مادر عکاسی که سوژه عکاس‌ها شد

عکس‌هایش درحالی‌که در یک دستش دوربین عکاسی است و در آغوشی‌اش دختر کوچکش در حال بازی، در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده و حسابی سر‌و‌صدا کرده است. فاطمه خواجه‌پور، عکاسی سیرجانی بوده که واکنش‌ها درباره او دو مدل است؛ برخی این حرکت او را تشویق می‌کنند و نمونه‌ای از مادران موفق می‌دانند و در مقابل برخی دیگر معتقدند که فرزند او به دلیل فعالیت‌های مادر دچار آسیب می‌شود. اگرچه هیچ‌کدام از این نظرات و حرف‌های کنایه‌آمیز برای او مهم نیست و این بانوی عکاس راه خودش را ادامه می‌دهد.

چه شد که تصمیم گرفتی با دختر ۷ ماهه‌ات عکاسی خبری و ورزشی انجام دهی؟ چرا مثل همه مرخصی زایمان نگرفتی؟

من تا ۲ هفته قبل از به دنیا آمدن دخترم، عکاسی می‌کردم و استراحت نداشتم. برای عکاسی مسابقات والیبال یا عکاسی محیط‌های خبری دیگر می‌رفتم و پس از زایمان هم کارم را از ۳ ماهگی «پناه» شروع و تلاش کردم که فرزندداری مانع فعالیت‌هایم نشود و پناه هم پیش خودم باشد.

اغلب افراد، وقتی عکس‌های شما را حین عکاسی با پناه می‌بینند، این سؤال در ذهنشان ایجاد می‌شود که چرا او را پیش مادر یا همسرتان‌نمی‌گذارید و اصولا سختتان نیست کار کردن با یک بچه ۷ ماهه در آغوشی؟

سخت که هست. بالاخره هم دوربین سنگین است و هم پناه را در آغوشم گرفته‌ام، اما دوست ندارم که فرزندم را تا ۲ سالگی از خودم جدا کنم؛ چون براساس اصول روانشناسی، کودک تا ۲ سالگی باید در کنار مادرش باشد و در کنار او بزرگ شود.

واکنش دیگران مثلا همکارانتان به این حرکت شما چیست؟

واکنش‌ها هم منفی و هم مثبت است. مثلا در مسابقه فوتبال گل گهر و فولاد، یکی از همکاران عکاس مرد دائم غر می‌زد که «چرا بچه رو آوردی؟ الان اذیت می‌شه و…» یا در مسابقات والیبال یکی کنار زمین می‌گفت که «مراقب باش توپ تو سر بچه نخوره و…» درحالی‌که پناه نه‌تنها اذیت نمی‌شود، بلکه در آغوش من در حال بازی است و من یک دستم در دستش است و دائم با او حرف می‌زنم و حتی وقتی می‌بینم که خوابش می‌آید هنگام عکاسی برایش لالایی می‌خوانم.

چقدر این نگاه که کودک ۷ ماهه شما حین عکاسی خبری و ورزشی اذیت می‌شود، درست است؟

پناه واقعا اذیت نمی‌شود، چون عادت دارد و اتفاقا اجتماعی هم شده و با زبان خودش با دیگران حرف می‌زند و انتظار واکنش از طرف آنها را هم دارد. شده از ۷ صبح تا ۱۰ شب با من بوده و هم خوابیده، هم شیر خورده، هم بازی کرده و اتفاقا به بقیه انرژی مثبت هم داده، در حدی که برنامه‌هایی که او را نبرده‌ام، همکاران دائم گفته‌اند که چرا پناه را نیاوردی؟ قطعا مادر نسبت به فرزندش از بقیه دلسوزتر است و این تصمیم من برای بودن پناه در کنارم براساس توصیه‌های علمی بود و وقتی ۲ ساله شد، خیالم راحت می‌شود و می‌توانم او را به کسی بسپارم و کار کنم.

اگر هنگام کار شما گرسنه شود یا نیاز به تعویض پوشک داشته باشد یا گریه کند، چطور؟ در این موقعیت‌ها چه کار می‌کنید؟

اگر پناه نیاز به تعویض پوشک داشته باشد یا شیر بخواهد، جایی را پیدا می‌کنم و حتما این کار را انجام می‌دهم، حتی اگر گرسنه باشد، هنگام کار به او غذا می‌دهم و چون به این فضا عادت دارد، اتفاقا حالش خوب است و بازی می‌کند. قطعا جایی اگر حس کنم پناه یا خودم راحت نیستیم، او را در خانه می‌گذارم.

برخی می‌گویند شما با این حرکت اجتماعی می‌خواهید به زنان دیگر نشان دهید که می‌شود همزمان با کار، بچه داری هم کرد.

نه اتفاقا! تصمیم من کاملا شخصی بود و تنها برای مراقبت از فرزند خردسالم این کار را انجام دادم، اما در ادامه واکنش‌ها زیاد بود و هرکسی برداشت خودش را از کار من داشت، مثل مادر جوانی که پیام داد من با دیدن تو انگیزه گرفتم و یا در مقابل برخی‌ها هم به من این تهمت را می‌زنند که سناریو نویسی کردم که دیده شوم یا از دولت پول گرفتم که برای فرزندآوری تبلیغ کنم.

و ظاهرا کار دومی هم دارید؟

بله. من در کنار عکاسی و بچه‌داری، یک آن‌لاین شاپ دارم و آن را هم مدیریت می‌کنم.

همشهری آنلاین