مادرانگی؛ میدان نبرد جدید جمهوری‌خواهان و فمینیست‌ها

در سال‌های اخیر، بحث پیرامون فرزندآوری، نقش زن و مادرانگی بار دیگر به مرکز گفتمان سیاسی و اجتماعی ایالات متحده بازگشته است. این‌بار، برخلاف دهه‌های گذشته که مادرشدن را به‌مثابه نوعی عقب‌ماندگی معرفی می‌کردند، حتی در جوامع پیشرفته‌ای چون آمریکا نیز نگاهی تازه به ارزش مادری در حال شکل‌گیری است. اما در این میان، جریان‌های فمینیستی همچنان با مقاومت در برابر این تحول، نقش طبیعی و تاریخی زن را به حاشیه می‌رانند و گویی نمی‌خواهند اجازه دهند زن انتخاب کند که مادر شود.

آزادی انتخاب، یا فشار برای انتخاب نکردن؟

یکی از تناقض‌های قابل‌توجه در بخشی از گفتمان فمینیستی این است که در حالی که همواره بر آزادی انتخاب زن تاکید می‌شود، اما در عمل هر زنی که تصمیم بگیرد به جای پیشرفت صرف در شغل یا تحصیلات، نقش مادری را بپذیرد، گویی به چشم یک قربانی فرهنگ مردسالار دیده می‌شود.

در فضای مکتب فمینیسم، مادر‌شدن نه یک انتخاب آزاد، بلکه یک تسلیم تلقی می‌شود. همین ذهنیت باعث شده بسیاری از زنان جوان در غرب احساس کنند که باید بین موفقیت اجتماعی و نقش مادری یکی را انتخاب کنند، در حالی که واقعیت این است که تعادل میان این دو امکان‌پذیر است.

آمریکای مدرن و بازگشت به ارزش مادری

جالب اینجاست که درست در همین زمان، ایالات متحده نماد پیشرفت، آزادی‌های فردی و لیبرالیسم در حال بازتعریف مفهوم خانواده و نقش مادری است. سیاستمداران جمهوری‌خواه و حتی برخی دموکرات‌ها، در تلاش هستند تا مادرانگی را نه به عنوان یک مانع، بلکه به عنوان یک ارزش اجتماعی برجسته کنند. افزایش نرخ زاد و ولد نیز یکی از دغدغه‌های مهم جمعیتی در آمریکاست که موجب شده حتی نخبگان اقتصادی به این نتیجه برسند که بدون تقویت نهاد خانواده و نقش مادر، تداوم رشد تمدن مدرن ممکن نیست.

سیاست‌های جمهوری‌خواهان شامل ارائه مشوق‌های مالی مانند کاهش مالیات برای خانواده‌های پرجمعیت، پرداخت کمک‌های مستقیم به والدین، و ارائه تسهیلات ویژه برای خانواده‌ها در زمینه مسکن و آموزش می‌شود. علاوه بر این، آنها از تقویت مرخصی‌های زایمان و دوران مراقبت از کودک حمایت می‌کنند تا مادران شاغل بتوانند بدون فشار اقتصادی و شغلی، فرزندآوری را انتخاب کنند.

این رویکرد محافظه‌کارانه نه تنها بر افزایش جمعیت تأکید دارد، بلکه خانواده را به‌عنوان کانون اصلی تربیت نسل آینده و نگهداری ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی می‌بیند. جمهوری‌خواهان همچنین مخالفت جدی با سیاست‌های سقط جنین دارند و از حقوق جنین دفاع می‌کنند، که این امر به‌نوعی حمایت قانونی از فرزندآوری و حفظ حیات را تضمین می‌کند.

زنان، نیاز به اجازه ندارند

نکته کلیدی آنجاست که زن برای مادرشدن نیازی به اجازه از فمینیسم ندارد. نقش مادری برخاسته از طبیعت، غریزه و در بسیاری موارد، میل درونی زنان است. اگر فمینیسم ادعای دفاع از آزادی زن را دارد، باید به او اجازه دهد که اگر خواست، مادر باشد، بدون آنکه به خاطر این انتخاب سرزنش شود یا نادیده گرفته شود. مادری نه نشانه ضعف است و نه ابزار سرکوب؛ بلکه نقشی پرمحتوا، سازنده و تمدن‌ساز است که بدون آن، هیچ جامعه‌ای پایداری نخواهد داشت.

زمان آن رسیده که نگاه تک‌بعدی به موفقیت زن تنها در قالب استقلال اقتصادی و جایگاه شغلی، جای خود را به نگاهی جامع‌تر بدهد که در آن مادر بودن نیز یکی از مسیرهای معتبر و شریف زندگی یک زن تلقی شود. دنیای امروز بیش از هر زمان دیگر، به مادرانی نیاز دارد که با آگاهی، عشق و قدرت، نسل آینده را تربیت کنند.

فائزه آقامحمدی