نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در روزهایی که سایه جنگ بر آسمان ایران گسترده شده، قصه‌ها و لالایی‌های مادرانه به پناهگاهی امن برای کودکان تبدیل شده‌اند. پویش «مادران قصه‌گو» با هدف انتقال آرامش و امید به کودکان در سراسر کشور شکل گرفته است.
لالایی، اولین شعر و قصه‌ای است که هر کودک ایرانی می‌شنود. این نغمه‌های آرامش‌بخش، نه‌تنها خواب را به چشمان کودکان می‌آورند، بلکه نخستین آموزش‌های زبانی، عاطفی و فرهنگی را به آن‌ها منتقل می‌کنند.
دکتر ساره مهرآیین، پژوهشگر روان‌شناسی کودک، می‌گوید:
«وقتی کودکی در فضای ناامن روانی قرار می‌گیرد، شنیدن صدای آشنا و ریتم‌های آرامش‌بخش مانند لالایی، می‌تواند ذهن و بدن او را از حالت هشدار خارج کرده و به تعادل بازگرداند.»
لالایی‌ها تنها نغمه‌های شبانه نیستند، بلکه قصه‌هایی آهنگین هستند که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند تا کودکان را از دل تاریکی عبور دهند.
مادری از رشت تعریف می‌کند:
«دخترم به‌دلیل صدای پدافند نمی‌توانست بخوابد. وقتی لالایی قدیمی مادربزرگم را برایش خواندم، تنها چند دقیقه بعد به‌آرامی خوابید؛ گویا اصلاً اتفاقی در جریان نبود.»
در بحبوحه بحران‌های اخیر، پویشی به نام «مادران قصه‌گو» تشکیل شده که از مادران سراسر کشور دعوت می‌کند تا با ضبط قصه‌های خود، چراغ امید را در دل کودکان روشن نگه دارند.
نرگس محمودی، یکی از اعضای این پویش، می‌گوید:
«بعد از حملات اخیر، بسیاری از کودکان دچار کابوس و اضطراب شدید شده‌اند. ما فهمیدیم وقت آن است که مادران با قصه‌گویی وارد میدان شوند؛ نه با فریاد، بلکه با نرمی و امید.»
او ادامه می‌دهد:
«چرا صدای آرامش‌بخش یک مادر فقط در یک خانه شنیده شود؟ این پویش فرصتی است تا قصه‌های مادرانه به گوش همه کودکان ایران برسد.»
صدای مادر؛ پناهگاهی بی‌دیوار
روان‌شناسان کودک هشدار می‌دهند که کودکان در مواجهه با بحران‌ها، بدون ابزارهای عاطفی مانند قصه و لالایی، ممکن است در آینده با اختلالات روانی روبه‌رو شوند.
زهرا یزدانی، مادر سه‌فرزند از شیراز، یکی از شرکت‌کنندگان این پویش است. او می‌گوید:
«قصه‌ای درباره پرنده‌ای ساختم که خانه‌اش را دوباره می‌سازد. وقتی بچه‌هایم آن را شنیدند، پرسیدند: ‹مامان، آیا ما هم می‌توانیم خانه‌مان را دوباره بسازیم؟› آن‌جا فهمیدم این قصه، یک شروع جدید بود.»
فراخوان پویش مادران قصه‌گو
این پویش از همه مادران و زنان دعوت می‌کند تا قصه‌های کوتاه (حداکثر سه‌دقیقه‌ای) خود را ضبط و ارسال کنند. این قصه‌ها می‌توانند قدیمی، جدید، واقعی یا تخیلی باشند. مهم، صدای گرم و امیدبخش مادرانه‌ای است که در تاریکی، آرامش می‌آورد.
در پایان، به قید قرعه به ۱۴ نفر از شرکت‌کنندگان هدایایی اهدا خواهد شد تا از زحمات آن‌ها قدردانی شود. قصه‌ها بذرهای امیدی هستند که در دل کودکان می‌رویند.
خبرگزاری فارس
گفتگوی جهانبانو با بانوان حاضر در مسیر مشایه
آشنایی با اولین موکب بین المللی زنانه
جملات کوتاه برای تشکر از بانوان خادم عراقی
چند توصیه برای مادران جهت در پیادهروی اربعین
به پاس ۱۰۰۰ روز خدمت
جریان مقاومت، جریانی است که باید همچنان خون تازه در آن دمیده شود
سختترین و سوزناکترین درد بشر، درد فراق است
مردم خوب میدانند چه کسی خدمتگزارشان است
یادبود بانوان آمل برای شهید رئیسی و شهدای خدمت