ این مقاله به رنج و مشقت زنان و دختران در سنین باروری به طور خاص می‌پردازد تا نشان دهد چگونه این بخش از جامعه دچار تخریب جسمی، روانی ونابودی آینده شان شده اند. چگونه روان این گروه سنی از زنان که هرگونه حریم خصوصی را از دست داده‌اند، و همچنین نیازهای روزانه خود در دوران قاعدگی، بارداری یا زایمان، در هم شکسته است. رنج برای زن پس از زایمان دوچندان می‌شود، زیرا با چالش های تلاش برای زنده نگه داشتن کودک، تأمین غذای کافی برای رشد طبیعی، واکسن‌های لازم برای محافظت از او در برابر بیماری‌ها، و تأمین لوازم بهداشتی، پوشک و کرم‌های لازم برای محافظت از او در برابر گسترش بثورات پوستی، التهابات پوستی و بیماری‌های شایع کودکان مانند اسهال، یرقان و مننژیت روبرو است.

اعداد به تنهایی حقیقت را نمی‌گویند

سازمان ملل تخمین می‌زند که از آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۲۸هزار زن و دختر در غزه کشته شده‌اند، یعنی به طور متوسط هر ساعت یک زن و دختر در حملات نیروهای اسرائیلی!

در میان قربانیان، هزاران مادر هستند که فرزندان و خانواده‌های ویران شده‌ای را پشت سر گذاشته‌اند.

از میان دو میلیون نفری که هنوز به طور موقت در غزه زندگی می‌کنند، بیش از یک میلیون زن و دختر با سطوح فاجعه‌باری از گرسنگی و آوارگی، افزایش نرخ مرگ و میر و کمبود شدید در مکانیسم‌های ایمنی و حفاظتی روبرو هستند. صندوق جمعیت ملل متحد، سازمان اصلی سازمان ملل متحد که مسئول بهداشت باروری است، هشدار داده است که یک نسل کامل از زنان به دلیل ادامه قتل‌ها، آوارگی اجباری، محرومیت از غذا و دارو، فروپاشی سیستم‌های بهداشتی و فشار روانی و ظلم همراه آن که به حد فاجعه می‌رسد، در حال نابودی است .

داده‌های جدید شش ماهه اول، از ژانویه تا ژوئن ۲۰۲۵، صادر شده توسط وزارت بهداشت غزه، تصویری وحشتناک از تأثیر شرایط وخیم در سراسر نوار غزه بر زندگی زنان و نوزادان را نشان می‌دهد.

– در نیمه اول سال ۲۰۲۲، بیمارستان‌های غزه ۲۹هزار مورد زایمان را ثبت کردند، و در همان دوره از سال ۲۰۲۵، تنها حدود ۱۷هزار مورد زایمان ثبت شده است که ۴۱ درصد کاهش یافته است. این کاهش شدید پس از سه سال، بدون جنگ و وحشت آن رخ نمی‌داد.

– ۲۲۰ مادر در این دوره درگذشتند،  یعنی بیش از ۲۰ برابر کل مرگ و میر مادران ثبت شده در سال ۲۰۲۲.

– حداقل ۲۰ نوزاد در ۲۴ ساعت اول پس از تولد جان باختند.

– نسبت خطر مرگ و میر نوزادان حدود ۳۳ درصد نسبت به همین گروه سنی در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است.

– از میان نوزادان این دوره، ۵۵۶۰ نوزاد نارس متولد شده‌اند یا از کمبود وزن رنج می‌برند، یا نیاز به ورود به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان داشته‌اند.

این آمارها چالش‌های جدی را که مادران و نوزادان در محیطی که مراقبت‌های بهداشتی به طور سیستماتیک هدف قرار می‌گیرد، با آن روبرو هستند، برجسته می‌کند؛ جایی که گرسنگی و محرومیت از ضروریات اولیه منجر به این نتایج می‌شود.

پس از فروپاشی آتش‌بس در مارس، رنج زنان پس از آنکه با سختی‌ها مقابله کردند و به خانه‌های ویران خود بازگشتند، که اغلب بدون همسر، پدر یا پسر بود، دو برابر شد. به عنوان مثال، در هفته اول پس از فروپاشی آتش‌بس بین ۱۸ تا ۲۵ مارس، ۸۳۰ نفر کشته شدند که ۱۷۴ نفر از آن‌ها زن و ۳۲۲ نفر کودک بودند و ۱۷۸۷ نفر دیگر زخمی شدند.

اینها فقط اعداد نیستند، بلکه هر یک از آنها انسانی با آرزوها، رویاها و روابط است. آنها انسان هستند. در هر روز از هفته اول پس از فروپاشی آتش‌بس، به طور متوسط ۲۱ زن و بیش از ۴۰ کودک کشته می‌شدند. اینها خسارات جانبی نیستند؛ این جنگی است که زنان و کودکان بیشترین بار آن را به دوش می‌کشند. آنها تقریباً ۶۰ درصد قربانیان را تشکیل می‌دهند، که نشان‌دهنده اهداف آشکار رژیم صهیونیستی از این جنگ نسل‌کشی است.

طبق قوانین بین‌المللی بشردوستانه، هر مادر و کودکی حق دارند زایمان امن و شروع زندگی سالمی داشته باشند. اما آنچه شاهد آن هستیم، محرومیت سیستماتیک از این حقوق اساسی است که نسلی کامل را به لبه پرتگاه می‌کشاند، چه کسانی که زنده بمانند یا با نقص دائمی زندگی کنند.

تمام بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی غزه یا تعطیل شده‌اند یا به صورت جزئی فعالیت می‌کنند. توانایی آنها برای زنده نگه داشتن مادران و نوزادان به طور فزاینده‌ای آسیب دیده است. هفتاد درصد داروهای ضروری در دسترس نیست، نیمی از تجهیزات پزشکی آسیب دیده است، که دسترسی به مراقبت‌های حیاتی نوزادان را تا ۷۰ درصد به شدت محدود می‌کند. فروپاشی سیستم‌های ارجاع، با کاهش خدمات آمبولانس به حداقل، و کمبود شدید وسایل حمل و نقل، به این معنی است که زنان باردار قادر به دریافت مراقبت‌های قبل از زایمان یا دسترسی به بیمارستان‌ها برای زایمان نیستند، که عوارضی را که قابل درمان است به مرگ‌های قابل پیشگیری تبدیل می‌کند.

علی‌رغم نیازهای مبرم، کمک‌های بشردوستانه همچنان با موانع شدیدی روبرو است و از ورود به غزه از طریق تمام گذرگاه‌ها جلوگیری می‌شود. به عنوان مثال، صندوق جمعیت ملل متحد به تنهایی دارای ۱۷۰ کامیون حامل تدارکات فوق‌العاده ضروری، از جمله بخش زایمان در کانتینرها، داروهای بهداشت مادر، دستگاه‌های سونوگرافی و انکوباتورهای قابل حمل است که از اوایل مارس ۲۰۲۵ در مرزها متوقف مانده‌اند.

آیا تفسیری جز تکمیل روند نسل‌کشی برای این قتل عمدی وجود دارد؟ عدم اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه بدون قید و شرط و پایدار و بدون عبور از مراکز توزیع تسلیحات که تحت نظارت اسرائیل و ایالات متحده هستند، جز به عنوان افزایش کشتارها و اصرار بر آن به روش‌های غیرمستقیم قابل تفسیر نیست.

در مورد زنانی که هنوز کشته نشده‌اند چه؟ آیا آنها در سایه مرگ زندگی عادی دارند؟ زنان و دختران تحت محاصره و تهدید مداوم خشونت، با سطوح شدیدی از ترس، شوک و خستگی روبرو هستند. در این شرایط، جایی که پریشانی روانی به طور گسترده‌ای منتشر شده است. داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که ۷۵ درصد زنان به طور منظم از افسردگی رنج می‌برند، ۶۲ درصد قادر به خواب نیستند و ۶۵ درصد از کابوس و اضطراب رنج می‌برند. اما با دسترسی محدود به مراقبت، بیشتر آنها مجبورند به تنهایی با آن مقابله کنند. و بالاتر از همه اینها، از این زنان افسرده خواسته می‌شود که از فرزندان خود مراقبت کنند. در غزه، ۷۷ درصد از زنان مسئول تغذیه و مراقبت از کودکان هستند.

در پایان، تأکید می‌کنیم که سلامت روان زنان در غزه با وضعیتی رو به فروپاشی مواجه است. زنان باردار، مادران و دختران به طور خاص در معرض خطر هستند. بار عاطفی تأمین معاش خانواده‌ها به شدت بر دوش زنان است. جنگ برای سلامت زنان در غزه فقط جسمی نیست، بلکه ذهنی، عاطفی و روانی است.

حتی از نظر قانونی، نیمی از هر جنگ را می‌توان جنگ نسل‌کشی نامید، مشروط بر اینکه دو عنصر وجود داشته باشد: ارتکاب نسل‌کشی و نیت قبلی برای ارتکاب این نسل‌کشی.

 واضح‌تر از این دو شاخص در قتل سیستماتیک زنان و دختران و وجود نیت برای نابودی آنها نمی‌یابم. نابودی زن به معنای نابودی جامعه بدون پرده‌پوشی است و این همان چیزی است که نهاد استعمارگر شهرک‌سازی نژادپرست، موسوم به اسرائیل، به دنبال آن است.