مصادیق ظلم به زنان در جامعه و خانواده

مجمع زنان تمدن ساز با همکاری فرهنگسرای خانواده، نشست تخصصی نیازسنجی سیاست‌گذاری در مسیر حفظ کرامت و منزلت زنان با موضوع بررسی لایحه حفظ کرامت زنان در برابر سو رفتار را برگزار کرد.

این نشست با حضور زهره سادات لاجوردی، نماینده مردم تهران، فاطمه محمدبیگی، نماینده مردم قزوین، نعیمه ذوالفقاری، مدیرکل حقوقی معاونت زنان، فاطمه محمدی، مدیرگروه آسیب‌های اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس برگزار شد.

فاطمه محمدبیگی، رئیس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی در این نشست با بیان اینکه ما زنان خودمان وظیفه داریم ظلم به زن را معنا کنیم و از شکوفایی استعدادهای دختران و زنان کشورمان حمایت کنیم، اظهار کرد: این لایحه‌ای که امروز روی میز دولت و مجلس است، یک فرصت محسوب می‌شود و پیشنهاد ما به دولت و مجلس این است که روی اشتراکاتمان کار کنیم. باید به اصول اسلامی توجه کنیم و براساس آن قانون را بنویسیم. اگر بخواهیم برخورد سلیقه‌ای انجام دهیم، ممکن است هر کس بخواهد با سلیقه خودش قانون بنویسد و بنابراین می‌تواند محل اختلاف باشد و به نتیجه مطلوبی دست پیدا نمی‌کنیم.

مسئولین باید خودشان هم به قانون عمل کنند

وی افزود: ما این قانون را برای اقشار مختلف زنان و دختران می‌نویسیم. باید مخاطب‌مان در این قانون مشخص شود و قانون برای همه باشد. یکی از نقدهایی که به لایحه قبلی وارد بود، این بود که این قانون برای همه نوشته نشده و فقط زنانی که بیرون از خانه هستند و مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند را مورد توجه قرار داده بود. مصادیق خشونت باید مشخص شود و همه مسائل زنان هم باید در نظر گرفته شود.

این نماینده مجلس با اشاره به تکلیف مسئولین در برابر قانون تصریح کرد: خداوند در قرآن در ابتدا شخص پیامبر و زنان و دخترانش را مورد خطاب قرار داده و بسیار واضح درباره منع خشونت علیه زنان صحبت کرده است. قرآن به پیامبر به‌عنوان شخصیت اول اسلام و مملکت تاکید می‌کند و همسران و دخترانش و سپس زنان مؤمنان را مخاطب قرار می‌دهد. یعنی به گونه‌ای درجه بندی انجام می‌دهد. باید اول در قوانین خودمان رعایت کنیم و بعد به مردم تعمیم دهیم. همه آحاد مسئولین و مدیران خودشان اول باید مجری قانون باشند و پس آن را از مردم انتظار داشته باشیم.

وی افزود: مدل قانون نویسی ما باید به گونه‌ای باشد که همه اقشار را مد نظر قرار دهد و ابتدا مسئولین اصلی مخاطب آن باشند. هر قانونی که قرار می‌دهیم اول مسئول خودش باید رعایت کند، بعد خانواده‌اش و پس از آن مسئولین دیگر و در نهایت به کل جامعه تعمیم داده شود.

چه مصادیقی در این لایحه ظلم به زن است؟

این نماینده مجلس در ادامه مصادیق خشونت علیه زنان را عنوان کرد و با انتقاد از لایحه قبلی گفت: انتقادی که به لایحه قبلی دارم، این است که مصداق خشونت را یک دختر که در فضای اجتماعی حضور دارد یا شاغل است و مورد آزار قرار گرفته را مورد توجه قرار داده است. آیا اجبار به سقط جنین توسط همسر مصداق خشونت نیست؟ آیا اینکه یک کارفرما برای شما شرط قرار دهد که تا زمانی که شما مشغول به کار هستی، اجازه ازدواج نداری، اجازه فرزندآوری نداری، ضد حقوق زنان نیست؟ زنی که بازه جسمی باروری در او محدود است و تا چهل و پنج سالگی می‌تواند اقدام به فرزندآوری کند.

وی تصریح کرد: اینها اعمال خشونت علیه زنان نیست که یک استاد شرط می‌گذارد که اگر می‌خواهی دستیار من باشی، نباید ازدواج کنی و فرزنددار شوی؟ اینها خشونت علیه زنان نیست؟ متاسفانه این موارد بسیار رخ می‌دهد. اینکه مجبوری شغل داشته باشی اما مهد کودک در محل کار برای فرزندت وجود ندارد و فرزندت را در خانه تنها می‌گذاری، خشونت علیه زنان نیست؟ آیا اجبار از طریق کارفرما بر اینکه خانم کفش پاشنه بلند یا لباس خاصی بپوشد و او را وسیله تبلیغ کالای خود قرار دهد، یا اینکه از او بخواهد حتماً آرایش کند یا تزریق و عمل‌های جراحی انجام دهد، ظلم به زن نیست؟

محمدبیگی با بیان مصادیق مختلف ستم به زنان اظهار کرد: عوارض برخی از این اجبارها زندگی زن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و آسیب‌های زیادی به روح و روان  زن وارد می‌کند. وقتی که با زن مانند یک کالا برخورد می‌شود، به‌عنوان کالای جنسی در نظر گرفته می‌شود، از او بردگی اقتصادی کشیده می‌شود، مشکلات بسیاری برای او ایجاد می‌شود و همه اینها خشونت علیه زنان است.

مهر