قهرمانان پنهان؛ زنان خانه‌دار

زنان خانه‌دار قهرمانان نادیده‌ای هستند که با تلاش‌های خود، امنیت و آرامش را به خانواده و جامعه هدیه می‌دهند و نیازمند حمایت و تقدیر بیشتری هستند.

سه نوامبر، روز زنان خانه‌ دار، فرصتی است برای تقدیر از زنانی که نقش حیاتی در خانواده و جامعه ایفا می‌کنند، اما هنوز با مشکلات و چالش‌های فراوانی مواجه هستند. زنان خانه‌ دار در کنار مراقبت از فرزندان و مدیریت خانه، فشارهای جسمی و روحی زیادی را تحمل می‌کنند. بسیاری از آن‌ها از کمبود حقوق بازنشستگی، خدمات درمانی و حمایت‌های اجتماعی شکایت دارند.

 همچنین، نقش‌های متنوعی که بر عهده دارند، هنوز به‌درستی توسط جامعه و سیاست‌گذاران ارزیابی نشده و حقوق آن‌ها به‌عنوان بخشی از نیروی کار به رسمیت شناخته نشده است.

درد دل‌ها و آرزوهای یک زن خانه‌ دار

زهرا، زن خانه‌ دار ۳۵ساله و مادر دو فرزند، در این باره می‌گوید: «بعضی‌ها تصور می‌کنند که خانه‌داری شغل نیست، اما من از صبح تا شب در حال انجام کارهای مختلف هستم؛ از مراقبت از فرزندان گرفته تا انجام امور خانه. اما بدون هیچ‌گونه حمایتی. اگر من بیمار شوم یا نتوانم کارهایم را انجام دهم، هیچ بیمه یا حمایتی ندارم که به من کمک کند. آرزو دارم که مانند کارمندان و کارگران، ما نیز از بیمه و حقوق بازنشستگی برخوردار باشیم.»

سخنان زهرا نشان می‌دهد که بسیاری از زنان خانه‌دار با همین دغدغه‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند. برای آن‌ها، یک روز تعطیل، مرخصی یا حتی یک حمایت ساده می‌تواند تفاوت‌های بزرگی ایجاد کند.

در واقع، خانه‌داری تنها به معنای مدیریت خانه نیست، بلکه به معنای ایجاد فضایی امن و آرام برای خانواده است؛ جایی که محبت و عشق در آن به‌وفور وجود دارد. این زنان با تلاش شبانه‌روزی خود، احساس تعلق و امنیت را برای اعضای خانواده به ارمغان می‌آورند.

سخنان زهرا نشان می‌دهد که بسیاری از زنان خانه‌دار با همین نگرانی‌ها مواجه هستند. برای آن‌ها، یک روز تعطیل، مرخصی یا حتی یک حمایت ساده می‌تواند تغییرات بزرگی به همراه داشته باشد. در واقع، خانه‌داری تنها به معنای مدیریت خانه نیست، بلکه به معنای فراهم‌کردن فضایی امن و آرام برای خانواده است؛ جایی که محبت و عشق به‌وفور وجود دارد. این زنان با تلاش‌های شبانه‌روزی خود، احساس تعلق و امنیت را برای اعضای خانواده به ارمغان می‌آورند.

حس و حال خانه تحت مدیریت یک زن خانه‌دار

حس و حال خانه‌ای که تحت مدیریت یک زن خانه دار قرار دارد، پر از زندگی و نشاط است. عطر غذاهای پخته شده، صدای خنده‌های فرزندان و آرامش ناشی از یک روز پرکار، همگی نشان‌دهنده تلاش‌های او هستند.

 اما در پس این زیبایی‌ها، خستگی و نگرانی‌های روزمره نیز وجود دارد. او می‌داند که باید همه چیز را در کنار هم حفظ کند و این مسئولیت بزرگ، گاهی احساس تنهایی و فرسودگی را به همراه می‌آورد. باید پذیرفت که خانه‌داری به‌تنهایی یک شغل است؛ شغلی که نه‌تنها به کار و تلاش نیاز دارد، بلکه به عشق و تعهد نیز وابسته است.

نقش فرهنگ و اجتماعی زنان خانه‌دار

خانه‌دار نه‌تنها بار اصلی خانواده را به دوش می‌کشند، بلکه در شکل‌دهی به فرهنگ و ارزش‌های اجتماعی نیز نقشی کلیدی دارند.

آنها با انتقال آداب‌و رسوم، تربیت فرزندان و ایجاد فضایی محبت‌آمیز در خانه، به بنیان‌گذاران فرهنگی جامعه تبدیل می‌شوند. فرزندان آنها با آموزه‌های مادران خود، ویژگی‌های انسانی و اجتماعی را یاد می‌گیرند که به نوبه خود بر جامعه تأثیر می‌گذارد. این نقش فرهنگی اغلب نادیده گرفته می‌شود، درحالی‌که بدون آن، جامعه نمی‌تواند به رشد و پیشرفت ادامه دهد.

چالش‌های روانی و عاطفی

علاوه بر فشارهای جسمی، زنان خانه‌دار با چالش‌های روانی و عاطفی نیز روبرو هستند. احساس تنهایی، عدم تقدیر و خستگی مفرط می‌تواند به افسردگی و اضطراب منجر شود.

 این مسائل معمولاً به دلیل عدم حمایت اجتماعی و نادیده‌گرفتن نقش آن‌ها در جامعه بروز می‌کند. ضروری است که خانواده‌ها و جامعه، این نیازها را شناسایی کرده و فضایی فراهم کنند که زنان خانه‌دار بتوانند احساس ارزشمندی و شادی کنند.

مژگان، زن خانه‌داری است که پس از سال‌ها سختی، فرزندان سه‌قلویش اکنون در دانشگاه مشغول به تحصیل هستند. او روزهای دشواری را برای بزرگ کردن فرزندانش گذرانده و تمام زندگی‌اش را صرف رشد و تعالی آنان کرده است؛ اما هیچ زمانی برای رسیدگی به چالش‌های عاطفی و روانی خود نداشته است.

او که اکنون در سن ۵۰ سالگی قرار دارد، می‌گوید: «امروز در زندگی‌ام شاهد خلأهایی هستم که نمی‌توانم آن‌ها را با چیزی پر کنم».

او ادامه می‌دهد: «از زمان ازدواج و تولد فرزندانم تا به امروز که ۲۸ سال گذشته است، نتوانسته‌ام به خود و کارهایی که به آن‌ها علاقه‌مند بودم فکر کنم و امروز زنی هستم پر از خلاهای زندگی و حسرت‌های دست‌نیافتنی.»

آینده‌ای روشن برای زنان خانه‌دار

برای ساختن آینده‌ای روشن برای زنان خانه دار، لازم است برنامه‌های آموزشی و توانمندسازی طراحی و اجرا شود. این برنامه‌ها می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا مهارت‌های جدیدی کسب کرده و به شکل مستقل در محیط‌های شغلی فعالیت کنند.

همچنین، حمایت‌های قانونی و مالی از زنان خانه دار باید در اولویت سیاست‌گذاری‌های دولت‌ها قرار گیرد تا آن‌ها بتوانند با آرامش خاطر به انجام وظایف خود بپردازند و درعین‌حال از حقوق و مزایای لازم بهره‌مند شوند.

باشگاه خبرنگاران جوان