مجردها خوشحال‌ترند؟!

خبر اصلی:

به گزارش خبرگزاری phys؛ محققان دریافته‌اند که زنان مجرد شادتر از مردان مجرد هستند و اینکه زنان در زندگی به تنهایی بهتر از مردان هستند. همچنین محققان دریافتند که زنان به تنهایی بهتر از مردان هستند. آنها از وضعیت مجردی، کیفیت زندگی، کیفیت زندگی جنسی خود راضی‌تر هستند و تمایل کمتری به همسر دارند. هوان می‌گوید که نتایج بر اساس تحقیقات موجود است که نشان می‌دهد مردان بیش از زنان از مجردی می‌ترسند و آن‌ها تلاش می‌کنند تا انتظارات مردانگی سنتی را برآورده کنند.

تحلیل خبر:

این خبر شاید در وهله اول در نظر مخاطب صرفا منحصر به فضای فرهنگی_اجتماعی کشورهای غربی باشد اما اینگونه نیست. فرهنگ غربی به واسطه‌ی تکنولوژی غربی به بسیاری از کشورها حتی کشورهای آسیای شرقی نیز سرایت کرده است.

میزان رخنه‌کردن فرهنگ غربی اگرچه در کشورهای آسیایی بنابر فرهنگ و قواعد ارزشی حاکم بر جامعه‌شان متفاوت است اما در برخی کشورها عملا میل به تجردگزینی قابل مشاهده است و درصد نه چندان زیادی نیز در کشور ما تجردگزینی مشاهده می‌شود.

این امر با تولید محتواهای رسانه‌ای و با استفاده از انگاره سازی‌هایی چون دختر قوی، زن مستقل، زن قدرتمند، پسر باعزت نفس و… توانست تجردگزینی را رواج دهد. اما آیا ظاهر داستان در جامعه‌ی ایرانی مثل گزارش خبری بالا رضایت بخش است؟

قطعا پاسخ به این سوال نیازمند بررسی اصولی و درست در این زمینه است که پژوهشگران حوزه زنان و حوزه‌ی جمعیت به آن خواهند پرداخت، اما در این تقریر می‌خواهیم از آنچه در طول دو تا سه ماه اخیر خیلی دیده شده است را بازگویی کرده و بررسی کنیم. در تایملاین توئیتر، اکسپلور اینستاگرام، تایملاین تریدز مدتی است که محتواهایی از دختران و پسران تنهای قدرتمند منتشر می‌شود که از لاک تنهایی و قدرتشان بیرون آمده‌اند.

دختران و پسرانی که صراحتا می‌گویند خسته شدند از دالان بی‌انتهای تنهایی و دل‌شان ازدواج قاعده‌مندی می‌خواهد که خودشان را خرج یک نفر کنند که به او متعهدند.

این بازگشت از آن تنهایی پرطمطراق فریبنده خود حکایت از این دارد که آن رضایت‌مندی و شعفی که خبرگزاری PHYS از آن یاد کرده است عملا وجود ندارد که بالعکس بازگشتی از مسیر طی شده وجود دارد.

بحث زوجیت و مکمل‌بودن زن و مرد برای یکدیگر و نیازمندی آنان به یکدیگر به دلیل وجود نیازهای مادی، جنسی و حتی عاطفی نیست. نیاز دو جنس زن و مرد به یکدیگر در راستای رسیدن به درجه انسان کامل و خلیفه‌الله است که یکی از مهمترین رهگذارش ازدواج است.

انس، الفت در میان چالش‌های مختلف زندگی مشترک هریک مولفه‌هایی جهت طی‌کردن مسیر خلیفه‌الهی است؛ مسیری که دشوار است و یک همراه امن می‌تواند در طی مسیر یاریگر خوبی باشد. این همراه خوب نه تنها شامل دیگری که مشمول خود شخص نیز می‌شود.

شاید در غرب مجردها خوشحال‌تر گزارش شوند اما در ایران چنین نیست. بخشی از مجردهای ایرانی؛ چه شامل دختران و پسرانی که هیچ ازدواجی نداشتند و چه آنان که طعم از دست‌دادن یا شکست را چشیده‌اند از شرح دلتنگی و خسته‌شدن از تنهایی و نیاز به یک همدم همیشگی در زندگی را ابراز می‌کنند.

تکیه کلام‌هایشان نیز داشتن زندگی چهارچوب‌مند در قالب ازدواج شرعی است و این را با بیان احساس غم و اندوه خود از تنهایی بیان می‌کنند. این امر نشانگر آن است که در جامعه‌ی ایران زن و مرد مجرد لزوما احساس شادمانی از بابت تجرد خود ندارد بلکه او به مقوله تاهل به عنوان یاریگری در سطوح مختلف زندگی در بعد مادی و معنوی می‌نگرد که در چارچوب‌های مشخص و مقدس تعبیه شده است.

صغری عاشوری